Klejnot miasta zaginiony. Zarys dziejów krakowskiego kościoła Wszystkich Świętych do końca XVI wieku

Author(s): Katarzyna Walczak / Language(s): Polish Issue: 1/2013

Jeden z najstarszych krakowskich kościołów, kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych wznosił się na skrzyżowaniu ulic Grodzkiej i Franciszkańskiej. Zbudowany w XIII wieku, był prawdopodobnie budowlą zastępczą dla pierwszej krakowskiej parafii, przeniesionej z kościoła św. Trójcy przekazanego dominikanom. Wiadomo, że prawa parafialne posiadał w roku 1327, wtedy też po raz pierwszy dowiadujemy się o zasięgu tej najmniejszej, a zarazem najgęściej zaludnionej krakowskiej parafii. W źródłach wezwanie kościoła pojawia się po raz pierwszy w Żywocie św. Stanisława, po raz kolejny w roku 1278 wymieniony został jako świadek proboszcz Arnold. Interesującym faktem jest, że w kolejnym źródle – spisach świętopietrza z 1325–1327 roku pojawia się już dwóch proboszczów, posiadających osobne uposażenie, oraz nazywanych proboszczami części drewnianej i murowanej. W 1490 roku kościół uzyskał tytuł kolegiaty. Wtedy to zostało zniesione podwójne proboszczowstwo zamienione na dziekanię i preopozyturę. Przy kościele funkcjonowało powołane przez bp. Zbigniewa Oleśnickiego Bractwo Ubogich oraz szkoła parafialna datowana na wiek XIV.Zachowane przekazy ikonograficzne, w większości sporządzone w okresie postępującej ruiny kościoła, oraz w czasie decyzji o jego rozbiórce ukazują budowlę dwunawową, orientowaną z płasko zakończonym prezbiterium. Do budowli przylegała wieża, zakrystia, skarbiec oraz kaplica, nazywana capella antiqua. Opis wnętrza kościoła pochodzi z wizytacji sporządzonej w 1599 roku na polecenie biskupa krakowskiego Jerzego Radziwiłła.W związku z decyzją Komitetu Upiększania Miasta kościół został rozebrany w roku 1835. Sprzęty kościelne zostały zlicytowane. Ostatnim jego śladem była wieża, która przetrwała do roku 1840, kiedy to podzieliła losy budowli. /One of the oldest churches in Krakow, dedicated to All Saints, was situated between Grodzka and Franciszkańska Street. It was build in the XIII century, could had been replacement church for first Cracow’s parish, which was transferred from Saint Trinity church. The name of All Saints church was mentioned for the first time in Vita S. Stanislai. The second time in 1278 his rector Arnold was noted. Most interesting fact is that in the Tables of Pence from 1325–1327 you can find two rectors, who had separate salary and were called rectors of wooden and brick churches. In 1490 church got a collegiate title. Than double rectory was liquidated and positions of provost and dean were established. Church was a place where Brotherhood of the Poor created by Bishop Zbigniew Oleśnicki used to work.Our knowledge of churches looks comes from iconography which was made when the building was already a ruin. According to those sources church had two naves, was oriented and had simply completed presbytery. The building had adhered tower, sacristy, treasure and chapel, called capella antiqua. Description of the interior of the church comes from 1599, when Jerzy Radziwiłł, Bishop of Cracow had visited it.According to the decision of the City Beautification Committee, the church was demolished in 1835, and church’s equipment was sold on auction. The tower survived till 1840, when it shared the fate of the rest of the building

Godła wspólnot kamedulskich. Próba interpretacji

Author(s): Józef Marecki / Language(s): Polish Issue: 1/2005

Through an analysis of coats of arms of various monastic communities we recognize their goals and spirituality. These generalizations apply as well to the two coats of arms presented in this paper, which have been used by the Camaldolese Order. In order to understand a message of signs used by a congregation one should refer to its beginnings, founders and history over the centuries. Heraldic research based on historical context and monastic legislature enables us to follow the forming of charisma and its evolution. It enables us also to learn about the value and importance of monastic life and hence, the richness of the Church. Artykuł podejmuje próbę wyjaśnienia godła Zakonu Kamedułów i Kongregacji Pustelników Kamedułów Góry Koronnej

