Pedeutologia XXI wieku jako pozytywna nauka społeczna
Pedeutology of the XXI as a positive social science

Summary/Abstract: The popular and pragmatic approach, creates among teachers instrumental attitude towards professional tasks. It means that reaching goals, on utilitarian level, leads to more effective actions. The positive social science stake another approach, basing on the usual human inner drive to be happy. Such being takes place when a person realizes well-being for others and for oneself, following hope, which direction is pointed out by freedom, dignity and human responsibility. The main purpose of the article is to reveal the evidence that create pedeutology of the XXI century as a science of strong teaching profession: its values, meaningfulness and beauty. It has been pointed out to agathological and arthrological aspect of pedeutology. The first one refers to doing good deeds. It is represented by optimal pupil development, which therefore should become a priority in teacher’s professional actions. In reference to the above, the instrumental and vocational teaching context has been characterized. The second aspect refers to the teacher’s moral capabilities, called the virtues. A virtue is a central knowledgeable category of positive social sciences. According to this issue, the utility of the virtue theory has been presented in for the pedeutological thought. The extraordinary attention has been put upon the virtue of hope, reasoning its inevitability in the proces of upbringing in the XXI century. Powszechne współcześnie pragmatyczne ukierunkowanie kreuje w nauczycielstwie instrumentalne nastawienie do realizacji zadań zawodowych. Oznacza ono, że osiągnięcie celów ma służyć w wymiarze utylitarnym do bardziej skutecznych działań. Pozytywne nauki społeczne przyjmują inne nastawienie, opierające się o powszechne dążenie człowieka do bycia szczęśliwym. Takie bycie ma miejsce wtedy, gdy człowiek realizuje dobro dla innych i dla siebie, podążając za nadzieją, której kierunek wyznaczają wolność, godność i odpowiedzialność człowieka. Celem artykułu jest wskazanie przesłanek kreujących pedeutologię XXI wieku jako naukę o mocnych stronach nauczycielskiej profesji: jej wartości, sensowności i pięknie. Zwrócono uwagę na agatologiczny i aretologiczny wymiar pedeutologii. Pierwszy dotyczy czynienia dobra. Jest nim optymalny rozwój ucznia, który powinien w związku z tym stanowić priorytet profesjonalnego działania nauczyciela. W związku z tym zagadnieniem scharakteryzowany został instrumentalny i powołaniowy kontekst nauczycielstwa. Drugi wymiar dotyczy sprawności moralnych nauczyciela, zwanych cnotami. Cnota jest centralną kategorią pojęciową pozytywnych nauk społecznych. W związku z tym zagadnieniem wskazana została użyteczność teorii cnoty dla myśli pedeutologicznej. Szczególną uwagę skierowano na cnotę nadziei, uzasadniając jej nieodzowność w procesie wychowania w XXI wieku.

• Details
• Contents