Polityka Polski wobec Francji
Polish Policy towards France

Summary/Abstract: Polska tradycyjnie postrzega Francję jako jednego z ważnych partnerów w Europie Zachodniej. Wynika to ze związków historycznych łączących oba państwa, obecności we Francji polskiej emigracji, zainteresowania kulturą francuską oraz znaczenia francuskich inwestycji w Polsce. Na płaszczyźnie międzypaństwowej liczy się przede wszystkim to, że Francja jest jednym ze znaczących członków Unii Europejskiej i Sojuszu Północnoatlantyckiego oraz współtworzy, wraz z Polską i Niemcami, Trójkąt Weimarski. Mimo tych uwarunkowań w pierwszych latach XXI w. Polska krytycznie oceniała stan stosunków z Francją, przede wszystkim z powodu różnicy poglądów, jaka pojawiła się podczas kryzysu irackiego i negocjacji w sprawie Traktatu Konstytucyjnego (lata 2003–2004), oraz niechęci francuskiego społeczeństwa do poszerzenia Unii, związanej głównie z obawą przed napływem z nowych państw członkowskich taniej siły roboczej (tzw. sprawa polskiego hydraulika). Wypowiedź prezydenta Jacquesa Chiraca w lutym 2003 r. o tym, że kraje kandydujące do Unii, popierając Stany Zjednoczone w kwestii irackiej, „straciły […] dobrą okazję, aby siedzieć cicho”1, w istotnym stopniu przyczyniła się do pogorszenia obrazu Francji zarówno wśród polskich elit politycznych, jak i w społeczeństwie.

• Details
• Contents