Die Zivilisationskritik im autobiografischen und literarischen Werk Meinrad Inglins
Die Zivilisationskritik im autobiografischen und literarischen Werk Meinrad Inglins

Summary/Abstract: Twórczość Meinrada Inglina, przypadająca na okres od 1922 do 1968 r., cechuje symbiotyczna więź z naturą oraz wynikająca z tego krytyka postępu technicznego, który w pierwszych dekadach XX wieku przyczynił się do szybkiego rozwojowi masowej turystyki górskiej w Szwajcarii. Sceptycyzm autora wobec zastosowania nowości techniki w alpejskich regionach rolniczo-pasterskich potwierdzają liczne dokumenty autobiograficzne, w pierwszym rzędzie listy i pamiętniki, a także artykuły prasowe, opublikowane w wielu różnych czasopismach ogólnohelweckich i lokalnych. Na polu literackim polemika antycywilizacyjna zajmuje najwięcej miejsca w dwóch powieściach obyczajowych: Grand Hotel Excelsior (1928) i Urwang (1956). W pierwszej z nich autor przedstawia realizację projektu rozbudowy rodzinnego pensjonatu w nowoczesny hotel międzynarodowy, ilustrując w ten sposób zainicjowany na początku XX wieku przez Federację Helwecką przemysł turystyczny, głównie budowę luksusowych hoteli oraz kolejek górskich w najbardziej malowniczych miejscach kraju. W drugiej powieści, powstałej ponad pół wieku później, Inglin na przykładzie jednej z górskich dolin w Szwajcarii Środkowej ilustruje tworzenie sztucznych pojemników wodnych oraz budowę elektrowni wodnych, pociągające za sobą dewastację środowiska naturalnego oraz ekspropriację ludności, nawiązując w ten sposób do rozpoczętej w 1908 r. polityki wykorzystania zasobów wodnych w celach gospodarczych. W obydwu dziełach prozatorskich autor stawia innowacje techniczne w opozycji do rodzimego krajobrazu górskiego, za pomocą metafor i symboli stylizowanego na naturę mityczną, pierwotną.

• Details
• Contents