Notatniki (fragmenty)
Notebooks (fragments)

Summary/Abstract: Sandauerowska teoria „60% prawdy” okazała całą swoją nędzę w rozprawie o Iwaszkiewiczu. Zjawisko tak wyrafinowanie wieloznaczne sprowadzić do takiego płaskiego prostactwa, do takiego banału. Postulaty marksizmu zmusiły krytyka do wykreślenia drogi twórczej uznanego i fetowanego pisarza jako mniej więcej ciągłej ewolucji od pozycji „wstecznych” do pozycji „postępowych” jako krzywej do [góry] idącej wciąż w górę (z nieznacznymi załamaniami) ideowo-politycznie i artystycznie! Stąd u Sandauera najlepsze utwory Iw[aszkiewicza] to powojenne (Zygfryd, Młyn nad Lutynią, sztuka kicz teatralny o Błędomierzu!), stąd ostatni przed wojną utwór Pasje Błędomierskie – to najbardziej postępowe, najbardziej zbliżone do dzisiejszości (kiedy dziecko odcyfrowuje, że to utwór powieść oenerowska – cóż dopiero ja, który Iw[aszkiewiczowi] wyperswadowałem zbyt przesadną apologię oeneryzmu – co prawda jest w tym stwierdzeniu Sandauera pewien „procent” prawdy, ale jakże kompromitujący „postępowość”). Stąd stwierdzenie, że spośród skamandrytów Iwaszk[iewicz] był najbardziej młodopolski (co zresztą stwierdza również Dąbrowska).

• Details
• Contents