0.00 €
We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
The achievements in Romania regarding education for Roma are, of course, undeniable, those related to the identity reconstruction through the study of the language in the institutional system are also world-leading, the measures to promote and form a proactive Rroma intellectuality are good. Undoubtedly, the many human resources formed and present in the educational system are more than necessary, the impressive working tools for teaching Rromani from the kindergarten to the university level are obvious, the 10-13% Roma students studying in mother tongue Romani and over 7-11% Roma students in the general number of preschools and pupils in the pre-university system who attend school and assume indifferent Roma identity impress in a pleasant way etc., therefore, they all speak for themselves, both quantitatively and qualitatively. With all these unprecedented gains, however - relative to the large number of Roma in Romania (possibly two and a half million, with and without Roma identity assumed continuously) - there is still much to be done so that we can speak of more than 2-3% of high school students with a Roma identity assumed by a percentage of Roma children in grades I-IV higher than the current one (13%) and who do not decrease, as at present, to grades V -VIII (9-11%), let's talk about the presence of more than 10%, as now, of Roma preschoolers compared to the other 90% of preschoolers among other ethnicities, we can have many more kindergarten classes and classes primary education to fully study in their own Rromani language, to register as few segregated classes as possible and to find as few discretionary attitudes fromschool administrators and local authorities when talking about co-opment, (Roma inspectors, Roma executives, Roma school mediators, Roma teachers, Roma educators and teachers, Roma school counselors, etc.), and last but not least, when we will learn to be more empathic and better living and promoting diversity (linguistic / cultural / ethnic / historical / religious / physical / gender).
More...
The Rroma bibliography brings together magazines and newspapers that appeared in Romania and in various countries, especially after 1989, which were in the author's personal collection and were donated to the Institute for Studying the Problems of National Minorities in Romania. A similar collection, containing books, brochures and a small number of magazines and newspapers, was donated by the author in May 2015 to the Central University Library in Bucharest, the titles being inserted into a valuable guiding instrument (v. Gheorghe Sarau, Rroma bibliography (books, brochures, magazines, newspapers), Bucharest: University Publishing House, Bucharest, 2016), which helps librarians, researchers and the public interested in the Roma field, but also in support of Roma students from different specialties, or nerroms working with and for the Roma, both in the country and abroad. The journals and newspapers in the present bibliography fall within the scope of the Roma on Romani language and literature, history, anthropology, theater, music, sociology, politics, human rights, children's rights, Roma education, architecture and community development etc. between 1987 and 2014, and some in 1984-1986, 1978-1981 and 1970-1974. Although the collections of magazines and newspapers listed here do not fully cover the years of their appearance, they are still important milestones in the information and research activity in the field of Roma.
More...
The study proposes to draw out the ethno-demographic portray of national minorities from Romania. The analysis has as a start point the statistic dates given by the National Institute of Statistics with which ISPMN concluded a unitive protocol. The dates used for the elaboration of this study can be grouped in two categories: 1. Census dates (between 1930 and 2011) and 2. dates which come from the population dynamics (1994-2011). As concerning the analyzed minorities, it started from the structure of parliamentary representation of the minorities from Romania.
More...
Nije povoljno po Srbiju porediti je sa drugim jugoslovenskim državama. Čudno je zapravo da to nije nesporno. No, dobro. Kao što se vidi u Tabeli 1 u čitavom jugoslovenskom periodu posle Drugog svetskog rata, srpska je privreda bila veća od svih drugih u zajedničkoj zemlji i svakako i od hrvatske. Ovo zato što je srpski, bez Kosova, ukupni proizvod (kako god da se računa: društveni proizvod, domaći proizvod, nacionalni dohodak) po glavi stanovnika bio iznad 50 posto slovenačkog i oko 80 posto hrvatskog, dok je u Srbiji bez Kosova bilo 60 do 70 posto više stanovnika nego u Hrvatskoj (i od tri i po do četiri puta više nego u Sloveniji).
More...
