Otkriće sebe i prisutnost stvarī u Šopovim Astralijama
Self-discovery and the Presence of Things in Šop's Astralia

Summary/Abstract: Polazeći već od »formalno-stilskog« aspekta može se reći da struktura odnosno poetika Šopovih Astralija ima začudne karakteristike, jer poemu čine sto pjesmama bez naslova (označene su naime rimskim brojkama) posložene u sedamnaest pjevanja. No, što su zapravo Astralije, odnosno koje su »misli« položene u stihove te iznimne pjesničke zbirke koju književna kritika ocjenjuje kao, po svemu sudeći, najizvrsnije Šopovo djelo. Što dakle Šop, zapravo, podrazumijeva pod onim astralnim, zvjezdanim ili zvjezdolikim? Šopova poezija zacijelo nije tek izraz puke udivljenosti zvijezdama, svemirom i zvjezdanim nebom. Prije bi se moglo reći da je cijela poema osebujno svjedočanstvo pjesnikova istraživanja sebe sama, štoviše prikaz vlastitih duhovnih preobrazbi kao svojevrsni rezultat tih sebe-propitivanja. Ono pak vlastito ili vlastitost, sukladno Šopovim pjesničkim uvidima, ustvari je ono sebstveno, sebstvo kao ono unutrašnje, »duševno« koje ujedno, začudo, ima značaj stranosti pa čak i neosobnosti jer nije nešto unaprijed dano nego biva istom kao ono koje se rađa i preporađa, štoviše ono koje rađa sebe sama kroz sebeodnošenje ali i kroz odnošenje s drugim bićima odnosno stvarimā. Kao ono što bitstveno određuje čovjeka, sebstvo je stoga nešto krajnje zagonetno. Zagonetnost sebstva, s obzirom na odnošenje s drugim bićima ili stvarimā, možemo prepoznati u sljedećim stihovima: »Za kakvog mene / uobličuju se nove stvari«.

• Details
• Contents