Moldavia and Wallachia in Marino Sanudo’s Diaries (I: 1496-1500)
Moldavia and Wallachia in Marino Sanudo’s Diaries (I: 1496-1500)
Keywords: Marino Sanudo; Venetian History; Stephen the Great; Diaries
More...
Keywords: Marino Sanudo; Venetian History; Stephen the Great; Diaries
More...
Keywords: Venetian Archives; Jean-Baptiste Colbert; Murano Glass
More...
Keywords: archaeology; Erosd-Cucuteni culture; Bronz Age
According to the current division into periods, the Cucuteni culture includes the A 1-2-3-4, A-B 1-2, B 1-2 (-3) phases, preceded by the Precucuteni I-II-III phases. Moreover, some archaeologists also distinguish numerous sub-stages within these periods. It is not always clear to what extent one may speak of successive (chronological) stages and sub-stages, or of stylistic variations and regional aspects. As far as the Ariuşd culture is concerned in the south-east of Transylvania, this was classified by most of the scholars as part of the Cucuteni A2 and beginning of A3 phases. The stratigraphic position and archaeological context is still uncertain in the case of certain Cucuteni A-B and B type vessels and ceramic fragments, discovered in some sites in the south-east of Transylvania. Thus, the evolution of the Ariuşd culture and its relation to the stages of the Cucuteni culture has not been yet fully clarified. This paper is a comparative analysis of the radiocarbon dating available on the one hand for the Ariuşd culture (Malnaş Băi site), and on the other hand for the Precucuteni III, Cucuteni A and A-B (Tripolie A, B I-B II) phases of the area between the Carpathian Mountains and the Dnieper River. The analysed 66 dates are presented in a table (appendix 1) and by graphics, on the BP (appendix 2) and cal. BC (appendix 3) time scale. In order to emphasize some distinctive features of certain regions, the dating was grouped according to geographical units, from west to east and, in some cases, from south to north. One may notice that the radiocarbon dating only partially confirms the chronological classification of the settlements, based on the stylistic distinctive features of the ceramics: there are temporal synchronisms and superpositions more or less extended between the settlements from different areas, belonging to the Cucuteni A 1-2-3-4 stages. It seems that after the occurrence of Cucuteni A pictorial style of pottery or, possibly, even during its formation, there were early local or regional variations that had a parallel, more or less simultaneous evolution. For many years, they had an overestimated chronological value, which resulted some hesitations that can be noticed regarding the classification of certain sites in the Cucuteni A 1-2-3-4 stages. One may also remark that the few radiocarbon dating available for the Cucuteni A-B settlements from the Bahlui River basin (no. 36-37) and from the Prut-Răut inter-river area (no. 49-50) placed between the dating of the Cucuteni A 3 stage (no. 27-28, 31-33, 35, 45, 53) and only partially subsequent to the dating of the Cucuteni A 4 stage (no. 39-41, 46-47) (see appendix 2-3). This can enable some scholars to believe that the formation of the Cucuteni A-B painted pottery style could have started earlier, originating in one of the local alterations of the Cucuteni A style, at a time when, in other areas, the Cucuteni A style was still preferred, at least for a while. These remarks may be the starting point for the development of a new "evolution" pattern of the Cucuteni culture, placing more emphasis on the existence of regional variations and on the reassessment of the relation between the evolution of the painting styles and the actual relative and absolute chronology of this culture. The analysis and comparison of the radiocarbon dates allow us to make the following observations concerning the Malnaş Băi settlement and the chronological position of the findings in the south-east of Transylvania within the Cucuteni culture: 1. The beginning dates of the dating no. 4-6 of Malnaş Băi (5597-5570 BP/4460-4445 cal. BC) are in agreement with the beginnings of the settlements of Poduri (no. 15-19), Ruseştii Noi (no. 44), thought to belong to the Cucuteni A 2 stage, and Polivanov Iar (no. 52), probably of early Cucuteni A type. These dates, however, are later to the early period of the Cucuteni A 2 settlement of Mărgineni (no. 23- 25). 2. The span of time represented by the datings no. 4-5 and 7 (which end towards 5410-5387 BP/4255-4240 cal. BC) totally or partially correspond with the existence of certain settlements thought to belong to the Cucuteni A 2 (no. 15-26, 44, 52), Cucuteni A 3 (no. 28-33, 35, 45, 53) and even Cucuteni A 4 (no. 39-41,46-47) stages. 3. The later part of the time interval represented by the datings no. 6 and 8 (which end towards 5309-5260 BP/4049-4045 cal. BC) correspond to the dating of the more recent Cucuteni A 2 complexes of the Sub-Carpathian area (no. 19, 22, partially 20-21), as well as to the age of somé settlements of more Eastern areas, belonging to the Cucuteni A 3 (no; 28, 32-33, 35, 45, 53) and even Cucuteni A 4 (no. 39-41) stages. 