Architektura i wystrój eremów kamedulskich w świetle prawodastwa zakonnego

Author(s): Lucyna Rotter / Language(s): Polish Issue: 1/2005

Niemal od początku swego istnienia kameduli wykształcili pewien zauważalny styl w sztuce, charakterystyczny dla wznoszonych przezeń eremów, w któ­rych konkretnym zasadom podlegała nie tylko sama architektura świątyni i klasztoru, ale i wyposażenie wnętrza, malarstwo, rzeźba czy rzemiosło artystyczne. Cechy budownictwa kamedulskiego podkreślające duchowość i tradycję Zakonu Kamedułów dostrzec można we wszystkich eremach wzniesionych na ziemiach polskich. Utrzymanie właściwie jednolitego stylu architektonicznego byłomożliwe nie tylko dzięki rygorystycznym przepisom, ale i żywej tradycji. Nie znaczy to oczywiście, że wszystkie eremy kamedulskie są identyczne. Owszem, posiadają charakterystyczne cechy wyróżniające na przykład poszczególne kościoły, jednak tradycja wznoszenia zespołów klasztornych według „zwyczaju ojców kamedułów”, przetrwał w nich przez kolejne stulecia, dając w nich poczucie ciszy, spokoju i oderwania od wszystkiego co przyziemne. Ten klimat rozmodlenia i kontemplacji Boga, jakie dawało to przedziwne i organiczne wręcz połączenie pustelni i przyrody, jest wyczuwalny nadal nawet w tych kamandolach, w któ­rych już od wielu lat nie słychać monotonnie recytowanych psalmów i szelestu kamedulskich habitów. The characteristics of the Camaldolese architecture, which emphasise the spirituality and tradition of the Camaldolese Order, can be seen in all hermitages built in the territory of Poland. Keeping a mostly uniform architectural style was possible not only owing to rigorous regulations but also to the lively tradition. Naturally, this does not mean that all Camaldolese hermitages are identical. They do possess characteristic features distinguishing, for example, individual churches, however, the tradition of erecting monasteries according to the “habit of Camaldolese fathers” survived in them throughout the centuries prod ucing an atmosphere of silence, peace and detachment from everything that is down-to-earth. This atmosphere of prayer and contemplation of God, achieved by this peculiar and nearly organic combination of a hermitage and nature, pervades today even these hermitages, in which the sound of monotonously recited psalms or the rustling of robes can no longer be heard.

Kazania filozofa

Author(s): Zbigniew Wolak / Language(s): Polish Issue: 1/2016

Kazania ks. prof. Michała Hellera są doskonałym przykładem łączenia kompetencji w naukach teologicznych i przyrodniczych z pasją nauczania wiary i dawania jej świadectwa. W swoim artykule przedstawiłem wybrane zagadnienia, które ujawniają nowatorstwo jego kaznodziejstwa i pozwalają poznać jego kompetencje zarówno w tych dziedzinach, których znajomość jest koniecznym warunkiem przemawiania w kościele, jak i w tych, które znają nieliczni kaznodzieje. W artykule zamieściłem także kilka własnych refleksji dotyczących teologii, języka, filozofii, nauk empirycznych. Refleksje te, nawiązujące do omawianych kazań, są wynikiem moich własnych przemyśleń, do których sam autor zachęcał czytelników. Natomiast celem artykułu jest wykazanie, że Michał Heller jest uczonym, który również na polu duszpasterskim ma wiele ważnych i ciekawych rzeczy do powiedzenia. Sermons by Father Michael Heller are perfect example of combining competence in theological and natural sciences with a passion for teaching the faith and to bearing witness to it. In this article I present selected topics that reveal the novelty of his preaching and allow us to get to know his expertise in both these areas: the knowledge which is a necessary condition to speak in the church, and sciences which know only a few preachers. The article also contains some of my own ideas on theology, language, philosophy, empirical science. My reflections referring to these sermons, are the result of my own thoughts, to which the author himself urged readers. The aim of this article is to show that Michael Heller is a scientist who in the pastoral field has many important and interesting things to say.

