Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2009 r., V KK 124/09
Commentary on the Supreme Court judgment of 23 July 2009, V CC 124/09

Summary/Abstract: Z samej istoty środka karnego przewidzianego w art. 39 pkt 5 k.k. i art. 46 § 1 k.k. wynika jego prawnokarny, represyjny charakter, dopiero w drugim rzędzie realizujący też funkcję kompensacyjną. Glosowane orzeczenie dotyczy problematyki charakteru prawnego obowiązku naprawienia szkody, orzekanego na podstawie art. 46 k.k. Wyrok ten potwierdza dotychczasową linię orzecznictwa Sądu Najwyższego, zgodnie z którą sądy orzekające obowiązek naprawienia szkody jako środek karny winny w pierwszej kolejności mieć na uwadze realizację właściwej dla odpowiedzialności karnej funkcji represyjnej, a dopiero w dalszej kolejności – spełnienie przez to także funkcji kompensacyjnej, właściwej przede wszystkim dla odpowiedzialności cywilnej2. To przekonanie leżało także u podstaw glosowanego wyroku, w którym Sąd Najwyższy przychylił się do zarzutu kasacji wniesionej na korzyść skazanej przez Rzecznika Praw Obywatelskich, w której Rzecznik podniósł, że nałożenie obowiązku naprawienia szkody przez wpłacenie na rzecz pokrzywdzonego określonej kwoty wraz z ustawowymi odsetkami stanowi rażące naruszenie art. 46 § 1 k.k., ponieważ obowiązek ten powinien być ograniczony jedynie do rozmiaru rzeczywistej szkody wynikłej bezpośrednio z przestępstwa i nie może obejmować odsetek.

• Details
• Contents