4. The later datings mentioned above reach, in time, the datings of some sites belonging to the Cucuteni AB/Tripolie B II (B I- B II) stage (no. 36-37, 49-50). Therefore, the radiocarbon dating obtained for the Malnaş Băi settlement are in agreement with the dating of the sites belonging to the Cucuteni A 2-3-4 stages, located in the Eastern part of the Carpathians. Taking in consideration the no. 3 dating, the outset of the Malnaş Băi settlement could have even reached the earliest stage of the Cucuteni A stage of the sub-Carpathian area. On the other hand, considering especially the longer intervals of the no. 6 and 8 datings, the late period of this settlement may have even reached the appearance of the Cucuteni A-B painted ceramic style. The radiocarbon datings obtained for the Malnaş Băi settlement were performed on samples from the Ilh and IInd habitation levels and, consequently, they can be taken in consideration only for orientative reasons, both for the existence of the settlement and the overall chronological position of the Ariuşd culture. Considering, the remark on the parţial synchronism of the sites belonging to various sub-stages of the Cucuteni A period, the available dates show that the south-eastern Transylvanian branch of the Cucuteni culture belongs to the period characterized by the Cucuteni A painted ceramic style, under the form of a regional variation that had a more or less simultaneous evolution. The debates, however, on the integration of the Ariuşd type settlements to the Cucuteni A 2 or A 3 stage (or to its sub-stages) seem to be pointless. When the hypothesis presented in this paper is confirmed, according to which the Cucuteni A-B painted style may have occurred in certain areas at a time when in other areas the vessels were still being painted in the Cucuteni A style, this would provide a possible explanation why the Cucuteni A-B type ceramics appear in somé settlements of the Ariuşd culture. Most of the here presented ideas are hypothetic. In order to understand better of the evolution and chronology of the Cucuteni culture, more precise datings and dating series are needed for all areas of the Ariuşd-Cucuteni-Tripolie culture, for all the stages and stylistic groups, obtained on samples from many settlements, preferably with multiple layers/levels of habitation.
More...
Keywords: Bronze Age; Ottomani Culture; Carei Plain; Eriu Valley; habitat
During the Middle Bronze Age the Carpathian-Basin resembles from the cultural point of view to a mosaic. Despite the fact that every community has developed a specific material culture in this chronological sequence we may still talk about a so-called tells' society" based on the social and economic macro features. This type of habitat is specific for the region under study and for the great Hungarian Plain, too. In these areas during the Middle Bronze Age has been created a "cultural complex" characterized by the homogeneity of pottery and bronze metallurgy. The aim of this study is to present a hypothetical image of the Middle Bronze Age landscape of the Carei Plain and the valley of the Eriu River. The starting point was the exhaustive recording of the Otomani settlements (mapping, visiting and photographing each site, analysing archaeological evidence). 80 settlements have been identified in this area. The list of sites is far to be complete, but it still does reflect the actual state of the research. The study of the settlement systems and networks of interacting polities is a window on the historical development of social complexity and hierarchy. The evolution of Middle Bronze Age complex and hierarchical societies from north-west Romania and the analysis of their social-political system are presented from a comparative core-periphery-systems perspective. The present approach exploits the conceptual apparatus of the aforementioned theory to examine the patterns of development in prehistoric north-west Romania. Moreover, an overview of research on the core/periphery - world-systems issues is also presented. The idea of core/periphery hierarchy was originally developed to describe the stratified relations of power and dependency among societies in the modern world-system. The new comparative perspective of the world-systems approach developed by scholars like A. Harding can be used properly for the political-social system of the Otomani communities from the Romanian lowlands, where the Middle Bronze Age chiefdoms are strongly linked by local and interregional (cross-cultural) social systems and luxury and barter goods trade networks. To estimate the territorial sizes and boundaries of the Otomani chiefdoms from north-western Romania is very difficult. Therefore, the present study had applied the methods of the XTENT-models, Thiessen-polygons and Central place theory, archaeological data, mathematic calculations and geoinformatics programs. Knowing the environmental background of the Carei Plain and Eriu Valley, the sizes of settlements and the approximate territorial area controlled by them, an interesting (but hypothetical) picture of the political and social development of the Otomani communities can be drawn. Although the research on vestiges of the Otomani communities is facing various difficulties we still can draw some conclusions such as: -within the Carei Plain and Eriu River Valley the makers of the Middle Bronze Age civilization as well as the founders of the tells were the carriers of the Otomani Culture; -in the analysed area the "tell society" is made of hierarchical communities with a settled life and a rural economy. The system of settlements is structured to various sizes of sites, but well organized from the social point of view. Telis were "political" and economic centres. The residential area (the tells) of the local chieftains can be considered centres for the redistribution of goods to the peripheral zones; -based on the theoretical models and archaeological fieldwork two major inhabited areas (Carei Plain and the Valley of Eriu River) and 6 micro regions can be distinguished. Using the methods of XTENT models and Thiessen-polygons we could establish the hypothetical boundaries of each region and their political-hierarchical relations; -in the 2nd period of the Otomani Culture, one can observed the numerical increase of settlements within the Carei Plain as well as in the Eriu River Valley. In the 3rd period of this culture a part of the settlements where abandoned by the Otomani communities. This leaving was probably due to the climatic and environmental changes, as well as for economic reasons. One may assert that the presented findings increase the knowledge concerning the social and economic system of the Middle Bronze Age communities in north-western Transylvania and will provide a starting point for the future research on this matter.