Koncepcja cudu Johna Henry’ego Newmana na tle antytaumaturgicznego argumentu Davida Hume’a

Author(s): Piotr Cebula / Language(s): Polish Issue: 1/2016

W artykule podjęta została próba całościowego ujęcia koncepcji cudu w myśli Johna Henry’ego Newmana. W tym celu ukazano ją na tle głównej idei podważającej wiarygodność świadectw o cudach, a w konsekwencji prawdziwość cudów, którą sformułował David Hume. Kolejnym krokiem było przedstawienie ujęcia Newmana, które zawiera się w tradycji interpretacji natury tych zjawisk jako znaku. Oryginalny wkład Newmana w dyskusję na temat cudów przejawia się w podkreśleniu roli uprzednich prawdopodobieństw w ocenie wiarygodności tych świadectw. Inspirujące jest także powiązanie uprzednich prawdopodobieństw z dyspozycją religijno-moralną podmiotu poznającego. Wnioski Newmana podważają tezy Hume’a o bezzałożeniowej (neutralnej) ocenie zjawisk nadzwyczajnych. The following article is an attempt to outline the holistic vision of miracles as provided in John Henry Newman’s thought. The abovementioned concept was presented in relation to David Hume’s theory questioning the credibility of testimony on miraculous events that eventually led to prove the truth of miracles. Subsequently, Newman’s arguments concerning interpretation of the nature of miracles as signs. Here, Newman’s concept on the importance of antecedent probabilities in the assessment of testimony credibility could be seen as an original contribution to the dispute on miracles. Moreover, the relation between antecedent probabilities and personal disposition, both religious and moral one as such, is developed. The conclusions drawn by Newman serve to undermine the theory advocating the neutral assessment of supernatural facts as provided by Hume.

Prawda o człowieku i jego historii w kręgu kultury antycznej

Author(s): Stanisław Sojka / Language(s): Polish Issue: 1/2016

Kultura antyczna, której świadectwem są arcydzieła rąk i umysłów starożytnych Greków i Rzymian, fascynuje ludzkość z uwagi na jej otwartość, a także na trwałe i niezmienne treści istniejące w człowieku jako twórcy tej kultury. Humanitas starożytnych Greków i Rzymian przejawia się w poetyckich eposach, religijnych misteriach, filozoficznych traktatach oraz w malarstwie i architekturze. Wartości, takie jak prawda, dobro, piękno i miłość oraz otwartość na nie, nadają sens ludzkiej egzystencji i historii, która ostateczne swoje dopełnienie odnajduje w Chrystusie, w którym „apparuit benignitas et humanitas Salvatoris nostri Dei” (Tt 3, 4). The culture of ancient Greeks and Romans, expressed in the masterpieces of their hands and minds, fascinates mankind because of its openness as well as permanent and unchangeable values existing in a man as a creator of this culture. Humanitas of the ancient Greeks and Romans is manifested in poetic epics, religious mysteries, philosophical treatises and in painting and architecture. Values such as truth, goodness, beauty and love and openness to them, give a meaning to human existence and history, which finds its final fulfilment in Christ, in which “apparuit benignitas et humanitas Salvatoris nostri Dei” (Titus 3, 4).

Septuaginta – pragnienie poznania Biblii

Author(s): Piotr Łabuda / Language(s): Polish Issue: 1/2016

Septuaginta, zawierając teksty nieobecne w Biblii hebrajskiej i będąc równocześnie dostojnym, starożytnym jej tłumaczeniem, nie jest jedynie przekładem. Nie jest także tylko Księgą dla starożytnych, ale winna być również i dla nas niezwykle cennym Tekstem. Powstała bowiem jako rzeczywiste pragnienie poznania Biblii. Dzięki Septuagincie tekst Biblii hebrajskiej stał się dostępny zarówno dla Żydów, jak i dla Greków. Biblia grecka była użyteczna dla potrzeb literackich, prawniczych i synagogalnych. Tekst ten pomagał także w zbliżeniu się do tajemnicy Jezusa Chrystusa i poznaniu jej. The Septuagint which contains texts not presented in the Hebrew Bible is at the same time its formal and ancient translation. It is not just an interpretation either. It is not meant only for the ancient societies, but should be treated as a valuable Text by contemporary people as well. The Book was created as a result of the need to learn the Bible. The Septuagint made the texts of the Hebrew Bible accessible for both the Jews and the Greeks. The Greek Bible became useful for literary, legal and synagogical purposes. Undeniably it helped people get closer to the mystery of Jesus Christ.

