We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
The article claims that there is a large gap separating dualistic religion from Christianity, and a „dualistic Christianity“ is not possible. The main cause of this is a misunderstanding in the historical reconstruction of Bogomilism. The paper clarifies this and explains the theological origin of this confusion.
More...
The article may be regarded as a continuation and a concretization of the general principles expounded in my previous article „On the Possible Approaches to Studying Bogomilism“, published in Philosophical Alternatives, issue 5, 2015, and occasioned by Erika Lazarova’s book The Bogomil-Cathar Philosophy as a Lived Ethics, Avangard Print, 2013. The author analyzes concepts such as „Bogomil-Cathar philosophy“ and reveals their groundlessness, as well as that of the phrase „lived ethics“, which is a metaphor, not a scientific concept. The article proves the need to work with sources, not metaphors used as sources. The groundlessness of the concept/term „dualist Christianity“ is revealed: Christianity is monistic, and monism cannot possibly be a dualism.
More...
The article reveals the scientific incompetence and complete lack of elementary scholarly ethics in A. Stoynev’s quasi-review. It is demonstrated how a superficial reading and lack of familiarity with classical and contemporary scientific sources leads to miscomprehension of the theses regarding dualist Christianity, the genetic link between Bogomilism and Catharism, the pan-ethical and pan-European character of Bogomilism, the immaterial church of dualist heretics, etc. Stoynev’s views on Christianity are hopelessly outdated; moreover, he is evidently not familiar with the genuine meaning of the concept of „heresy“, which means CHOICE, not „falling away from the true faith“. The article exposes the motivation underlying the review in question: the conscious intention to discredit a colleague.
More...
The Dominican church in Lublin contains an unusual example of two pulpits in a sacred interior, which are situated vis-à-vis at the rood arch. They were sculpted by Sebastian Zeisl, who, with the aid of his workshop, made the rococo furnishing of the church in the years 1756–1761. The sculptural decoration of the pulpits makes references to their preaching function, as well as to Dominican spirituality. The solution formally seems to have been inspired by the com-positional model of two pulpits on either side of the altar, an elaboration of the symmetrical (stage-like) organization of the sacred interior. The fact that the contractor was familiar with such layout could stem from the impact exerted by local inspiration (e.g. St. Anne’s church in Lubartów) or the artist’s earlier Central European experience, probably including his education among Viennese artists. However, the construction of two Dominican pulpits, both of which were used (none of them is apparent) may indicate that their roles could go beyond merely com-positional ones. It seems that their emergence was influenced by individual needs of the Lublin Dominican monastery, especially their preaching practices. The knowledge gained so far allows us to suspect that the construction of the two pulpits is related to their role in the liturgy, namely the polemical sermons practiced by the Order of Preachers in Lublin.
More...
The piece in the title, dated back in 1850, was a milestone. It is not only the first and most significant organ piece of Liszt, but also one of those pieces which every organist has to deal with sooner or later, and for the interpretation, they have to ask and answer many questions. For this study, the first edition, published in 1852 and available online, provides many references, while the manuscript is difficult to access. It is no coincidence that, at the hundredth anniversary of Bach’s death, Liszt began to write a large-scale organ piece to worship the art of the great composer. It may also be intentional to date the completion of the piece on the Remembrance Day of the Reformation. Both the inevitability of the composition, and the Protestant aspects, and not lastly, the personal commitment of Professor István Dávid to the piece, prompt me to try to find answers to some of the basic questions of this grandiose piece, and publish them – without the need of completeness – in the book to be published in honour of him.
More...
