Mój Miłosz
My Milosz

Summary/Abstract: W jednym ze swoich późnych wierszy Czesław Miłosz tak opisuje „śmierć poety”: „Zatrzasnęły się za nim wrota gramatyki. / Teraz szukajcie go w gajach i puszczach słownika”. Od momentu, gdy za autorem tych słów „zatrzasnęły się wrota gramatyki”, mija dwadzieścia lat. Czy jego twór czość wciąż jeszcze rezonuje w polskiej kulturze? Nie wystarczy stwierdzić, że Miłosz „wielkim poetą był”. Ważniejsze staje się pytanie: jaki Miłosz? A może jeszcze istotniejsze będzie pyta nie intymne: jaki Miłosz jest ważny dla mnie? Niekoniecznie dla Polski i świata, a dla mnie osobiście? Co z jego rozciągniętej na siedem dekad twórczości żyje w nas jako czytelnikach, co okazuje się świeże i ożywcze? Czy poezja Miłosza potrafi wytrzymywać konfrontacje z egzystencjalnymi bolączkami świata? Jest lustrem, w którym współczesny człowiek może się przejrzeć? Żywiołem wciąż nieokiełzanym, którego nie da się ujarzmić? A jeśli stała się skan senem fraz – może i pięknych, ale funkcjonujących obok realnego życia? O określenie swojego osobistego stosunku do Czesława Miłosza i jego dorobku poprosiliśmy ludzi pióra: poetki i poetów, pisarki i pisarzy, badaczki i badaczy literatury; co chyba ważne: osoby z różnych pokoleń – urodzone w czasach, gdy Miłosz nawet nie marzył o Noblu, oraz mające w chwili jego śmierci raptem kilka bądź kilkanaście lat. Autor Piosenki o końcu świata faktycznie żyje dziś w „gajach i pusz czach słownika”? A może stanowi punkt odniesienia dla kolejnych para jących się słowem? Punkt wcale niełatwy, wymagający, niejednoznaczny? Oto głosy w ankiecie.

• Details
• Contents