Posłowie i ambasadorzy II Rzeczypospolitej w latach 1919–1945
Ambassadors and Envoys of Second Rzeczpospolita 1919–1945

Summary/Abstract: W artykule przedstawiona została charakterystyka szefów polskich misji dyplomatycznych – ambasadorów i posłów II Rzeczypospolitej w latach 1919–1945. W okresie tym nominowano 72 posłów nadzwyczajnych i pełnomocnych RP oraz 20 ambasadorów, a niektórzy z nich byli szefami placówek kilkakrotnie. Owe blisko 100 osób pochodziło z dwóch warstw społecznych: ziemiaństwa i inteligencji. Wśród nich było siedmiu przedstawicieli arystokracji, między innymi Lew Sapieha, Maurycy Zamoyski, Kazimierz Lubomirski, Jerzy Potocki, szczególnie zasłużonej dla Polski. W przeważającej większości mieli cenzus wykształcenia uniwersyteckiego zdobyty w najlepszych ośrodkach akademickich, dobrą znajomość języków obcych i często – Europy i Ameryki. Opcje polityczne lokowały ich w różnych obozach, partiach, stronnictwach. Część z nich, rozpoczynając karierę w odrodzonej służbie zagranicznej II RP, miała za sobą doświadczenie dyplomatyczne wyniesione głównie z monarchii austro-węgierskiej. Autor wyjaśnia, jakie względy decydowały o ich nominacjach oraz w jakich okolicznościach i z jakich powodów kończyli swoje misje. Sylwetki kilku z nich charakteryzuje bliżej. Stwierdza, że stanowili elitę administracji państwowej w II RP. W artykule omawia kolejno: pochodzenie ambasadorów i posłów, ich edukację, znajomość języków, wiek, czas trwania i zakończenia misji, poszczególne nominacje na ambasadora, czy posła, politykę kadrową w latach 1939–1945, ocenia cały korpus poselsko-ambasadorski II RP.

• Details
• Contents