Man and Religious Experience
Man and Religious Experience

Summary/Abstract: Artykuł dotyczy problemu doświadczenia religijnego rozpatrywanego z punktu widzenia refleksji filozoficznej. Przeprowadzone w nim analizy mają na celu ukazanie, że bezpośrednim przedmiotem religijnego doświadczenia człowieka nie jest nigdy osobowy Bóg. Z takim bowiem przekonaniem możemy się spotkać bardzo często u osób wierzących. Do takiego wniosku upoważnia analiza różnych form duchowych przeżyć człowieka, której podjęli się przedstawiciele niektórych tradycji filozoficznych. W niniejszych rozważaniach ograniczono się do prezentacji wyników badań jedynie czterech ważnych myślicieli. W. James interpretuje doświadczenie religijno-mistyczne w kategoriach uczucia szczęścia, będącego wynikiem nagłego oddziaływania na ludzką świadomość sfery podświadomej i różnych treści zmagazynowanych w jej głębiach. Ch. Taylor ujmuje doświadczenie duchowe jako określony sposób życia człowieka we wspólnocie religijnej, której istnienie i funkcjonowanie oparte jest na określonych czynnościach (rytach) kultycznych oraz postępowaniu według konkretnych reguł objawionych przez Boga i przekazanych przez tradycję. R. Otto i J. Hick sprowadzają doświadczenie religijne do przeżycia tajemniczej rzeczywistości noumenalnej, do której mamy dostęp za pośrednictwem uczuć wywoływanych przez nią w człowieku (Otto) lub dzięki nadprzyrodzonej interpretacji świata wyrażonej w siatce pojęć religijnych (Hick). W końcu P. Moskal, dla którego bezpośrednie doświadczenie Boga jest niemożliwe z racji ludzkich warunków poznawczych oraz radykalnej transcendencji istoty boskiej, sprowadza doświadczenie religijne do aktu przeżycia różnych treści przedmiotowych (stanów świadomości lub ciała, form poznawczych, znaków materialnych, faktów kosmologiczno-antropologicznych i czynności religijnych).

• Details
• Contents