Krytyka nowożytnej postaci chrześcijaństwa zachodniego z perspektywy tradycjonalizmu integralnego

Author(s): Bogumił Chmiel / Language(s): Polish Issue: 2/2015

Przedmiotem niniejszej pracy jest krytyka nowożytnych form chrześcijaństwa zachodniego sformułowana przez głównych przedstawicieli tradycjonalizmu integralnego. Celem pracy jest wskazanie najważniejszych zarzutów ze szczególnym uwzględnieniem ich metodologicznego tła. Za podstawową przyczynę degeneracji nowożytnej kultury i religii uznano renesansowy humanizm tożsamy z antropocentryzmem i indywidualizmem. Skutkiem takiej zmiany perspektywy był upadek tradycyjnej metafizyki pojmującej człowieka w kontekście hierarchicznie uporządkowanego świata, będącego przejawem boskiego ładu, którego człowiek był częścią. W kontekście religijnym efektem przeniesienia akcentów z wszechświata na człowieka jest sentymentalizm, moralizm i synkretyzm religijny, które swój najpełniejszy wyraz znalazły w protestantyzmie. The purpose of this paper is to examine main objection against modern form of western christianity formulated by representatives of Traditionalist School (R. Guénon, F. Schuon, A. K. Coomaraswamy). According to traditionalist’s point of view degeneration of contemporary culture was caused by metaphysical shift toward humanism, individualism and anthropocentrism, which began XIV century and gradually destroyed whole hierarchical and theocentrical culture. In case of religion this revolution led to sentimentalism, moralism, and religious syncretism. These attitudes realised by Reformation spoiled not only modern theology but whole religious world view.

Znaczenie historyczne i wartość artystyczna szat liturgicznych z opactwa benedyktynów w Tyńcu

Author(s): Karolina Stanilewicz / Language(s): Polish Issue: 2/2015

Zachowane do dziś szaty liturgiczne z opactwa benedyktynów w Tyńcu świadczą o wysokim poziomie rozwijającej się w tym ośrodku kultury religijnej i artystycznej. Na skutek kasaty austriackiej klasztoru w 1816 roku zabytki te uległy rozproszeniu. Odnajdziemy je dzisiaj poza Tyńcem, przede wszystkim w katedrze tarnowskiej i Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie oraz w kościołach archidiecezji krakowskiej i diecezji tarnowskiej. Do nowo odkrytych, zachowanych w opactwie tynieckim należą trzy ornaty: zielony z włoskiego aksamitu cyzelowanego z 1. ćw. XVII wieku (il. 1), czerwony z weneckiego lub genueńskiego aksamitu z 3 ćw. XVII wieku (il. 2) i czerwony z adamaszku broszowanego (il. 3), należący do opata komendatoryjnego i prymasa Stanisława Szembeka oraz pięć makat, uszytych za opata Placyda Galińskiego (1969–1977) z tkanin z XVII i XVIII wieku (il. 4). W katedrze tarnowskiej znalazł się ornat oznaczony kartuszem herbowym opata komendatariusza i prymasa Teodora Potockiego. Z kościoła parafialnego we wsi Brzozowa w diecezji tarnowskiej pochodzi najpewniej tyniecki ornat ufundowany przez króla Stefana Batorego. Ponadto „tynecjana” odnajdziemy także w Tuchowie, gdzie benedyktyni mieli swoją prepozyturę w latach 1460–1821. W obecnym Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny, nad którym opiekę sprawuje zakon redemptorystów, znalazło się pięć ornatów, ozdobionych rodzimym haftem w okresie od końca XVII do połowy XVIII wieku. Dwa podobnie wykonane ornaty zachowały się także w kościele parafialnym pw. św. Jakuba. Preserved to this day vestments of the Benedictine Abbey of Tyniec prove a high level of the religious and the artistic culture which was developed in this environment. These monuments were dispersed as the result of Austrian dissolution of monastery in 1816. We can find them today outside Tyniec, most of all in the cathedral and Museum of Diocese in Tarnów as well as in the churches in Archdiocese of Cracow and Tarnów. To the newly discovered chasubles preserved in the Abbey in Tyniec belong: the green chasuble made from Italian ciselé voided velvet from 1st quarter of 17th century (il. 1), the red chasuble made from Venetian or Genoese velvet from 3rd quarter of 17th century (il. 2) and the red chasuble from brocaded silk damask (il. 3) owned by the commendatory Abbot and the Primate Stanisław Szembek and also five hangings sewn in the times of Abbot Placyd Galiński (1969–1977) made from 17th and 18th century fabrics (il. 4). There was found in the cathedral in Tarnów the chasuble marked by cartouche with the coat of arms of Teodor Potocki, the commendatory Abbot and Primate. From parish church in the village Brzozowa in diocese of Tarnów most probably comes the chasuble founded by King Stefan Batory. Furthermore we can find the monuments of Tyniec in Tuchów where Benedictines had their prepositure in the years 1460–1821. In the current Sanctuary of the Blessed Virgin Mary which is under the care of the The Congregation of the Most Holy Redeemer (Redemptorists) there was found five chasubles decorated with native embroidery in the period between the end of 17th century and half of the 18th century. Two similarly made vestments were also preserved in the parish church of St. James.

