GÜVENLİK İSTEMİNİN DIŞ POLİTİKA OLUŞUM SÜRECİNE ETKİSİ: ERMENİSTAN-İRAN İLİŞKİLERİNİN GÜVENLİKLEŞTİRME KURAMI BAĞLAMINDA ANLAMLANDIRILMASI
THE EFFECT OF SECURITY DEMANDS ON THE FORMATION OF FOREIGN POLICY: MAKING SENSE OF ARMENIA-IRAN RELATIONS IN THE CONTEXT OF THE THEORY OF SECURITIZAT

Summary/Abstract: ÖZET Kopenhag Okulu, güvenliği sektörlere bölen ve toplumsal güvenlik istemi ile siyasal güvenlik arasındaki bağı açıkça ortaya koyan bir içerik sunmaktadır. Böylece güvenlik unsuru sosyal bir anlamlandırma çerçevesinde ele alınmaktadır. Toplumların yönlendirilmesi sürecinde söylem boyutuna çok büyük bir önem atfeden Kopenhag Okulu, ortaya koyduğu güvenlikleştirme kuramı çerçevesinde, toplumu ilgilendiren herhangi bir meselenin, söylem ve aciliyet gibi kıstaslar bağlamında kolaylıkla güvenlik alanına çekilebileceğini kaydetmektedir. Bu çalışmada Ermenistan ile İran arasında gelişen müttefiklik ilişkisi Kopenhag Okulu’nun Güvenlikleştirme Kuramı çerçevesinde değerlendirilecektir. Nitekim Ermenistan, soykırım tezi üzerinden Türkiye’ye; Dağlık Karabağ meselesi aracılığıyla da Azerbaycan’a yönelik bir güvenlikleştirmeye gitmektedir. İran ise Azerbaycan ve Türkiye’yi kendi bölgesel etkinliği çerçevesinde güvenlikleştirmektedir. Ermenistan ile İran arasında gelişen ilişkileri, Kopenhag Okulu’nun toplum tabanlı güvenlik yaklaşımı ile değerlendirmek, gerginliğin psiko-sosyal yönünü ortaya koymak bakımından önemli olacaktır. ABSTRACT The Copenhagen School of International Relations has initiated a content that fragmented security into segments and has also exposed the relation between the demand for social security and the demand for political security. In this way, the security issue is dealt with via social interpretation. The Copenhagen School, which gives great attention to the discourse dimension in shaping the behaviours of societies, clarified that a societal problem can be corralled into the field of security through the gauges of discourse and urgency. This process is explained by the theory of securitization. In this study, the developing regional alliance between Armenia and Iran will be evaluated through the foresights of the theory of securitization. Thus Armenia securitizes the genocide discourse with Turkey and securitizes the problem of Nagorno-Karabakh with Azerbaijan. Iran has also securitized Azerbaijan and Turkey within the scope of its own regional efficiency. The relationship developing between Armenia and Iran can be evaluated by the Copenhagen School’s society-oriented security approach. This evaluation will reveal the psychosocial aspect of the political tension.

• Details
• Contents