„Solidarność” w podziemiu (1981-1989)
"Solidarity" in the underground (1981-1989)

Summary/Abstract: Wprowadzając w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. stan wojenny, przygotowywany od lata 1980 r., władze PRL wykorzystały zaskoczenie i napotkały stosunkowo niewielki opór. Złożyły się na to zarówno brak odpowiednich przygotowań ze strony „Solidarności”, niewiara w możliwość sprawnego przeprowadzenia takiej operacji, działania służb specjalnych, jak i przekonanie o sile ponad dziewięciomilionowego związku. Wykorzystano czynniki psychologiczne – zmęczenie społeczeństwa nieraz celowo inspirowanymi konfliktami, a także podsycaną obawę przed sowiecką interwencją. Działacze „Solidarności” wierzyli w skuteczną do tej pory broń – strajki okupacyjne. Zabrakło jednak odpowiednich przygotowań, w tym do działań niejawnych (np. tylko dwa regiony zabezpieczyły swoje pieniądze). Ograniczona skala oporu wiązała się z dominującą w „Solidarności” zasadą niestosowania przemocy i z apelami Kościoła o powstrzymanie rozlewu krwi. Władze spodziewały się bardziej zaciętego sprzeciwu, licząc się z dużą liczbą ofiar śmiertelnych. W praktyce jednak „Solidarność” została zaskoczona akcją wojskowo -policyjną i nie była w stanie zorganizować stosownej odpowiedzi.

• Details
• Contents