Gheorghe Sarău (Romania - Bucharest, born in 1956) has been since 1992 a professor doctor at the department of Romany Language and Literature, at the Faculty of Foreign Languages and Literatures (University of Bucharest). At the same time, he has been a counselor for Romany language and Roma at the Direction for Minorities - Ministry of National Education (1992-present). After graduating from university (University of Bucharest, Faculty of Foreign Languages and Literatures - Russian and Hungarian languages Departments; Bulgarian and Spanish as optional courses) in 1983, Gheorghe Sarău began to study Romany individually, language which he taught at the Normal School of Bucharest from 1990to 1994, to a group of future primary school teachers. On 28 September 1998 he became a Doctor of Philology at the University of Bucharest. The doctorate was obtained under the guidance of prof. Lucia Wald in the Indo-European studies field, on the subject of Tinsmiths Roma Language. Gheorghe Sarău attended several training programmes (1990-2000) in the field of Romany Language, under the guidance of Prof. Marcel Courthiade (professor at INALCO Paris) and of Prof. Rajko Djurić -poet and the President of National Roma Union, in Finland (1991), Italy (1992), France (1993 1994, 1995), Germany (1998). He was also invited by Professors Courthiade and Djurić to teach with them Romany courses in Germany (1999 and 2002), at the International Courses of Romany Language, Literature and History. Gheorghe Sarău published his first article in 1982, as a student, and his first book was published in1992 (the first Romany dictionary in Romania - Mic dicționar rom-romîn, Kriterion Publishing House). Over the years, he has published over 70 titles, most of them individually, but also as collective works. He has also played an important role in the standardization of Romany language in Romania, in the organization and development of the Romany studies at the pre-school, school, high school and university level. In October 1992, he introduced the first Optional Course of Romany Language at the University of Bucharest and in 1997 he created the Department of Romany Studies at the Faculty of Foreign Languages and Literatures in Bucharest. He also founded the Distance Learning Department for Romany Language, which helped training over 600 Romany Language school teachers. He has also managed the developing and implementation of strategic programmes of the Ministry of Education in Romania. In recognition for his outstanding contribution to promoting constantly the Romany Language -through writings, through the introduction and consolidation of the Romany language education and through the initiatives regarding the general education of Roma - he has received several awards(Hidalgo Award - Spain, 1999; The Republic of Italy President's Award - Italy, 1999; Decoration and diploma on the occasion of the celebration of 25 years from the founding of the Hindi Language Department in Romania, awarded by HE the Indian Ambassador, Rajiv Dogra, on 29 March 2000, etc.).
More...
The research is a descriptive analysis of the ethnic identity dynamics of Tatars in Dobruja. We tried to identify how the ethnic identity of the Tatar community of Dobruja, of Sunni Islamic faith was rediscovered and reconfigured after 1990. The research analyses the representative reorganization on ethnic basis that took place after the fall of the communist regime, emphasizing the ways of action and interaction of this organization in the community, through which ethnic and religious traditions, became important elements in the identity reconstruction of Dobruja Tatars during this period. We also followed the way the ethnic specificity articulates in the inner ethnic group, in different social contexts, in the religious life, in linguistic situations, in family relations and in economic contexts. From the methodological point of view, the research is based on the field research (interviews, participative observation) conducted in urban and rural communities of Tatars in Constanța county, where the largest Tatar communities of Dobrogea live.
More...
Prikaz knjige Feride Duraković „Ne lažem, Tita mi!“, Nomad, Sarajevo, 2020. Pre 9 godina izašla je knjiga eseja Feride Duraković Pokret otpora: na koricama se skoro skrivao, na crnoj pozadini, jedan mali crveni mrav. Eseji su se odnosili na razne pojave života koji se pukao 20 godina ranije, i još uvek se raspadao na paramparčad, i svaki je delić još uvek bio mnogo gori i ružniji od prethodnog. U posleratnoj književnosti celokupnog područja, bilo gde da je napisana, još nije bilo takve krvave ironije i ranjenog sarkazma, takve žuči koja peče, takve presude. Malo ih je slutilo šta sve može već svetski poznata pesnikinja, autorka mnogo nagrađivane zbirke Srce tame (1994), prevedene na mnoge jezike, sjajne poezije, proze i drama za decu. I onda je došla još jedna „mravlja“ knjiga ove godine, Ne lažem, Tita mi!. Knjiga je odmah postala „knjiga za uzglavlje“, iz nje se citira, popravlja se raspoloženje, pojačava argument. Ono što je izgledalo kao ljutiti udarac misli i angažovanja u prethodnoj knjizi, ovde postaje nešto sasvim drugo. A opet, postupak, ono što bih želela da učitam kao poetiku Feride Duraković, izgleda slično u oba primera.
