Oikoumene jako narzedzie pokoju: dialog katolicko-prawoslawny w éwietle dokumenm z Rawenny
'Oikoumene' as an Instrument of Peace: The Catholic-Orthodox Dialogue in light of the Ravenna Document
Author(s): Bogdan FerdekSubject(s): Christian Theology and Religion, History of Church(es), Comparative Studies of Religion, Post-War period (1950 - 1989), Eastern Orthodoxy, Sociology of Religion
Published by: Uniwersytet Adama Mickiewicza
Keywords: ecumenism; dialogue; catholic; orthodox; Ravenna; document;
Summary/Abstract: Międzynarodowa Komisja Wspólna ds. Dialogu między Kościołem Rzymskokatolickima Cerkwią Prawosławną prowadzi dialog poświęcony prymatowi papieskiemu. Aktualny stan dia-logu na temat prymatu oddaje dokument z Rawenny: Ecclesiological and Canonical Consequencesof the Sacramenta! Nature of the Church. Ecclesia! Communion, Conciliarity and Authority. Sobo-rowość i prymat w Kościele znajdują najgłębsze uzasadnienie w najważniejszym chrześcijańskimdogmacie o Trójcy Świętej. Dla teologii wschodniej i zachodniej Kościół jest bowiem ikoną TrójcyŚwiętej. Dlatego też refleksja nad nim musi wychodzić od dogmatu o Trójcy Świętej. Na doku-ment z Rawenny trzeba spojrzeć w świetle wschodniego modelu Trójcy Świętej. Według niegowśród równych sobie osób boskich osoba Ojca jest proms. Dwie pozostałe osoby są określanew kontekście ich związku z Ojcem: Syn został zrodzony przez Ojca, Duch od Ojca pochodzi. Sko-ro Kościół jest obrazem boskich osób, z których pierwsza jest protos, to musi w nim być miejscena owo protos. Jednak w Trójcy Świętej wszystkie trzy osoby działają razem i jest w Nim coś, cokoresponduje z pojęciem „soborowość”. Skoro więc Kościół jest obrazem konsyliamego Boga, todo jego istoty należy również soborowość. Kościół będący ikoną Trójcy Świętej musi być równo-cześnie Kościołem soborowym i Kościołem mającym protos. Soborowość i protos muszą być wi-doczne na wszystkich płaszczyznach Kościoła: lokalnej, regionalnej i uniwersalnej. Na płaszczyź-nie uniwersalnej jest mtem miejsce na prymat Biskupa Rzymu, który powinien być jednak zrein-terpretowany w duchu starożytnego Kościoła. Reinterpretacja prymatu biskupa Rzymu mogłaby siędokonać analogicznie do korekty materii sakramentu święceń dokonanej przez Piusa XII w Sacra-mentum ordinis z 1947 roku. Sobór we Florencji w Dekrecie dla Ormian z 1439 roku określił, żeistotnym elementem udzielania święceń jest podanie kielicha z winem i pateny z chlebem.
Journal: Poznańskie Studia Teologiczne
- Issue Year: 27/2013
- Issue No: 1
- Page Range: 61-68
- Page Count: 8
- Language: English