Dąb, osa, wróbel w języku dzieci
The oak tree, the wasp, and the sparrow in the language of children

Summary/Abstract: Badacze języka dzieci stwierdzają, że we wczesnych fazach przyswajania leksyki słownik dziecka zawiera głównie nazwy osób, przedmiotów użytkowych z najbliższego otocznia oraz nazwy zwierząt. Wychodząc z założenia, że te sfery rzeczywistości (świat zwierząt i roślin) są dziecku bardzo dobrze znane, autorka stawia następujące pytania: jak wybrane elementy tej rzeczywistości tkwią w świadomości językowej dzieci, jakie cechy mają struktury kognitywne pośredniczące między znakami językowymi a ich odpowiednikami w realnym świecie, mówiąc inaczej, jakie są mechanizmy konceptualizacji tego wycinka świata.Przedmiot badań stanowią interpretacje znaczeniowe wyrazów podane przez 6-letnie dzieci, narzędziem zaś jest ankieta zawierająca 40 wyrazów odnoszących się do pewnych sfer rzeczywistości pozajęzykowej. Są to: (I) Człowiek, (II) Zwierzęta, (III) Rośliny, (IV) Zjawiska astronomiczne i atmosferyczne, (V) Istoty nadprzyrodzone, (VI) Postacie fantastyczne. Zwierzęta są reprezentowane przez wyrazy: osa, ryba, wróbel, kot, rośliny przez: różę i dąb.Wnioski: wypowiedzi dzieci zawierają utrwalone w języku cechy stereotypowe roślin i zwierząt (np. rozłożystość, twardość, czy przekonanie o szczególnej pozycji wśród drzew podawano jako typowe cechy dębu; zaś wygląd, zapach, kolce, czerwony kolor płatków, zdolność kłucia, a nawet symbolizowane uczucia miłości uznano za typowe cechy róży).

• Details
• Contents