Incipit tekstu w kontekście kulturowym na przykładzie poezji starofrancuskiej
The incipit of a text in the context of culture illustrated by Old French poetry

Summary/Abstract: Autor na przykładzie wierszy, należących do popularnego w XII i XIII wieku gatunku pastourelle, dokonuje analizy „wiosennego” incipitu i daje charakterystykę incipitowości w poezji starofrancuskiej.Incipit koncentruje się na opisie wiosny. Ewokacja wiosny jest przede wszystkim ewokacją kategorii kulturowej uważanej za najistotniejszą: kategorii czasu. W pastourelles ewokowanie czasu dokonuje się za pomocą dwóch kategorii formuł: (1) odsyłających do dnia lub jego pory (poranka); (2) odsyłających do konkretnej daty bądź ogólnego przywołania wiosny; rzadziej poprzez ewokację końca zimy oraz przez wyrażanie reakcji ludzi na nadejście wiosny. Wiosna i miłość są w pełni zamienne. Ta literacka wizja czasu-miłości pozwala traktować dzieło literackie jako źródło do poznania mentalności i systemu wyobrażeniowego średniowiecza.Na koniec autor wymienia i wyjaśnia dominujące funkcje incipitu, a mianowicie delimitacyjną i fatyczną.

• Details
• Contents