More...
Keywords: Hungarian conquest; Hungarian society; warriors
Current paper is a historiography overview. According to the aim of the present study, here are presented the most relevant opinions regarding the Hungarian conquest and the structure of the Hungarian society in the 10th century. Instead the presentation in range of the different scholarly ideas about the Hungarian conquest, the present paper focuses on the numerical percentage of the conquerors and the structure of the early Hungarian society. Leafing through the historical and archaeological secondary literature, and recalling the different opinions, three categories of scholars can be distinguished. The majority of the academics (e.g. Gyula Pauler or Gyula Kristó) assert the Hungarian conquerors as warrior elite of a superior social layer. In their opinion the early Hungarian society is a nomadic one, in which the members of the community collect a part of their food supplies and other goods by robbery. At the end of the 19"1 century appeared a second major opinion regarding the 10th century Hungarian society. The representative scholars of this research trend, e.g. Ármin Vámbéry and Géza Nagy resemble the community of the Hungarian conquerors to a mosaic. They imagine a hierarchical society composed by different ethnic groups. Géza Nagy is the first scholar who believes that the Hungarian conquest took place in two steps. His opinion laid the foundation for another hypothesis, developed by Gyula László in the second half of the 20th century.Between the First and The Second World War a group of philologists (e.g. Zoltán Gombocz, István Kniezsa) elaborated a third major opinion regarding the Hungarian conquest. They depicted a more realistic picture of the early Hungarian society. Starting from the 1960s, the aforementioned hypothesis was embraced by Béla Szőke and by several other archaeologists, too. The present paper describes also the theory developed by István Zichy and Bálint Hóman, which is built from the second and third opinion mentioned above. According to his goal, the author of the present study does not try to offer conclusive arguments for the Hungarian conquest issue. He analysed equidistantly each theory linked to this issue. In spite of his ambition of being objective, the article contain the author's critical notes regarding some of the presented theories.
More...
Keywords: medieval chivalry; rowel spurs; Transylvania
The aim of this paper is to present a category of the medieval chivalry accessories from Transylvania,namely the rowel spurs. The chronological frame of the research is set between the last third of the 13th century (the occurrence and the development of the rowel spurs) and the first half of the 15th century (when the diversification of these artefacts gain much more importance). The typological and stylistic analysis of the Transylvanian rowel spurs, and the undertaken conclusions are based on a catalogue of the all published artefacts from the aforementioned area and also on the research of the pieces found in the National History Museum of Transylvania. The resulted classification of these artefacts shows the present stage of the research and undoubtedly will suffer modifications following the numerical increase of the new archaeological data. The basic criteria of the classification were the shape of the arms (A), the shape of the arms' heads (a) and the length of the spin (1). 5 different types of spurs were identified: Aal, Acl, Adl, and Abl - which differ by means of the type of the arms: arched arms, with a 3—4, 5 cm long spin; Bal - much arched arms. Out of a total of 66 pieces, the best part is represented by the Abl and Aal types, which were probably the most widespread in the epoch. The wheel has various dimensions. The shape and the number of the spikes are not likely to be considered a classification criterion, as all the spur types display diverse kinds of wheel. The attachment system of the spur is easy to distinguish with the help of the small plates, which were tied to the belt or to the chain that was used for fixing the spur to the footwear. There are cases when belts and buckles were also used for fixing the piece to the footwear. None of the spurs have the artisan's mark, or a characteristic decoration of some Transylvanian workshop. Therefore, in the issue of the artefacts production, written sources have to be consulted. Documents from the 15th century attest the production of the chivalry accessories and implicitly of the spurs, at Cluj, Sighişoara and Sibiu. It is highly probable that the spurs were also produced in the Transylvanian towns. The increasing number of spurs beginning with the 14"' century, as compared to the preceding epoch, was due to the development of the hand-made production on one side and to the augmented role of the chivalry in the Angevin army on the other.
