Из наблюдений над стилем "Тихого Дона" М. Шолохова
From observations on the style of the M. Sholokhov's "And Quiet Flows the Don"

Summary/Abstract: Artykuł stanowi próbę interpretacji stylu Cichego Donu M. Szołochowa na podstawie najnowszych prac badaczy radzieckich. Autor uważa, iż naczelną zasadą stylową dzieła jest jego harmonia wewnętrzna, zarówno treści jak i formy. Każdy rozdział powieści zawiera swoiste centrum stylistyczne przejawiające się w narracji dzięki specyficznej formie analizy psychologicznej, występującej u Szołochowa pod postacią mowy pozornie zależnej, której polifonia - stwarza szerokie możliwości w sposobie ukazania bohatera. wśród relacji składających się na spójną całość utworu właśnie ta forma analizy psychologicznej pozwoliła w sposób nowatorski odsłonić nowe związki i zależności rodzącej się rzeczywistości, co w konsekwencji złożyło się na przełamanie konwencji stylistycznej w literaturze radzieckiej i określiło swoistą organizację materiału językowego w Cichym Donie. Specyfika stylu powieści Szołochowa przejawia się również w dygresji lirycznej, w której narrator najbardziej zbliża się do literackiego ekwiwalentu osoby pisarza i wyraża swój emocjonalny stosunek do zdarzeń. Styl Cichego Donu cechuje wszechstronność w ukazaniu świata przedstawionego, jak również nieustanne odniesienie świata ludzkich uczuó do świata przyrody. Poetyka Cichego Donu, rozumiana tutaj jako swoista forma wypowiedzi literackiej kształtująca przede wszystkim styl utworu, pozostaje w ścisłym związku z poetyką ludową, z folklorem dońskich Kozaków, co nadaje powieści szczególny koloryt i ekspresję. Styl Cichego Donu charakteryzuje melodyjność, dowolność w rytmicznej organizacji mowy, lakoniczność, dynamizm, precyzja słowa, co decyduje o wysokim poziomie artystycznym epopei.

• Details
• Contents