Ebû Hanîfe’nin İmân Tanımının Eleştirisi
Criticism of Abu Hanifa's Definition of Faith

Author(s): İlhami Güler, İlyas Çelebi
Subject(s): Theology and Religion, Islam studies, Sociology of Religion
Published by: Oku Okut Yayınları
Keywords: Imām al-Aʿzam Abū Hanīfa; Faith;
Summary/Abstract: Ebû Hanîfe imânı, tasdik, marifet, yakîn, ikrâr ve islâm olarak tanımlar. Bunların hepsi birbirlerinden farklı lafızlar olmalarına rağmen, manaları birdir ve müradiftir. İman, Allah’a, Resûlüne ve onun Allah’tan getirdiği her şeye (Kur’ân’a), detayına girmeksizin bütün olarak kesin inanmaktır. Sıradan mü’minlerin imanı ile meleklerin ve peygamberlerin imanı aynı derecededir ve eşittir. İman artmaz ve eksilmez. İmanın artması, ancak küfrün azalmasıyla; eksilmesi de küfrün artmasıyla olur. Meleklerin ve peygamberlerin sıradan insanlardan Allah’a daha fazla itaat etmeleri, onların üstün ve ayrı tabiatta yaratılmış olmalarından kaynaklanır. İman ayrıdır, amel ayrıdır. Mü’minler imanda eşittirler, fakat amelde birbirinden farklıdırlar. Büyük günah işleyen insanlar, mü’mindirler. Ahiret’te cezalandırılıp cezalandırılmayacakları ise, Allah’a kalmıştır.

• Details
• Contents