O potrzebie wołacza – vocativus z perspektywy filozofii dialogu
About the need for vocation - vocativus from the perspective of the philosophy of dialogue

Summary/Abstract: Celem niniejszego artykułu jest przyjrzenie się formie gramatycznej, jaką jest wołacz (vocativus). W pierwszej części tekstu pragnę przedstawić niektóre teorie dotyczące tego przypadka gramatycznego, szczególny nacisk kładąc na koncepcje zwracające uwagę na funkcjonalną różnorodność wołacza. Punkt wyjścia dla dalszej analizy stanowić zaś będzie filozofia dialogu reprezentowana przez Ferdynanda Ebnera, Martina Bubera, Franza Rosenzweiga oraz Emmanuela Levinasa. Rozróżnienie właściwych dla człowieka postaw, „podstawowych słów” „Ja-Ty” (Ich-Du) oraz „Ja-To” (Ich-Es) uczynione przez Martina Bubera koresponduje z opozycją mianownik-wołacz: obecność wołacza stawia zarówno mnie, jak i mojego interlokutora, w sytuacji bez wyjścia; użycie wołacza zamyka nas na uprzedmiotowienie (nieodłączne od mianownika) i przypomina o wyjątkowości Innego.

• Details
• Contents