More...
O datumu kraja Jugoslavije može se raspravljati. Mnogo je svojevrsnih prekretnica indikativnih za taj raspad. U stvari, mnogo je činjenica koje se mogu objasniti samo dugotrajnim procesima. Na primer, slovenačko zalaganje za minimum zajedničkih funkcija federacije i srpsko nastojanje da se ostvari Jugoslavija sa što manje decentralizacije, dugotrajna su nastojanja (vidljiva još 1962. na sednici politbiroa SKJ). Ali su ona 80-ih godina dospela u širu javnost delatnošću etničkih preduzetnika, različitih političkih mutivoda koji su pecali u jugoslovenskoj krizi. Među njima je bilo raznih primeraka, od automehaničara sa Kosova do sveštenika iz Hercegovine.
More...
Utvara hoda bivšom Jugoslavijom, lupa po dvoru, ne plaši gospodu. Čest simptom društva u kojem je dostignuta gotovo potpuna ideološka hegemonija jeste izvesna naivna fiksacija na okrugle godišnjice.1 Jer kao oblik memorijalizacije takva fiksacija ujedno može biti i subverzivna – kada se primerice memorijalizuju događaji čije je pamćenje „neprijatno“ za dominantne političko-ekonomske strukture – i konstruktivna – kada služi daljoj dubljoj i temeljnijoj stabilizaciji tih struktura.
More...
Sve, samo ne radost i samopouzdanje odlikuje proslave tridesetogodišnjice samostalnosti Slovenije (26.6) i njeno preuzimanje predsedništva Evropskog Saveta (1.7). Za zainteresovanu publiku, Mladina je izdala treći posebni broj o događajima od pre trideset godina. U toj publikaciji je nekoliko odličnih članaka, naročito onih koje je napisao istoričar Božo Repe. Među portretima ljudi koji su u to doba imali istorijsku ulogu, istupa Spomenka Hribar, koja je još ranije pokrenula pitanje odgovornosti za posleratne zločine i pomirenja. Upravo to je, u kalkulantskoj i nemoralnoj manipulaciji crkve i desnice, proizvelo najgore u današnjoj kolektivnoj psihologiji države: revizionizam koji se razrastao u fantazmu o dobrim izdajnicima i lošim partizanima, koji su „ukrali“ Sloveniju i drže je u svojim krvavim rukama sve do danas. Razlaz između onih koji su u samostalnosti videli samo tu mogućnost tumačenja prošlosti i vođenja odgovarajuće politike, i onih koji to nisu hteli, desio se jedva pola godine od uspostavljanja prve vlade.
More...
Ovih dana navršavaju se tri decenije od proglašenja nezavisnosti Slovenije i Hrvatske, događaja koji se hronološki može uzeti kao završna epizoda postojanja jugoslovenske državne zajednice. Odnos prema raspadu SFRJ u srpskoj javnosti i većinskom delu tzv. akademske zajednice u Srbiji je i posle svih tih godina i decenija nepromenjen i već poprima neku vrstu kolektivne svesti, neko bi rekao i kolektivnog nesvesnog. Naime, kako u junu 1991, tako i danas, srpsko tumačenje raspada Jugoslavije insistira na krivici međunarodne zajednice i Slovenije i Hrvatske, kojima se eventualno nadodaje i odgovornost kosovskih Albanaca i bosanskohercegovačkih Muslimana i Hrvata. U ovoj kolektivnoj uobrazilji i zaverologiji, srpski narod je navodno bio jedini nesebičan i veran jugoslovenskoj ideji koja se na kraju izokrenula u njegovo najveće prokletstvo u 20. stoleću. Međutim, i pored uverenja u istorijsku odanost i privrženost Jugoslaviji, jugoslovenske teme i racionalno sabiranje činjenica o ovoj državi su kod nas u stalnom deficitu i uglavnom ih ne nalazimo u srpskoj publicistici, naučnoj produkciji ili u poslednje vreme aktuelnom akademskom ćaskanju na medijima sa nacionalnom frekvencijom. Zadržao bih se ovim povodom na jednoj anomaliji koja postaje poslednjih godina sve više normalizovana u srpskoj mejnstrim istoriografiji.
