
Szczęście nie jest częścią przyjemności
W zbiorze artykułów poświęconym Siegfriedowi Kracauerowi (zatytułowanym po francusku: Kracauer l’exilé), amerykański historyk i filozof Martin Jay, specjalista od teorii krytycznej, zauważa: w latach sześćdziesiątych XX wieku Theodor Adorno podejrzewa, że Kracauer, z którym łączy go to, co Jay nazywa „zakłóconą przyjaźnią”, staje się „konformistą dążącym do szczęścia”. Na dowód przytacza w szczególności jego zainteresowanie przemysłem kulturowym jako rzekomą słabość do hollywoodzkiego kina komercyjnego.
More...