Andrićevstvo između književnosti i istorije
Andrićness between literature and history

Summary/Abstract: Postoje brojne rasprave u kojima se promišlja odnos između istoričara i književnika, odnosno o njihovim različitim načinima konceptualizacije istorije i poetike prošlog. Pri tome se uglavnom ima na umu da je istoriografija u početnom obliku bila dio književnog roda i da se u milenijumskom razvoju u njoj izgubio pisac a rodio zanatlija, odnosno da je vremenom došlo do odvajanja prevashodno sa pozicije zadatka i cilja, tako da danas uglavnom važi mišljenje da je zadatak istoričara u suštini sveden na težnju da objasni prošlost kroz proces “nalaženja”, “identifikovanja” ili “otkrivanja” priče koja leži zaboravljena u istorijskim izvorima. Iz toga se izvodi osnovni zaključak da je razlika između “istoričara” i “pisca” prije svega u tome što istoričar “nalazi” svoje priče, dok ih pisac “romana” izmišlja.1 Otuda sa stanovišta odnosa prema prošlom romanopisac i istoričar u suštini nastoje reaktuelizovati smisao istorije, primjenjujući pri tome potpuno različite obrasce njenog saznanja i tumačenja. I jedan i drugi imaju udjela u prepoznavanju dvojne prirode istorije kao umjetnosti i kao nauke.

• Details
• Contents