Pamięć jako pojednanie. O przeszłości jako źródle lęków i nadziei
Memory as reconciliation. The past as a source of fear and hope

Summary/Abstract: „Szanuj bogi, Achilu” – mówi zrozpaczony Priam do najdzielniejszego z Greków w obozie pod Troją, przypominając mu, że wedle najdawniejszych praw śmierć zrównuje wszystkich. Zwłoki nie do ludzi należą i zasługują na pogrzebanie. Nie ma w literaturze piękniejszego i zarazem bardziej dramatycznego pojednania niż dojrzałego Achillesa ze starym Priamem. Pierwszy wciąż jeszcze opłakuje śmierć najlepszego przyjaciela, który zginął z ręki Hektora. Drugi przyszedł błagać o wydanie zmaltretowanego ciała syna, zabitego w rewanżu przez rozwścieczonego Greka. Przybity bólem król Trojan, któremu Hermes pomógł się dostać do namiotu wroga, pada do stóp Achillesa i całuje ręce zabójcy. Serce Achillesa wciąż jednak pozostaje twarde. Zrazu odpycha więc rękę starca, zdumiony jego czelnością.

• Details
• Contents