Evgheni Demenok, Давид Бурлюк. Инстинкт эстетического самосохранения
Review of: Evgheni Demenok, Давид Бурлюк. Инстинкт эстетического самосохранения, Moscova, Molodaia gvardia, 2020, 544p., ISBN 978-5-235- 04349-7
More...We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Review of: Evgheni Demenok, Давид Бурлюк. Инстинкт эстетического самосохранения, Moscova, Molodaia gvardia, 2020, 544p., ISBN 978-5-235- 04349-7
More...
This article is an analysis of one area of Piotr Piotrowski’s (1952–2015) activity in the 1990s – his writings on the art of Zofia Kulik and, more specifically, on its feminist dimension. I argue that although Piotrowski was never interested in women’s art in particular, not only did he practise feminist criticism during this period, but he was also a catalyst for the development of a specific form of feminist reflection that was then new in Polish art history. It focused on power relations and did not accept distancing oneself from social and political problems. I analyse it from the perspective of contemporary revisions of the development of feminist discourse after 1989 in Eastern Europe, which critically examines its embeddedness in Western ideas.
More...
Autor artykułu wyjaśnia źródła rozwoju kognitywnej teorii filmu. Przedstawia także dwie podstawowe orientacje w ramach nauki o procesach poznawczych – model poznania obliczeniowego i model poznania ucieleśnionego – które w teorii filmu funkcjonują jako dwie kolejne fazy. Model poznania ucieleśnionego jest wyjaśniany w kontekście zarówno tradycji myśli fenomenologicznej, jak i dokonań neuronauki, w tym odkrycia neuronów lustrzanych, które mimo kontrowersji stało się podstawą dla wielokierunkowej refleksji nad odbiorem filmów. Artykuł zawiera omówienie implementacji hipotezy o systemie lustrzanym do wyjaśniania przedpojęciowego odbioru filmu, z uwzględnieniem roli symulacji ucieleśnionej i empatii jako mechanizmów uczestnictwa w poznawczym i estetycznym doświadczaniu filmu. Przedstawione zostało także zagadnienie metodologiczne projektu estetyki naturalistycznej oraz możliwości syntezy podejścia kognitywnego i fenomenologicznego do wyjaśniania estetycznego doświadczania filmu.
More...
Pomimo istotnego wpływu, jaki na współczesną humanistykę wywarł zwrot biokulturowy (biocultural turn), filmoznawstwo jedynie okazjonalnie dostrzega intelektualny potencjał perspektywy poznawczej przyrodoznawstwa. Wydaje się, że marginalizacji ulega zwłaszcza myśl Karola Darwina i jego spadkobierców. Niniejszy artykuł jest poświęcony szczątkowo rozpoznanemu w filmoznawstwie paradygmatowi teoretycznemu, jakim jest ewolucjonizm. Autorka wskazuje te obszary teorii filmu, na których pobrzmiewają jego echa (np. kognitywizm), oraz mapuje wyłaniające się na gruncie filmoznawstwa nowe, niejednorodne pole badawcze. Uzupełnieniem tych rozważań jest charakterystyka wad i zalet memetyki, nierzadko określanej mianem darwinizmu bez biologii. Last but not least, autorka przywołuje koncepcję złożonych systemów adaptacyjnych (CAS) jako modelu opartego o ewolucję replikatorów oraz potencjalnie użytecznego w procesie opisu nie tylko tekstów filmowych, ale i całej kultury filmowej.
More...
Artykuł jest próbą przeszczepienia wywodzącej się z literaturoznawstwa anglosaskiego kategorii Nowej Szczerości na grunt refleksji o przemianach kina polskiego ostatnich kilku lat. Rozpoznania zostały przedstawione w świetle trendów współczesnej humanistyki i sztuki, by było możliwe udzielenie odpowiedzi na pytanie, jak wobec nich sytuuje się kino polskie. Na przykładzie filmów Cicha noc (reż. Piotr Domalewski, 2017), Zabij to i wyjedź z tego miasta (reż. Mariusz Wilczyński, 2019) oraz Wszystkie nasze strachy (reż. Łukasz Ronduda, Łukasz Gutt, 2021) autor stara się pokazać rosnące zainteresowanie takimi dyspozycjami afektywnymi bohaterów filmowych jak czułość, podatność na zranienie i troska. Proponowane rozumienie Nowej Szczerości w kontekście kina polskiego odnosi się do filmów, których twórcy podzielają obecne w polskiej debacie publicznej przekonanie o polaryzacji społecznej i kryzysie wspólnoty, a zarazem sugerują inny – reparacyjny, niosący nadzieję – model relacyjności.
More...