More...
Politička kriza koja je zahvatila Jugoslaviju imala je snažan međunarodni odjek, naročito od prvih sukoba u leto 1990. Ta kriza je pogodila zemlju koja je u vreme prestanka Hladnog rata odista gubila na značaju u međunarodnoj političkoj areni, ali koja nije bila ni sasvim izvan „radara“ velikih svetskih sila. Naprotiv, interesovanje za Jugoslaviju i njenu budućnost raslo je sa eskalacijom krize u njoj. Sa sve većim osamostaljivanjem republika broj aktera koji su bili sagovornici stranih vlada sa jugoslovenske strane se povećavao, budući da je pragmatičan pristup međunarodnih krugova podrazumevao da se razgovara sa stvarnim nosiocima vlasti u Jugoslaviji. To je, istovremeno, bila prilika za formiranje stavova o novim liderima i, uopšte, o toku jugoslovenske krize.
More...
30 godina samostalnosti Hrvatske i Slovenije: Mentalna priprema za ratove devedesetih počela je u Srbiji najmanje 10 godina pre prvih oružanih sukoba. Revidiranjem događaja iz Prvog i Drugog svetskog rata u kojima su stvorene obe Jugoslavije, rušeni su temelji zajedničke države. Govori istoričarka Dubravka Stojanović. Razgovor vodi Svetlana Lukić.
More...
Trideseta godišnjica tzv. Krvavog Uskrsa na Plitvicama, koji se vodi kao službeni početak nikad proglašenog rata u Hrvatskoj, vlasti su obilježile u sred trećeg vala pandemije. Posve uobičajeno, s par prigodnih govora, s medijima koji su bili puno zainteresiraniji za sukob između predsjednika i premijera oko toga tko će biti na čelu Vrhovnog suda i s dobacivanjem radikalnih nacionalista koji su premijera vrijeđali zbog koalicije s SDSS-om, personificiranim u liku Milorada Pupovca. Istovremeno, dan ranije u Aržanu, rodnom mjestu Josipa Jovića kojeg službena historiografija vodi kao prvog poginulog branitelja svečano je obilježen početak gradnje memorijalnog centra koji će nositi njegovo ime. Josip Jović je, uz sedmoricu ranjenih, bio jedini čovjek koji je poginuo tog Uskrsa na Plitvicama u uniformi specijalne policije MUP-a Hrvatske, dok je s druge strane na strani pobunjenih Srba, poginuo Rajko Vukadinović. Iako kratkotrajan sukob, on se logično obilježava kao početak rata u Hrvatskoj, a u svemu što se oko njega događalo i događa možemo vidjeti kompletnu ratnu i poratnu stvarnost Hrvatske. S jedne strane, miting istine na Plitvicama, odluka da se tamošnji nacionalni park pripoji samoproglašenoj SAO Krajini, upad paravojske u hotele i upravu Nacionalnog parka i to u vrijeme dok se tamo odmaraju turisti, pokušaj hrvatskih vlasti da vrate otuđeni dio teritorija pod svoju kontrolu, balvani na cesti, zasjeda, okršaj i na koncu pobjeda hrvatskih vlasti te uspostava policijske stanice Republike Hrvatske na Plitvicama, sve uz nekoliko ljudi koji će kasnije odigrati bitne uloge u ratu i poraću.
More...
Đorđe Balašević se morao dobro potruditi da kod mene izbriše mrlju one pesme u kojoj obećava sistemu da treba da računa na njih. Uradio je to relativno brzo i dobio ne samo moj oproštaj, nego obožavanje, jer me je tada i uvek docnije izražavao: to su bile pesme Svirajte mi Jesen stiže, dunjo moja i Panonski mornar. I to obožavanje su gotovo uvek pratile suze. Sa mamom, prečanskom Sredozemkom sam padala u ravničarski sevdah, više zbog nje. Posle sam i sama razvila morsku čežnju, i sa njom ljubav prema panonskoj Sloveniji. Samo po sebi je to znak da nisam Slovenka, jer podjednako volim (sa cmizdranjem) malo slovenačko more i ravnice oko i preko Drave. A pod stare dane sam se nekako pomirila i sa Alpima, ali to nije ono pravo: ne izaziva suze.
