Ślepota a kultura wizualna. Relacja naocznego świadka
Blindness and Visual Culture. An Eyewitness Account

Summary/Abstract: Punktem wyjścia dla niniejszego eseju jest teza W.J.T. Mitchella, że „kultura wizualna pociąga za sobą rozważania o ślepocie, o tym, co niewidoczne i niewidziane, nie do zobaczenia i przeoczone”. Jeśli badania nad wizualnością mają zajmować się ślepotą, to chciałabym uniknąć potknięć obecnych w dawniejszych poświęconych jej pracach. W szczególności zaś liczę, że studia nad kulturą wizualną porzucą wreszcie jeden ze stereotypów powszechnych w zachodniej tradycji filozoficznej, czyli „hipotetycznego ślepca” stanowiącego rekwizyt teorii świadomości. Postać ta zostanie tu pokrótce omówiona w odniesieniu do teorii Kartezjusza, Johna Locke’a i Denisa Diderota, a potem porównana z pierwszoosobowymi relacjami osób niewidomych powstałymi w dziewiętnastym i dwudziestym wieku.

• Details
• Contents