Celem niniejszego artykułu jest spojrzenie na audiodeskrypcję rozumianą jako forma przekładu audiowizualnego i na osobę tłumacza (audiodeskryptora) przez pryzmat głównych założeń hermeneutyki przekładu oraz przedstawienie modelu refleksji nad filmem, który mógłby stanowić narzędzie audiodeskryptora w metodologicznym usystematyzowaniu własnej interpretacji. Od tłumacza jako metaodbiorcy oczekuje się podejścia do filmu jako tekstu, które wykracza poza spontaniczną i nacechowaną subiektywnie interpretację i poddaje film metodologicznie usystematyzowanej refleksji, pozwalającej na zweryfikowanie i zobiektywizowanie owej interpretacji.
More...
W artykule przywołani zostali dwaj polscy teoretycy kina, Karol Irzykowski i Grzegorz Królikiewicz, oraz główne dla ich teorii pojęcia: zasada zwierciadła i molekuła. Autorka sprawdza ich działanie i reinterpretuje je w kontekście nowo wydanej książki Sebastiana Jagielskiego Przerwane emancypacje. Polityka ekscesu w kinie polskim lat 1968-1982 (2021), której autor proponuje interpretację polskiego kina od końca lat 60. do początku lat 80. dokonaną przez pryzmat pojęcia ekscesu. Jagielski definiuje je jako formalną lub wizualną nadwyżkę, która rozsadza i destabilizuje społeczną normę. Jego książka staje się także komentarzem do kultury polskiej omawianego okresu. Stawiając pytania o (nie)możliwe emancypacje, zerwane procesy modernizacyjne i niewydarzone podmioty, Jagielski pyta zarazem o relację pomiędzy kinem a życiem i sposób, w jaki te dwie rzeczywistości karmią się sobą nawzajem.
More...
W artykule zostaje postawione pytanie o możliwość istnienia w światowym przemyśle filmowym różnych kultur produkcji. Innymi słowy: czy można w tym względzie wyodrębnić jakąś alternatywną dla tej zachodniej (hollywoodzkiej czy też europejskiej), traktowanej jako uniwersalna. Przykładem tak rozumianej różnorodności dotyczącej procesu produkcji są kinematografie indyjskie (bollywoodzka oraz tamilska). Materiał badawczy stanowiły wywiady z pracownikami polskich ekip produkcyjnych indyjskich filmów. Współpraca ta była okazją do spotkania (lub zderzenia) dwóch kultur produkcji na planie jednego filmu. Na podstawie wywiadów zrekonstruowano osiem kluczowych różnic między europejską i indyjską kulturą produkcji. Umożliwiają one identyfikację modelu alternatywnego, opartego w mniejszym stopniu na procedurach, dokumentacji i planowaniu każdego elementu procesu produkcyjnego, a w większym na spontaniczności i elastyczności w podejściu do niego.
More...
Artykuł ma na celu określenie skali wykorzystania europejskich lokalizacji w popularnym kinie indyjskim oraz wyjaśnienie czynników, które wpłynęły na zainteresowanie Europą przez twórców filmowych z Indii. W pierwszej części przeprowadzono analizę liczby produkcji z tego kraju w Europie, ich rozłożenie przestrzenne (według krajów i regionów) oraz jego zmiany w czasie. Badanie to pokazało, że zainteresowanie europejskimi lokalizacjami wzrosło znacząco w pierwszych dekadach XXI w. W kolejnych częściach artykułu autorzy próbują odpowiedzieć na pytanie, dlaczego kino indyjskie coraz częściej korzysta z zagranicznych lokalizacji i jakie są tego konsekwencje. Przedstawiono tu także przemiany w przemyśle filmowym Indii, które spowodowały powstanie „globalnego Bollywood”.
More...
Autor opisuje działalność instytucji filmowych krajów bałtyckich (tj. Litwy, Łotwy i Estonii), analizując różnego rodzaju dokumenty normatywne i programy inicjowane przez te placówki. Bazując na rozważaniach Jana Assmanna oraz Astrid Erll o pamięci kulturowej i sposobach jej eksternalizacji, autor wskazuje, że wspierane ze środków publicznych instytucje filmowe spełniają się również jako instytucje pamięci. Przybliżając historię instytucjonalizacji przemysłów filmowych wymienionych państw, uwypukla ich rolę pamięciotwóczą i tożsamościotwórczą. Bezpośredni przykład stanowią tu programy wprowadzane w ramach obchodów stulecia uzyskania (lub odzyskania) niepodległości omawianych krajów. Szczegółowo opisując normatywną stronę tych programów i ich efekty, autor potwierdza pierwotne założenia dotyczące pamięciotwórczego charakteru instytucji filmowych. Scharakteryzowanie wskazanych zjawisk pozwala też uzupełnić lukę w badaniach kina krajów bałtyckich.
More...