Kryzys ekologiczny jest przedmiotem troski wszystkich Kościołów chrześcijańskich. Autor omawia wspólne wątki dotyczące klimatu, jakie obecne są w wypowiedziach przywódców religijnych: odpowiedzialność człowieka za degradację środowiska, wezwanie do przeciwstawienia się kulturze chciwości, budowanie sprawiedliwości ekologicznej. Autor przedstawia społeczne skutki kryzysu klimatycznego – nierówności społeczne i ubóstwo oraz omawia nowe formy ekumenizmu praktykowane w społeczeństwie ryzyka. Nowy ekumenizm to nie ruch intelektualny czy dyskusje teologiczne, ale przede wszystkim wspólna praca Kościołów na rzecz ubogich.
More...
Ekumenizm stanowi niezwykle ważną działalność Kościoła katolickiego. Główną realizacją tej aktywności są prace specjalnych grup i komisji pomiędzy Kościołem katolickim a innymi chrześcijańskimi Kościołami i Wspólnotami. Międzynarodowa Anglikańsko-Rzymskokatolicka Komisja (ARCIC) jest grupą utworzoną w 1969 r., która dąży do ekumenicznego postępu pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim a Kościołem anglikańskim. W trzeciej fazie prac Międzynarodowej Anglikańsko-Rzymskokatolickiej Komisji wydano pierwszy wspólny dokument zatytułowany Walking Together on the Way: Learning to be the Church – Local, Regional, Universal. Ten eklezjologiczny dokument ukazał relacje pomiędzy Kościołami lokalnymi i powszechnym, rolę arcybiskupa Canterbury oraz biskupa Rzymu, a także kondycję wspólnoty anglikańskiej w całym świecie. Autor artykułu spojrzał na ten nowy dokument ekumeniczny z perspektywy sytuacji dialogu ekumenicznego i nauczania II Soboru Watykańskiego oraz papieża emeryta Benedykta XVI.
More...
Przedmiotem analiz artykułu jest pojęcie myślenia dialogicznego. Jest ono różne od pojęcia dialogu – literackiej figury, która służy do przekazywania poglądów filozoficznych. Myślenie dialogiczne, jako merytorycznie nowy sposób uprawiania filozofii, pojawia się dopiero w początkach XX w. Zrodziło się ono jako sprzeciw wobec redukcyjnych metod nauk przyrodniczych i przeniesienia ich w obszar myśli humanistycznej i antropologicznej. W ten sposób powstał nowy nurt filozoficzny – filozofia dialogu. Rozwijał się w duchu uwag krytycznych kierowanych pod adresem dotychczasowej tradycji filozofii zachodniej. W artykule przedstawione zostały konstytutywne cechy myślenia dialogicznego. Najpierw przeprowadzono analizę fenomenologiczną jego kluczowych doświadczeń. Wyrażają się one w takich terminach, jak: „wydarzenie”, „spotkanie”, „drugi”, „czas”, „roszczenie”, „wzajemność”. Następnie wykazano, iż w myśleniu dialogicznym element epistemiczny i element etyczny warunkują się nawzajem. Końcowy wniosek analiz brzmi: aby uniknąć zagrożeń idących ze strony rozum monologicznego, za rzecz konieczną należy uznać wprowadzenie go w przestrzeń rozumu dialogicznego.
More...
The issue of Negro-African life and culture is hereby captured in the perspective of a radical phenomenology. By subscribing his radical philosophy of the pathos of life to a tradition rupture between Husserl and Heidegger, the French philosopher Michel Henry intended to lead a breakthrough. Rooted in the experience of the “pathos of life” that borders on reason sapiential in the Negro-African symbolic universe, the cosmos-vital existence of each individual, as Kahang apprehends, finds the base, “the matrix common to all cultures of Black Africa”. Our contribution proposes to highlight the link between classical phenomenology (transcendental) and radical (material) phenomenology. Considering the work of Michel Henry, we would like to argue that sapiential phenomenology draws the task of reconstruction of African identity in its cultural manifestations, in this case in the world of Negro-African life. Seized in its aim of maturity, our reflection places the truth of the man at the heart of the experience of life, where the relation to others makes one discover the other, as well as one’s self, a “pathos-with”. Moreover, it claims precisely the place of emergence and of accomplishment of an experiment of self-affection, where the symbolic animal (animal symbolicum) is confronted with the existential questions of finitude and death, banality of evil and guilt, justice and law, domination and violence, power and struggle for recognition.
