CHOROBA ALZHEIMERA JAKO PRZYKŁAD DESYNCHRONIZACJI FUNKCJONOWANIA I ZBIÓR NEUROKOGNITYWNYCH WZORCÓW STANOWIĄCYCH POTENCJALNE ŹRÓDŁO ZASOBÓW DLA ROZWOJU SZTUCZNEJ INTELIGENCJI
ALZHEIMER’S DISEASE AS AN EXAMPLE OF DESYNCHRONIZATION OF FUNCTIONING AND A SET OF NEUROCOGNITIVE PATTERNS CONSTITUTING A POTENTIAL SOURCE OF RESOURCES FOR THE DEVELOPMENT OF ARTIFICIAL INTELLIGENCE

Summary/Abstract: Artykuł omawia możliwości potencjalnego rozwoju sztucznej inteligencji w wyniku wyszukiwania (za pomocą uczenia maszynowego, uczenia głębokiego oraz innych matematycznych obliczeń) stałych wzorców i prawidłowości, które umożliwiają usprawnienie i udoskonalenie zaawansowanych analiz w dziedzinie uczenia sztucznych sieci neuronowych. Narracja prowadzona jest przez pryzmat neurokognitywistycznego spojrzenia na chorobę Alzheimera jak na zbiór neurokognitywnych wzorców stanowiących potencjalne źródło zasobów dla rozwoju sztucznej inteligencji. Związane jest to ściśle z encefalografią, zarówno służącą do detekcji patologicznych zmian demencyjnych, jak i samej analizy aktywności mózgu wykazującej istnienie powtarzających się prawidłowości. Te powtarzające się wzorce, tak jak w przypadku astrofizycznych lagrandreowskich analiz umożliwiających mapowanie galaktyki, zdają się wykazywać potencjał do rozwoju sztucznej inteligencji. Ujmując chorobę Alzheimera jako desynchronizację ogólnego funkcjonowania i spoglądając wówczas na zmiany neurodegeneracyjne jako na potencjalne zasoby, które w wyniku matematycznych i algebraicznych przekształceń posłużyć mogą za płodne podłoże rozwoju sztucznej inteligencji.

• Details
• Contents