Artykuł jest szkicem historii kina Chemik, działającego w latach 1982-1991 przy Zakładach Chemicznych „Alwernia”, oraz kultury filmowej w Alwerni w okresie funkcjonowania tego kina i czasach go poprzedzających. Historia ta została odtworzona na podstawie archiwalnych numerów miesięcznika zakładowego „Al-Chemik” oraz rozmów z osobami związanymi z tym kinem i pismem lub kulturą filmową w regionie, a także uczestniczącymi w seansach filmowych w Alwerni. W artykule zostały omówione pokazy organizowane w tym mieście (jeszcze przed powstaniem stałego kina przy zakładach) przez kino objazdowe z sąsiednich Regulic. Archiwalne numery czasopism pozwoliły na odtworzenie niemal kompletnego repertuaru kina Chemik, a w efekcie na stwierdzenie, że większość wyświetlanych w nim filmów stanowiły produkcje rozrywkowe, głównie amerykańskie i polskie. W artykule przedstawiono także mechanizmy promocji oferty kina, wskazane przez redakcję „Al-Chemika” problemy w jego funkcjonowaniu oraz wyzwania związane z rozwojem konkurencyjnego rynku wideo.
More...
Widzowie i badacze rzadko mają dostęp do kulis produkcji medialnych oraz szczegółów ich procesów realizacyjnych. W efekcie historycznie wiedza na temat codziennych realiów pracy przedstawicieli zawodów filmowych jest niewielka. Dopiero zainteresowanie angloamerykańskiej akademii kulturą produkcji z perspektywy tworzących ją praktyków powoli odsłania dotychczas niewidoczne aspekty działania branży audiowizualnej. Autorka, w duchu zainicjowanych przez Johna Thorntona Caldwella studiów nad kulturą produkcji, bada realia pracy scenarzysty przez analizę autorefleksyjnego dyskursu przedstawicieli tego zawodu. Krytyczna analiza wypowiedzi scenarzystów pozwala bowiem na lepsze zrozumienie niuansów produkcji audiowizualnej, jej kontekstu społecznego i statusu tego fachu w polskiej branży audiowizualnej. Synteza wniosków tworzy zaś obraz zawodu scenarzysty jako rzemieślnika filmowego o względnie niskim prestiżu, zależnego od przedstawicieli innych zawodów branży i zmagającego się z instytucjonalnym niezrozumieniem jego kluczowych atrybutów.
More...
Artykuł stanowi rekonstrukcję dyskursu krytyki filmowej w „Liberatorze” – radykalnym czasopiśmie afroamerykańskim wydawanym w latach 1961-1971. Posługując się teorią pola kulturowego Pierre’a Bourdieu, autor sytuuje „Liberatora” w kontekście lat 60., ruchu praw obywatelskich i ruchu Black Arts, a także analizuje rolę tego pisma w kulturze filmowej epoki oraz związki między magazynem a ważnymi czarnymi filmowcami i autorami tekstów o kinie. Omawia przy tym cztery aspekty publicystyki filmowej „Liberatora”: pamięć kulturową o dawnych reprezentacjach, krytykę kina gatunkowego, potrzebę realizmu filmowego oraz możliwość stworzenia odrębnego kina afroamerykańskiego. Autor skupia się także na przedstawieniu kariery krytyka Claytona Rileya, który chciał kontynuować radykalną publicystykę w prasie głównego nurtu („The New York Times”). Spuścizna „Liberatora” została przedstawiona jako kluczowa dla zrozumienia tradycji afroamerykańskiej krytyki filmowej. [artykuł opublikowany w języku angielskim jako: Minority Views: “Liberator”, American Cinema, and the 1960s African American Film Criticism]
More...
Jak dla wielu narodów europejskich rok 1968 stanowi historyczną cezurę, tak i dla Jean-Luca Godarda był czasem przejścia od humorystycznych fabularnych kolaży o lekko politycznym zabarwieniu do kolektywnych eksperymentów motywowanych fascynacją maoizmem. Jego praca pod szyldem Grupy Dziga Wiertow, świadomie skazana na komercyjne niepowodzenie, doczekała się jednak uwagi polskich dziennikarzy. W swoim artykule, opierając się na analizie artykułów prasowych z lat 1960-1989, autor stara się dotrzeć do źródeł oporu publicystów wobec „czerwonej” twórczości reżysera. Zastanawia sie również, dlaczego komunistyczne treści w filmach z Zachodu nie doczekały się przyjaźniejszej recepcji w kraju, w którym wykładnia marksistowska obowiązywała także w czasopiśmiennictwie filmowym.
More...