АКТУАЛИЗАЦИЯ КОНЦЕПТА ‘ПАМЯТЬ’ В СТАРООБРЯДЧЕСКОМ ВОЙНОВСКОМ СИНОДИКЕ

Author(s): Joanna Orzechowska / Language(s): Russian Issue: 130/2010

In the article updating the concept of ‘memory’ was analysed through its material expression in the text. The analytical material consisted of a special kind of religious literature, sinodik, which is an expression of remembrance about the dead and was used to mention them in prayers. With the application of frame analysis and statistic methods of research an artifi cial text was delineated, which is the main form of updating the concept of ‘memory’ in the Sinodik from Wojnowo. In turn, it allowed to differentiate a new subconcept from the latter one, i.e. mentioning the dead in prayers.

FROM RUS’ TRADE TO CRUSADE: ST OLAF’S CHURCHES IN THE EASTERN BALTIC SEA REGION

Author(s): Kersti Markus / Language(s): English Issue: 23/2017

This article discusses the use of the cult of the Holy King in the context of the Baltic Crusades at the end of the 12th century and in the early 13th century. The analysis is based on the account of the miracle of St Olaf performed in Estonia, the story of the King’s visit to the island of Gotland reflected by Gutasagan and the spatial relation of St Olaf’s churches to the landscape. It also discusses three Danish sources which have previously not received attention from historians dealing with the Baltic Crusades, but which actually can change our understanding of the history of the Baltic Sea region and the foundation of the town Reval as well. Particular focus will be placed on the commercial interest of the Danes in communication with the Rus’ and its reflections in the building of St Olaf’s churches.

John Paul II’s speeches to commemorate the Saints Cyril and Methodius along with Bulgarians

Author(s): Natalia Naumow / Language(s): English Issue: 02/2017

This article analyzes the speeches prepared by John Paul II for the annual visits of Bulgarian delegations on the occasion of celebrations of the Saints Cyril and Methodius (around May 24th). The fourteen texts prepared for these visits together with his speeches during the Pope’s Apostolic Journey to Bulgaria in 2002 and during the presentations of letters of credence for Bulgarian Ambassadors to the Holy See present a very interesting and understudied material for a better analysis of the Pope’s Slavic, ecumenical and European ideas. The Pope sees this tradition as a continuation of politics of John XXIII and Paul VI.

Ако някога те забравя, Йерусалиме...

Author(s): Iskra Hristova-Shomova / Language(s): Bulgarian Issue: 02/2017

“We are fortress Europe!” Nativism and religion in the ideology of Pegida in the context of the European crisis

Author(s): Mihai Murariu / Language(s): English Issue: 20/2017

This article deals with the movement known as “Patriotic Europeans against the Islamisation of the Occident,” or Pegida, focusing primarily on the nativist dimension which often takes centre stage in its ideological discourse. Pegida describes itself as a defender of Western Civilization and of its Christian legacy from what it sees as the perils of Islamisation on the one hand, and of globalist political elites on the other. In the context of the political changes and rise of alternative visions of civil society, particularly in Central and Eastern Europe, Pegida should arguably be seen as a representative of a growing European nativist wave. Lastly, the article looks at the “Prague Declaration,” a document which was signed in 2016 by Pegida and a number of allied movements from outside of Germany.

Unveiling the “veil debate” in the Greek press

Author(s): Chara Karagiannopoulou / Language(s): English Issue: 20/2017

This article traces and analyses the narrative of the “veil debate” in France and Turkey as constructed by two Greek newspapers: the liberal Kathimerini and the leftist Avgi. It aims, firstly, to bring out the interconnection between the political ideological orientation of each of these newspapers and the narrative that they adopt, and secondly, to shed light on how the peculiarities of the socio-political context intersect with the narrator’s interests and preferences in the process of building the framework for public discussion in Greece. It concludes that the Greek narration of the “veil debate” in France and Turkey runs along normative lines (irrespective of the newspaper’s ideological affiliation), challenges the validity of Westphalian values, reflects the interdependence between socio-political contexts, and takes into consideration the supranational discourse of Greek foreign policy.

