4.50 €
Preview
We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
About the work and life of Liviu Antonesei, Romanian poet and writer.
More...
Wystawa plenerowa Marzenie o upadku Kurtyny. W 50. rocznicę Traktatów Rzymskich jest opowieścią o półwieczu wzajemnej drogi ku sobie obu części podzielonej w Jałcie Europy. Gdy po stronie zachodniej dokonywane były kolejne kroki w procesie jednoczenia kontynentu, wschodnią, zdominowaną przez Sowietów, wstrząsały fale antysystemowego buntu. Ten bunt, nawet łamany przez komunistów, wzmacniał zbiorowe marzenie o „powrocie” do Europy.
More...
Warszawa powstająca z ruin. Miasto, bezwzględnie zniszczone przez niemieckich okupantów, zaczęło się podnosić do życia. Ludność wygnana po Powstaniu Warszawskim wracała, szukając miejsca dla siebie, a zarazem — śladów przedwojennej stolicy.
More...
Wrocław późnych lat 70. był na mapie Polski miejscem szczególnym nie tylko z powodu wybitnych przedsięwzięć artystycznych Władysława Hasiora, Jerzego Grotowskiego czy Henryka Tomaszewskiego, lecz także rodzącej się opozycji, skupiającej zarówno osoby ze środowiska hipisów, jak i młodych naukowców. „Dużo czytaliśmy, słuchaliśmy muzyki, byliśmy razem, zapatrzeni w wolny świat Zachodu. Demonstracyjnie obecni w głównych punktach miasta i stale wbrew konsumpcjonizmowi epoki Gierka” — pisała o środowisku młodej, wrocławskiej inteligencji Maria Peisert-Kisielewicz w piśmie „Solidarność Walcząca”.
More...
Termin „Zaolzie” w Polsce i w Czechach wywoływał i nadal wywołuje różne skojarzenia, głównie zaś opisywany przezeń obszar postrzegany jest od dawna jako problem geopolityczny. Sprawy lokalnej społeczności przeważnie traktowano instrumentalnie, nie interesowała się nimi opinia publiczna. Racje mieszkańców Zaolzia i lokalne konflikty uznawano za nieistotne, drugorzędne wobec racji „wyższego rzędu”. W rzeczywistości nie chciano ich dostrzec — były zbyt niewygodne.
More...
Urodziłem się w 1914 roku w Łazach, w dzielnicy zwanej Na Kopcu. Mój ojciec Emerich Cedivoda pracował jako górnik, później jako technik górniczy, czyli „sztajger” w Nowym Szybie. Dom prowadziła mama. Po wybuchu I wojny światowej mężczyźni z Łazów byli wcielani do wojska austro-węgierskiego. Ojciec został w domu — był niezdolny do służby wojskowej.
More...
Jestem z domu Rajska, Krumnikl to nazwisko po mężu. Rajscy pochodzą z okolic Bogumina, byli polską rodziną, chociaż prawdopodobnie jeszcze za czasów Austro- -Węgier część rodzeństwa dziadka się sczechizowała. Były jakieś czeskie ciotki, ale nigdy się z nimi nie spotykałam. Najbliżsi krewni ojca — trzy siostry i dwóch braci — to była czysto polska rodzina, tak samo ich dzieci.
More...
Głuchołazy to liczące około 10 tysięcy mieszkańców miasto na południowym krańcu województwa opolskiego, tuż nad granicą z Czechami. Rok 1945 przyniósł całkowitą wymianę ludności: Niemcy zostali wysiedleni, a ich miejsce zajęli Polacy pochodzący przeważnie „zza Buga” lub „z Centrali”, tj. z terenów między Bugiem a dawną wschodnią granicą zaboru rosyjskiego.
More...
Ratowanie Pamięci — to jeden z podstawowych celów Ośrodka KARTA — od początku jego istnienia. Każdego dnia niszczone są w Polsce unikatowe zbiory archiwalne, na śmietnik trafiają pisane latami dzienniki, oryginalne dokumenty, fotografie... Przez lata taki stan rzeczy nie interesował niemal nikogo, skutkiem czego traciliśmy bezpowrotnie możliwość dostępu do niepowtarzalnych archiwaliów, często rzucających nowe światło na znane już fakty, ale nierzadko też będących jedynym źródłem informacji na temat wydarzeń z przeszłości mniej obecnych w świadomości społecznej.
More...
Karol Przewłocki przekazał nam dwie relacje dotyczące II wojny światowej. Od Damiana Szymczaka — historyka i dziennikarza z Leszna — otrzymaliśmy nagraną przez niego relację Bolesława Zajiczka — współtwórcy powojennej podziemnej drużyny harcerskiej w Miliczu. Prezentujemy fragmenty relacji. Otrzymaliśmy dwa listy kwestionujące biogram Wiktora J. Mikusińskiego, zamieszczony w Opozycji w PRL. Słowniku biograficznym 1956–89. Po zweryfikowaniu zarzutów — skonfrontowaniu ich z relacją Wiktora J. Mikusińskiego zamieszczoną w „Karcie” 35, dokumentami dotyczącymi sprawy pochodzącymi z warszawskiego oddziału IPN oraz dokumentami i nagraniami magnetofonowymi, które Wiktor J. Mikusiński otrzymał od byłych działaczy Związku Zawodowego Fukcjonariuszy MO — stwierdzamy, iż są one bezpodstawne. Drukujemy jeden z listów (drugi — Włodzimierza Jaworskiego — powtarza te same zarzuty) oraz odpowiedź Wiktora J. Mikusińskiego.
More...
