Posthümanizm Çağında Biyo-Politika ve Geliştirme Teknolojileri
Biopolitics and innovation in the era of posthumanism

Author(s): Yunus Tuncel
Subject(s): Politics / Political Sciences, Ethics / Practical Philosophy, Political Philosophy, Sociology, Philosophy of Science
Published by: Transnational Press London
Keywords: posthumanism; biopolitics; development technologies;
Summary/Abstract: Geliştirme teknolojileri çağımızda sürekli olarak yenilenerek ortaya çıkmaktadır. Geniş anlamda geliştirme, insanın yaratıcı ve üretken eylemleri, biyo-mekanik bir kol taktırmaktan otomatik sistemlere kadar geliştiren her şeyi ifade edebilir. Dar anlamda, gelişmiş teknolojilerin yardımıyla bireysel özelliklerin ve yeteneklerin geliştirilmesi anlamına gelmektedir. Ayrıca, teknolojik geliştirmeyi nasıl anlarsak anlayalim, dikkate alınması gereken yeni “ethos” ve geliştirme teknolojilerinin ürettiği etki (affect) türleridir; posthümanizm insani ve hümanizmin insan merkeziyetçiliği sorgulayan, farklı disiplinlerden etkilenmiş ve teknolojiyle de yakından ilgilenen yeni bir vizyon geliştirmiştir. Son yılların geliştirme teknolojilerini ve bunların etkilerini anlamak için hem bu vizyonu, daha önemlisi bu vizyounun felsefi dayanaklarını araştırmak gerekmektedir. Bunu anlamak için de sorunun köküne gitmeli, insan ilişkilerinin mikro ve makro düzeylerinde çalışan güç yapılarını ve biçimlerini Geştalt (Gestalt) ve teknolojinin bu ilişkilerde nasıl yürüdüğünü incelemeliyiz. Bu yazıda bu araştırmayı yapabilmek için öncelikle Friedrich Nietzsche’nin güç üzerine geliştirdiği fikirlerini inceleyeceğim. Sonra, Martin Heidegger’in teknoloji eleştirisini kısaca özetleyip, Michél Foucault’nun Nietzsche/Heidegger ekseninde dönen kurum eleştirisi bağlamında ortaya koyduğu biyo-güç tezlerine değineceğim. Yazımın en son kısmında da çağımızın bazı geliştirme teknolojileri uygulamalarına geliştirdiğim felsefi çerçeveyi kullanarak tartışacağım.

• Details
• Contents