More...
Nemam želju da se uključujem u raspravu o tome je li Beograd varoš ili velegrad. Ima zaista smisla sagledati ulogu tog grada u svemu što se događalo poslednjih četrdesetak godina. Ja nisam istoričar, ali je to grad u kojem sam živeo kada je izabrao da igra glavnu ulogu u tragediji. Operativna reč je izabrao. Cela priča, kako je ja vidim, složenija je i istovremeno ružnija. Najpre o složenosti.
More...
Balkanske paralele sa Trumpovom Amerikom. Tko bi rekao da će se najmoćnija i najbogatija zemlja na svijetu pokazati toliko ranjivom da se uspoređuje s nesretnom Jugoslavijom. Trumpovoj Americi svijet se ruga ali i brine da se ne raspadne naglo, tragično poput SFRJ ili uz još veću lomljavu u međunarodnom poretku, onom poput Sovjetskog saveza prije 30 godina. Ako SAD tako skonča bilo bi puno veće štete jer o njemu ovise mnoge zemlje, kao i međunarodne organizacije i međunarodni poredak. I u liberalnu demokraciju kao idealni društveno politički sistem, kojeg je Amerika nudila svijetu kao dio mita o kraju povijesti iz 1989, sve se više sumnja. Pa i Amerikanci tako, kojih je nedavno čak 73 milijuna, ako su znali što čine, glasovalo protiv tog sustava a za diktaturu, autoritarni režim, karizmatski a ne stručni i demokratski autoritet. Najzanimljivije je da tu do jučer svemoćnu Ameriku nisu toliko uzdrmale ni ekonomske recesije koje su došle i prošle u međuvremenu, ni uspon Kine i opravak Rusije kao rivala u borbi za globalno vodstvo. Ni teroristički napadi od 11. rujna 2001, ni apsurdni i skupi ratovi kojima su američke desničarske vlade na to odgovarale.
More...
Prošlo je 30 godina… Nikada se za to vreme prošlost nije tako direktno sudarila sa sadašnjošću kao ove godine. Na 20. godišnjicu početka agresije na BiH došli smo u Sarajevo nas pedesetak stranih novinara i fotografa, koji smo uz Sarajlije delili mračne dane istorije Bosne i svedočanstva rata, opsade i masovnih zločina, koji su se sada ponovo vratili u Evropu. Bili smo tu da s njima razbijemo zaborav i amneziju Evrope, koja je bila željna da izbriše svoju sramotu i to tragično poglavlje svoje istorije, i koja se bila ponovo uljuljkala u nadu o Fukujaminom kraju istorije i večnom miru.
More...
Bila je ta nesretna, ratna 1991. Sjećam se, vratila sam se s nekog ratišta, očiju punih razaranja i smrti zbog želje srpskog vodstva za stvaranjem Velike Srbije. Glupo i nepotrebno umiranje za teritorij i naciju, kao i ovo kojemu sa zebnjom svjedočimo – Putinovu razaranju Ukrajine, zločinu protiv civila, pretvaranju Marijupolja u hrvatski Vukovar… Na porti TV kuće sjedio je portir, „čuvar“ redakcije s onim svojim telefonskim uređajem preko kojega je u mirno doba Jugoslavije prisluškivao razgovore novinara, a nije bio jedini, i potom ta bezvezna čavrljanja dojavljivao Službi koja je brinula da nitko ne skrene sa zadanog pravca neslobode i čvrste ruke jedine nam Partije. Elem, onako umorna, ipak sam na staklu porte, pred očima dotičnog sluge novoga režima, primijetila papir s imenima zaposlenika „kojima se ubuduće zabranjuje ulazak u zgradu“, to jest „nepoćudnih“ kolega sumnjiva porijekla, a koje je nova nacionalistička vlast proglasila unutarnjim neprijateljima, petom kolonom za koju više nema mjesta među nama, čistim Hrvatima. Impulzivno sam strgnula taj ogavni spisak i dobila udarac nogom od vratara, budnog čuvara nacionalne TV kuće od neprijateljskih „spavača“.
More...