Znamiona państwa wyznaniowego – uwagi na kanwie dorobku współczesnego konstytucjonalizmu

Author(s): Paweł Borecki / Language(s): Polish Issue: 20/2017

The analysis of contemporary constitutions indicates that the number of religious states is slowly decreasing. However, we are confronted with the opposite tendencies. The model of the religious state is characteristic primarily of Muslim countries of the Near and Middle East and of a number of Southeast Asian countries. In the last decades, the number of Christian states and secular ideological states has declined significantly. There is a stable group of states with Buddhism as a privileged religion. The religious constitutional norms of confessional states are generally characterized by a high degree of generality. Detailed provisions are rare. Denominational clauses are included primarily among the supreme principles of the constitution. Underlying the religious character of the state is the rejection of the neutrality of the worldview. It is not possible, on the basis of the constitution alone, to reconstruct a detailed, universal model of the religious state. In the light of fundamental laws, the most common characteristics of religious states are: the negation of the neutrality of the state in worldviews, the acceptance of a particular religion as the official religion, the rejection of the equality of religious associations, the requirement of a state religion or belief towards the head of the state, the state support for a given confession. The constitutions of the majority of religious states formally provide for religious freedom. In the fundamental laws of some Muslim states, the formal guarantees for this freedom are, however, absent. The organizational unity of the state and religious apparatus is not characteristic of the sphere of Western political culture. The socio-political reality of contemporary religious states indicates that this model of statehood can not be a priori regarded as contrary to the principles of democracy and human rights.

XIV Ogólnopolskie Sympozjum Prawa Wyznaniowego pt. Prawo wyznaniowe formalne połączone ze Zjazdem Katedr, Zakładów i Wykładowców Prawa Wyznaniowego, Zielona Góra – Kęszyca Leśna, 8-10 maja 2017 r.

Author(s): Tadeusz Stanisławski / Language(s): Polish Issue: 20/2017

Konferencja z okazji obchodów 500-lecia Reformacji pt. Kościół Ewangelicko-Augsburski w relacjach z Państwem – aspekty ustrojowe i prawne, Kraków, 9 października 2017 r.

Author(s): Michał Ożóg,Marek Strzała,Maciej Mikuła,Zdzisław Zarzycki,Katarzyna Krzysztofek-Strzała / Language(s): Polish Issue: 20/2017

Słownictwo i frazeologia "Psałterza krakowskiego" (1532) na tle ówczesnych przekładów biblijnych

Author(s): Ewa Woźniak / Language(s): Polish Issue: 41/2002

Plałterz albo ko/cielne Jpiewanie Krola Dawida nowo pilnie przełożony z lacińjkiegc ięzika w p o l/k i według Jzczerego tekstu. PraJfowano lata Bożego M. D. XXXII. to trzeci z zachowanych polskich psałterzy, a pierwszy drukowany w 1532 r. w Krakowie w oficynie Hieronima Wietora. Miejsce wydania oraz nazwisko wydawcy posłużyły do stworzenia dwoch identyfikujących zabytek skrotowych jego nazw stosowanych w dotychczasowej literaturze przedmiotu: przez jednych nazywany jest „Psałterzem krakowskim”, przez innych „Psałterzem Wietora” lub „Wietorowym”

Sposoby identyfikacji mężczyzn i dzieci w parafii jednowierców w Pokrowsku w latach 1846–1902

Author(s): Beata Radziwonowicz / Language(s): Polish Issue: 14/2014

This article is devoted to classification of typical nominal configuration, which are characteristic for man and children in edinovierts’ parish in Pokrovsk during their existence between 1846 and 1902. They, Russian old believers, settled here on the rental rights escaping from persecutions and decided to convert to edinoviery. Source material was taken from Duplicates of Population Registry of the mentioned parish, which are stored in the National Archive in Suwałki. Onomastic models fund in source, were divided into three groups: 1) analitycal forms, 2) first name + synthetic and patronimic forms, 3) first name + an element, acting as a second name in II or III place of nominal chain. Gathered material has been examine in a diachronic aspect too, it enables to follow the history of their evolution from predication to nomination.