Zamanın Bedensel Dönüşümü: Osmanlı Gelecek Anlatılarında Posthümanist ve Transhümanist İzler
Physical Transformation of Time: Ottoman Future Posthumanist and Transhumanist Traces in Their Narratives

Author(s): Seda Uyanık
Subject(s): Social Philosophy, Social Theory, The Ottoman Empire
Published by: Transnational Press London
Keywords: Bodily transformation of time; Ottoman; narrative; posthumanist; transhumanist tracks; physical; transformation; ottoman; posthumanist; transhumanist;
Summary/Abstract: Modernitede tarihsel zaman anlayışı, döngüsel olmaktan çok doğrusal ve art zamanlı şekilde, düz bir çizgide ilerler. Bu çizginin sonu olan ölümü yaşamın uzantısı olarak gören anlayış, –hayatın sonluluğunu denetleyebilir olmasının insana verdiği güçle– yerini ölümü dışlayan, yaşam ile ölüm arasına keskin sınırlar çizen bir anlayışa bırakmıştır. Dolayısıyla insana ölümlülüğü hatırlatan bütün imgeler, insan eliyle toplumsal yaşam alanlarının dışına çıkarılmıştır. Bazı kutsal öğretilerde kendine yer bulan ölüm sonrası hayat ve cennet imgesi, toplum düzenini mükemmel dünya tasarımları içerisine sığdırmaya çalışan ve kendini Tanrısallaştıran insan tarafından dünyevileştirilmiştir. Jean Baudrillard’ın dediği gibi modern toplumlarda kapitalist düzen, ölüler ve yaşam arasındaki birliği parçalamakta böylelikle iktidarların var olabilmesi ve ileride tüm yaşamı sınırları içine alabilmesi için önce ölümü denetlemeye çalışmaktadır (Baudrillard xiii). Söz konusu eğilim de insanın parçası olduğu dünyevi iktidar uzamlarının yeniden üretilip güçlenmesine ve ölüme meydan okuyan insanı denetim altına almasına neden olmuştur. Bu dürtüyle hareket ederek doğasına, özüne yabancılaşan ve kendi kurduğu üretme-tüketme kültürünün öznesi hâline gelen insan, tüm kutsiyetlerinden sıyrılmış olur. Bahsedilen eğilimin teolojik bağlamdaki dönüşümü ise dikkate değerdir.

• Details
• Contents