Pejzaži ontološkog tragizma - Ogled o poeziji Huseina Bašića
The Landscapes of Ontological Tragedy - The poetry of Husein Basic

Summary/Abstract: Osnovne refleksivne koordinate Bašićeve poezije vidljive su od samih početaka. Tako se u uvodnoj pjesmi prve zbirke A Šeherezada te noći reče meni snagom i višeznačnošću izdvaja stih – “smrt me poljubi u prazna usta” što će, u varijacijama tokom stvaralačkog luka od gotovo pet decenija, ostati jedna od pjesnikovih vodećih misaonih zaokupljenosti. Moglo bi se reći da, bez obzira na sve pojedinačne razlike između deset poetskih zbirki koliko ih je za života objavio, cjelokupno stvaralaštvo Huseina Bašića varira tezu istočnjačkog fatalizma po kojoj je “čovjek uvijek na gubitku”. Stoga, ne iznenađuje dominacija pjesama zasnovanih na pjesničkim slikama iz kojih provijava specifična poetska atmosfera koju bismo najtačnije mogli označiti terminom ontološki pesimizam ili čak u pojedinim slučajevima ontološki tragizam.

• Details
• Contents