IZMEĐU IZRECIVOG I NEIZRECIVOG
BETWEEN EXPRESSIBLE AND INEXPRESSIBLE

Summary/Abstract: Poezija Nusreta Idrizovića sabrana u stihozbirci Bistrička svitanja neposredno je inspirisana klasičnim sukobom dvije stvarnosti – stvarnosti unutarnjeg svijeta u čovjeku i stvarnosti spoljašnjeg svijeta. Poezija, inače, pruža takvu prirodu sadržaja koji se u fenomenološkoj analizi i desimbolizaciji daju rastumačiti kao sukob čovjeka i svijeta. Korak dalje od ove početne premise u konstituisanju pjesničkog svijeta predstavlja sažimanje, istovremenost hronološki i suštinski izmještenih pojava koje se kontekstom povezuju, međusobno sklapaju u nova tumačenja. Da bi stvaralački ovaplotio svoju ideju Idrizoviću je bila potrebna riječ koja posjeduje magijsku snagu. Uzeo je pojam voda (koja se emanira i kroz pojam česma) kao središte svog intelektualnog, filozofskog i emocionalnog nimbusa. U leksički i simbolički pažljivo toniranoj širini česma/ voda je u ovoj poeziji mobilna planetarna figuracija svijeta čistote. Vidi se iz Idrizovićevih stihova da autor osjeća njenu „bliskost do ushita i bola“. Iz ove metonimijske perifraze, Nusret Idrizović crpi i još jednu, privatnu, dimenziju kojom naglašava autopoetičko opredjeljenje da pjesmom reaguje na život sam i njegovo ustrojstvo, na bič istorije koji fijuče nad glavama pojedinaca i naroda, utiskujući krvave šare po nečitkom pergamentu „ljudske komedije“.

• Details
• Contents