Administracyjna kara finansowa w sprawie cookies. Komentarz na kanwie postanowienia Krajowej Komisji
Informatyki i Wolności we Francji (CNIL) z dnia 7 grudnia 2020 r. w sprawie Amazon Europe Core, SAN-2020-013
Administrative Fine Concerning Installation of Cookies.
Comment on the Order of the National Commission for Information Technology and Freedoms in France (CNIL) of 7 December 2020 in the Amazon Europe Core Case, SAN-2020-013
Author(s): Xawery KonarskiSubject(s): Civil Law, Law on Economics
Published by: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Keywords: RODO; przepisy o e-Prywatności; pliki cookies; zgoda użytkownika; właściwość organów administracji
Summary/Abstract: Problematyka prawna korzystania z identyfikatorów internetowych takich jak pliki cookies jest jedną z najczęściej poruszanych w kontekście ochrony prywatności i danych osobowych użytkowników usług łączności elektronicznej. Zasady korzystania z nich stały się w ostatnich latach przedmiotem szeregu orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), a także decyzji organów regulacyjnych w poszczególnych państwach UE. Istotną decyzję w tym zakresie wydał w dniu 7 grudnia 2020 r. francuski organ ds. ochrony danych osobowych (CNIL), nakładając karę pieniężną za naruszenie francuskich przepisów dotyczących cookies przez spółkę Amazon(SAN-2020-013).W kontekście powyższej decyzji, należy podkreślić specyfikę rozwiązań przyjętych przez ustawodawcę francuskiego. Po pierwsze, CNIL w ustawie o ochronie danych osobowych umocowany został nie tylko do egzekwowania przepisów RODO, ale również przepisów implementujących dyrektywę 2002/58/WE. Po drugie, przy określaniu terytorialnej właściwości przepisów francuskich w sprawach z zakresu dyrektywy o e-prywatności, posłużono się takimi przesłankami, jak określone w art. 4 dyrektywy 95/46/WE, uchylonej następnie przepisami RODO.Z powyższych względów, przedstawionej przez francuski organ ds. ochrony danych osobowych argumentacji, nie można stosować w sprawach rozstrzyganych na gruncie przepisów prawnych tych państw Unii Europejskiej, które transponowały przepisy dyrektywy 2002/58/WE do sektorowych regulacji łączności elektronicznej, a także – inaczej niż ustawodawca francuski– w swoich przepisach nie wprowadziły norm określających właściwość terytorialną w tych sprawach. Przykładem jest polski system prawny, w ramach którego przepis art. 5 ust. 3 dyrektywy2002/58/WE implementowano w art. 173 ustawy – Prawo telekomunikacyjne.
Journal: Gdańskie Studia Prawnicze
- Issue Year: 4/2021
- Issue No: 52
- Page Range: 91-105
- Page Count: 15
- Language: Polish