In the context of the world’s new order in music, artists search, negotiate, sell, and justify their importance through the power of their art and through the skill with which they attract attention to themselves. We hear ever more often of approaches to new artistic products, conventional and unconventional repertoires, to preserving and encouraging tradition or finding new ways of artistic survival, by bringing creation closer to the (increasingly limited) capacity of the uninformed audience to understand classical music works. This paper discusses the necessity to guide art pedagogy towards a new horizon that may increase the degree of relevance that artists evince on the large cultural market. The suggestions we offer stem from the conclusions of several case studies in which the alumni of Romanian conservatories detect certain flaws of their professional training when they seek employment or try to be their own managers after graduation. The material is completed by a set of interviews with managers of cultural institutions which highlight the importance of supporting new guidelines in music pedagogy.
More...
Cinema; It is a visual interpretation of an imaginary story that emerges from the combination of art, science and technology. The posters, on the other hand, are the shortest and most striking summary of this story in which imaginary and visual elements are intertwined. In the cinema, a completely imaginary story can be told, or it can be written in realistic scenarios that directly convey the experiences. In this study, in which social realistic movie posters are the subject, movie posters reflecting social problems are discussed as content. In the study titled “Examination of social realistic movie posters in terms of design principles in Turkish cinema, the answer is sought whether these posters comply with the basic principles of graphic design. In addition, the extent to which social realistic movie posters overlap with the content of the movie has been revealed and which design techniques are used in poster design has been examined. The analysis is limited to five social realistic Turkish movie posters from the 1960s to the present. In the formation of the theoretical framework of this study, the method of "literature scanning and descriptive research" was used. Selected works were obtained from online sources. It has been observed that the techniques used in many of the posters that are the subject of the research vary according to the conditions of the period. While it is seen that some posters adhere to the principles of graphic design to a large extent, it has been observed that the same sensitivity is not observed in some studies.
More...
The National Music and Theater Academy Bill was accepted at the Grand National Assembly of Turkey in 1934. The bill included a plan to create an institution called The State Music Conservatory and Academy of Theatre encompassing all music branches. For this purpose, Cevat Dursunoğlu (1892-1970) who was on duty in Berlin at the time, was asked to find an expert for consultation during the realization of the bill and in 1935, an agreement was reached with the renowned German composer Paul Hindemith (1895-1963). Under this agreement, Hindemath visited Turkey three times between the years of 1935-1937 and presented detailed reports of his observations to the Ankara government. This work focuses on Hindemith's observations and reports that has greatly contributed to Turkey's music culture. For the first part, Germany and Turkey of the time is given at a glance, and then the details of the efforts towards Hindemith's procurement to Turkey is explained. Following the composer's life story before he came to Turkey provided as a general outline, the contents of Hindemith's reports are included in the last part.
More...
Time is one of the biggest problems in human history. People with a short lifespan need more time and therefore desire to be immortal. Therefore, people develop new technologies to use time more efficiently and discuss whether machines can think like humans. Artificial intelligence, which is one of the strong examples of technological developments, pervades all areas of our lives with analytical analysis and cognitive abilities. This situation also shows itself in the field of art. In recent years, artificial intelligence has become one of the new working areas of graphic design art and provides services to consumers by using it in all areas of graphic art such as logo and web design. These studies with artificial intelligence have revealed some questions and problems by evaluating the productivity, originality and functionality of graphic design products in terms of design criteria. In addition, the graphic design works created with artificial intelligence by artists and customers have brought the designer identity into question. In this study, the effect of artificial intelligence on graphic design and designer is examined and the connection between the concepts in terms of technology is discussed.
More...
The article explores the almost indescribable history of the famous performance Pavlinka staged in 1944 by Lev Litvinav that still is performed at the National Kupala Theatre in Minsk. Despite the ethnographic and comedy character of the performance, during the protests 2020, it became a space for the ideological struggle between the actors who left the theatre (joined the protests) and those who supported the regime. Briefly presenting the main points of this ideological campaign between two troupes of the National Kupala Theatre, the article describes the history of the play Pavlinka and as well as the biography of its director Lev Litvinav, which the author could reconstruct using archival documents, including from Litvinav’s family archive.
More...
Haptic illusion and immersion is recognised as typical of 3D cinema, and the article focuses on questioning the durability of this illusion. The discourse is divided into three parts. The first part outlines the theory of haptic visuality and immersion in 3D films with the help of Miriam Ross’ concept of hyper-haptic visuality and Yong Liu’s notion of three reception-based modes of realism in a stereoscopic image. The second part introduces these ideas into the analysis of four unconventional 3D films: Alfonso Cuarón’s Gravity, Gaspar Noé’s Love, Takashi Miike’s Hara-Kiri: Death of a Samurai and Werner Herzog’s Cave of Forgotten Dreams. The third section revolves around Bi Gan’s Long Day’s Journey Into Night, which is a prime example of the consistent use of a 3D image’s immersive quality, as well as the key to understanding the potential uses of stereoscopic images in arthouse cinema.
More...