Partnerstwo strategiczne hiszpańsko-polskie – jak powstawało i co po nim pozostało
The Polish-Spanish Strategic Partnership – Beginnings, Odds and Ends

Summary/Abstract: W okresie rządów Aznara powstała koncepcja pogłębienia stosunków z przyszłymi członkami UE, a jej głównym elementem było dążenie do ustanowienia specjalnych relacji z Polską. Wiązała się z nią wizja zmiany układu sił, a zwłaszcza zrównoważenia wpływów Niemiec i Francji w Unii Europejskiej. Po dojściu do władzy Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE) nastąpiło załamanie partnerstwa strategicznego hiszpańsko-polskiego i po stosunkach między obydwoma państwami pozostało niewiele. Jednakże patrząc na nie z perspektywy relacji między starym i nowym państwem członkowskim, to Hiszpanie w okresie rządów Partii Ludowej pokazali, że państwo o średnim potencjale zdołało zbudować od podstaw stosunki z Polską jako przyszłym członkiem UE i zyskać dzięki temu sprzymierzeńca w walce o własne interesy. Stosując ten model relacji, być może, wzorem Aznara, należałoby zastanowić się nad spójną i jasną strategią zbliżenia do przyszłych członków UE. Chociaż bowiem Polska poświęca dużo uwagi Ukrainie, oprócz poparcia dla rozszerzenia, pozostaje dosyć bierna wobec pozostałych państw kandydujących. A jako członek UE z podobnymi problemami gospodarczymi, mający doświadczenie w negocjacjach akcesyjnych i procesie dostosowywania się do acquis communautaire jest dla nich atrakcyjnym partnerem. Do wygrania jest bardzo dużo, bo w istocie chodzi o stworzenie sieci powiązań, które w przyszłości przyczynią się do wzmocnienia pozycji przetargowej Polski w UE. Warto pamiętać, i powinna to być w zasadzie najważniejsza dla Polski lekcja z krótkiego epizodu, jakim było partnerstwo strategiczne hiszpańsko-polskie, że „stawianie na jedną kartę” jest zawsze strategią co najmniej ryzykowną, a stosunki z partnerami należy opierać na własnych dobrze rozpoznanych interesach.

• Details
• Contents