More...
Podziały kulturowe współczesnego świata, współistnienie postaw kolektywistycznych i indywidualizmu, kształtują bogactwo różnorodności, które samo w sobie może być źródłem rozwoju i postępu. Warunkiem wykorzystania potencjału różnorodności jest możliwość prowadzenia wymiany myśli, idei, poglądów i pomysłów. Niezbędne jest istnienie nieskrępowanego dialogu. Niestety, uwarunkowania kreujące kulturowe zróżnicowanie zamiast potencjału dialogu zrodziły zjawisko pogłębionej izolacji ludzi i ich wspólnot, nazwane personalizacją. W znaczący sposób kształtuje ono kondycję procesów rozwojowych, jakość współżycia i możliwość kooperacji niezbędnej dla osiągania zmiany. Sposób percepcji świata przede wszystkim kształtowany jest przez kulturę, w jakiej funkcjonujemy, w tym, w ogromnej mierze przez język dominujący w przestrzeni publicznej. Skupianie się na konflikcie, na wrogiej personalizacji postaw politycznych, zasklepianie się w jednorodnych środowiskach tworzonych przez tzw. „bańki informacyjne”, niszczy niezbędne dla rozwoju współdziałanie zróżnicowanych środowisk społecznych. Tymczasem człowiek nie został powołany, by walczyć z drugim, ale by z nim współdziałać. Początkiem takiego współdziałania jest rozpoczęcie dialogu opierającego się na wspólnocie doświadczeń. W warunkach personalizacji wszystkiego, odszukanie obszarów wspólnoty doświadczeń nie jest łatwe. Mimo tego w konkluzjach artykułu czyniona jest próba takich właśnie poszukiwań.
More...
The article presents the main directions of the ‘strategies’ of Orthodox and Protestant social communication in the Ruthenian Territories of the Polish-Lithuanian Commonwealth at the turn of the 16th and 17th centuries. Relations between Protestants and the Orthodox Church followed a natural and traditional course of actions aimed at protecting the confessional freedom of non-Catholics. This cooperation was taken up too late. It took place at the time of predominance of the counter-reformation camp in the Polish-Lithuanian Commonwealth.
More...
When speaking of Reformation and Humanism, we tend to connect them to each other. But as we come closer to the essence of each, we discover their substantially different nature. The gist of Humanism is the human nature. On statues and paintings of the Renaissance the man is portrayed as a great, powerful, almost almighty person. On the other hand, Reformation places God, Christ, salvation, reconciliation etc. at the centre of its teaching. Humans are included too, but only as sideliners, as weak, infirm, needy, helpless figures. Nevertheless, Reformation has benefited to a significant extent from Humanism via its emphasis on the grammar for mastering the languages of the Scripture (Hebrew and Greek), dialectics striving to a better understanding of the scriptural message, and rhetorics as a substantial technical help spreading the Gospel. Therefore, teaching these disciplines at the universities of the Reformation has become of major importance during the 16th century.
More...
The Reformation highly esteemed the classical scientific disciplines as far as they contributed to a better understanding of the gospel. The method was delivered by the Humanism and Renaissance. Consequently, the reformers, whose primary concern was studying the word of God in original (Hebrew and Greek), started to master both languages right from the beginning. Hebrew helped them to learn and understand God’s will in the Old Testament in its original setting, while Greek improved their grip on the message of the New Testament. When preparations for ministry had started in the Protestant universities, both languages were self-evidently taken over in the educational process. The present paper deals with Melanchthon’s appreciation of the Greek language.
More...
