Dyskursy gier wideo
Niniejsza książka ma formułować propozycję metodologicznego otwarcia groznawstwa,silnie akcentując rolę dyskursu i narracji już w dwóch tekstach otwierających:„Dyskursywne gry i dyskursy gier” Geralda Voorheesa oraz „Poza mitem i metaforą.Przypadek narracji w mediach cyfrowych” Marie-Laure Ryan. Podkreślenie roli narracjii dyskursu umożliwiło również umocowanie pozostałych rozdziałów książki w dwuwzajemnie się dopełniających paradygmatach: teorii i filozofii (w części zatytułowanej„Teorie”) oraz praktyce hermeneutycznej (w części zatytułowanej „Praktyki”), dostarczającychwspólnie narzędzi do krytycznej wiwisekcji uobecniających się w grachpostaw dyskursywnych oraz narracji o świecie, kulturze, religii, filozofii, teologii, ekonomii,płciowości, rasie czy polityce. (...) Problem dyskursów gier wideo oraz dyskursóww grach wideo ujawnia zatem nie tyle bałagan, co niesłychaną produktywność ujęćbadawczych, nieograniczonych sztywnymi normami pojęć, kategorii czy narzędzi teoretycznych,które równolegle odnajdują w grach wydarzenia, znaczenia, języki, komunikaty,idee, ideologie, hierarchie i struktury władzy oraz wykluczenia. Sploty problemowew grach jako formach komunikacji, tekstach czy obiektach kulturowych skłoniłynas do zastosowania formuły liczby mnogiej w określeniu „dyskursy gier wideo” –tak, by unaocznić zarówno potrzebę pluralizacji perspektyw badawczych, jak i odpowiadającejjej różnorodności uobecniających się w grach narracji o świecie, zarównotym nas otaczającym, jak i tym przez gry wytwarzanym.
More...
