O Iskrach Lothara Quinkensteina
Of Lothar Quinkenstein’s Iskry

Summary/Abstract: P rzybywanie i nazywanie jest istotą poezji. Szczególnie kiedy przybywa się na pusty, opustoszały plac. Nazywanie jest przecież także wołaniem. Poezja, udzielając głosu temu, co dotąd milczało, oświetlając i nazywając to, co dotąd nie miało nazwy, ma w sobie zdolność tworzenia nowej rzeczywistości, przestrzeni, którą Bruno Schulz nazywał republiką marzeń. Iskry Lothara Quinkensteina, opatrzone kolejnymi literami hebrajskiego alfabetu, tworzącymi w sumie liczbę 18, czyli liczbę życia, są także próbą restytucji, tak jak każda poezja jest próbą restytucji – odtworzenia czegoś, co uległo zniszczeniu. Według Cycerona pierwszym, który miał tego dokonać, był Symonides z Keos, poeta, jedyny cudownie ocalały z katastrofy. Symonides recytował swoją poświęconą Dioskurom odę na sympozjonie, kiedy został pilnie wywołany z sali przez dwóch nieznanych młodzieńców.

• Details
• Contents