Although more than half a century has passed since the adoption of the dogmatic constitution on the Church at the Second Vatican Council, a discussion continues in the Catholic Church and in ecumenical discussions about the correct interpretation of the conciliar expression „Ecclesia in et ex Ecclesiis”. The subject of this article, therefore, is an analysis of the conciliar and post-conciliar teaching of the Catholic Church and the ongoing theological discussion on the mutual relationship of the universal Church and the local Church.
More...
Od czasu Soboru Watykańskiego II oraz wydarzeń, które dokonały się po nim, jesteśmy świadkami bardzo mocnej obecności Ducha Świętego w Kościele. Momentem przełomowym było „wylanie Ducha Świętego” podczas wspólnej modlitwy Słowem Bożym profesorów i studentów z uniwersytetu w Duquesne w 1967 r. Od tego momentu, który określany jest jako pierwszy „chrzest w Duchu Świętym”, rozpoczął w Kościele katolickim proces formowania wspólnot odnowy. W niniejszym artykule zostanie przeprowadzona analiza różnego rodzaju zjawisk zarówno fizycznych, jak i duchowych, związanych z posługą charyzmatyczną. Punktem odniesienia będą dokumenty pastoralne wydane na przestrzeni ostatnich lat przez poszczególne konferencje episkopatów, jak również przez instytucje kościelne zaangażowane w nieustanne monitorowanie ruchów odnowy. Pozwoli to na ukazanie możliwości wypracowanych modeli pastoralnych przez biskupów poszczególnych krajów oraz ich analizę. Punktem wyjścia rozważań będzie ukazanie natury charyzmatów, określenie i przyjęcie poprawnego terminu dla rozumienia pojęcia charyzmatu, a następnie przeanalizowanie zjawisk towarzyszącym modlitwie charyzmatycznej oraz ich ocena teologiczna. Ostatnim elementem będzie próba wyjaśnienia kontrowersji oraz problemów, jakie występują w trakcie modlitwy charyzmatycznej zarówno w aspekcie teologicznym (duchowym), jak również psychologicznym.
More...
Prosperity Gospel is a problematic issue for the Evangelical and Pentecostal Christianity, and it is so in at least two perspectives. First, it influences the teaching of many preachers who employ this approach to capture new believers on the one hand, and it is sharply criticised by many prominent Evangelical theologians who regard it as a serious heresy, a deception of many Christians, on the other. Second, it is a matter of profound theological question raised from the very core of Christian faith and asking how to find a delicate balance between Jesus’ calling to bear the cross and his blessing from the Sermon on the Mount. The most frequent framework is the one that considers the prosperity gospel as the distortion of the substantial Evangelical tenets, and that stems from the various ideological and sociological processes in the 19th United States. The article offers a brief outline of the prosperity message and answers the following research questions: What is the prosperity gospel? What are the roots of it? What are the most critical theological points of the prosperity teaching? What charges are raised by the critics from the Evangelical background? The literary analysis of Evangelical literature is the primary method used to solve the problem.
More...
Stotinu je godina prošlo od smrti Abrahama Kuypera (1837. – 1920.), nizozemskog pastora, teologa, urednika i novinara, utemeljitelja političke stranke i sveučilišta te premijera. Bio je to čovjek koji je svim srcem, punim plućima i uz tri živčana sloma, provodio kao životni moto svoju možda najpoznatiju izjavu: O, ni jedno mjesto u našem mentalnom svijetu ne smije biti hermetičko zatvoreno od ostatka te ne postoji ni jedan kubni centimetar u cijeloj domeni ljudskog postojanja nad kojom Krist, koji je Suveren nad svime, ne kaže: „Moje!” (Kuyper 1998, 488)
More...
Bardziej niż duszpasterskiego III Soboru Watykańskiego potrzebujemy dziś mocnego doktrynalnego otwarcia – nowego Trydentu. Od chrześcijaństwa odchodzą na Zachodzie całe masy wiernych. „Nowy Trydent” to teologiczna i duchowa odpowiedź na współczesne lęki postwierzących.
More...
