Lirski identiteti u komforu nove sentimentalnosti
Lyrical identities in the comfort of the new sentimentality

Summary/Abstract: Pretpostavljajući kraj postmodernističkog doba Epštajn otvara vrata svijetloj budućnosti nove sentimentalnosti koja „pretpostavlja da je mrtva tradicionalna iskrenost, kada pesnik nadahnuto poistovjećuje sebe sa svojim junakom – i istovremno prevazilazi onu podvučenu otuđenost, bezličnost, citatnost, koja je svojstvena konceptualizmu“. Nova sentimentalnost nastaje u procesu uzajamnog djelovanja autorskog glasa i citiranog materijala „tako da se i sasvim iskren iskaz doživljava kao fini citatni falsifikat, a kurentan citat zvuči kao pronicljivo lirsko priznanje“. Ovakav odnos između autora i teksta Epštajn je nazvao treperavom estetikom koja nas „vodi na nivo translirizma, koji je podjednako tuđ i modernističkoj i postmodernističkoj estetici“, i koja podrazumijeva „piščev boravak van jezika“ tačnije, ona jest „pokretna distanca piščevog boravka van jezika“. Kreirajući napetost i dvosmislenost između originalnog i citatnog u tekstu treperava estetika postaje skrivena postkolonijalna iskrenost. Novu sentimentalnost, polazeći od općih poetičkih načela, uvjetno je moguće odrediti kao drugu stilsku formaciju postmoderne.

• Details
• Contents