More...
Keywords: church-towers; dendrochronology; Csík-Basin; Transylvania
This paper presents the first results of a Transylvanian dendrochronology project. Dendrochronology is a dating method, which uses the analysis of tree rings of recent trees and historical timber as well, for historical, architectonical, archaeological, and art history researches. When there is a sufficient number of samples and master chronologies, dendrochronology is able to give a year accuracy dating. In other cases a relative dating method can give detailed information about the chronological relationship of different buildings or building phases. The Transylvanian dendrochronological project was initiated by the authors in 2003. So far a floating pine chronology and absolute dated oak chronology have been made in the eastern part of the region. Moreover, due to this method, the dating of many church towers from the Csík-basin (Eastern-Transylvania), that were generally known in the historical and art history literature as having medieval building phases, were successfully corrected. Furthermore, the research has proved that these towers were built mostly in the 17th and 18th centuries, more or less in late gothic style. The dendrochronological data is also supported by the written sources, by the epigraphic inscriptions, and by the analogies of the exterior paintings. Although these facts had been known earlier, they were neglected because their data didn't fit into the literature's mainstream. All together lead to the conclusion, at one hand, that the study of the medieval architecture of the region must step over the many times superficial observations of the last decades and it should rather use and reanalyse the whole available data. On the other hand, the accordance of different types of data proved the correctness and applicability of the dendrochronological method and dating, suggesting the necessity of an extended data sampling. This work can lead to the construction of such master-chronologies, of which validity will cover larger geographical areas and wider periods of time. Nevertheless, dendrochronology will give a useful dating and interpretation tool for the research of the historical monuments and archaeological sites.
More...
Keywords: church; Transylvania; Black Church
Der erste Schritt der Wiederherstellung der im Jahre 1689 durch Brand schwer beschadigten evangelischen Stadtpfarrkirche A.B. in Kronstadt ist die Wiederherstellung des Dachstuhls gewesen. Aus der ersten Phase der Arbeiten, die wahrscheinlich schon im Jahre 1691 begonnen habén, besitzen wir nur geringe Quellen, die entweder allgemein gehalten sind, oder in ihrer Glaubwürdigkeit angezweifelt werden können. Das letzte Jahr der Dachstuhlarbeiten (1693) ist durch einen Rechungsbucheintrag gut dokumentiert. Im Folgenden werden gemeiusam mit der erstmaligen Veröffentlichung der genannten Quelle, der Kirchenrechnung des Johannes Retsch (Kirchenkurator 1693-1694) von 1693, einige Probleme zur Bauchronologie, zu Malínahmen an der Dachstuhlkonstruktion, zu einzelnen Aspekten der Zimmermannswerkstátte und zur Ablauforganisation der Arbeiten beleuchtet. Die Veröffentlichung der Rechnung ist in erster Linie für die Erforschung der Wiederherstellungsarbeiten an der Schwarzen Kirche von wesentlicher Bedeutung. Neben den Informationen über den Wiederaufbau des Daches bietet sie Aufschluli über den Zustand von Kirche, Nebengebaude und Pfarrhof und die daran vorgenommenen kleineren Restaurierungsmalinahmen in den Jahren unmittelbar nach dem groBen Brand.
More...
Keywords: Teleki crypt; baronial family; Transylvanian architecture
Amid the XVIIIth century, Sámuel Teleki (1739-1822) the fore-coming chancellor of Transylvania, the founder of the Teleki Téka (Teleki Library), has established Dumbrăvioara as the centre of his domains, and after the construction of the castle it also became his family residence. The family burial-place has automatically emerged in the settlement within short period of time. His descendants, the Telekis from Dumbrăvioara, had been buried there in the course of one and a half century. Sámuel Teleki himself buried his first child in 1772 in the place of the actual crypt, and the references hence have erroneously dated the edifice to 1772. However, regarding the proofs of the present research, the crypt was constructed above the dead of the family - meanwhile increased to seven only thirty years later: meanwhile Sámuel Teleki was appointed chancellor of Transylvania, started the construction of the crypt with the participation of the same craftsmen that worked at the Teleki Téka between 1801-1803. His chief craftsman was the builder of the famous Arieş-bridge, János Követsi (1764—1825), the coordinator of several autochthon constructions from Turda, the later geometrist of the Turda county and Aranyos seat. The roof frame is the work of the carpenter Christian Schön, who had made the roof frame of the Teleki Téka as well. In this period he had also built mills in Dumbrăvioara. Nonetheless, the research has also revealed that two allegorical angels have been once stowed to the construction of the chancellor's shrine, who died at the age of eighty three. These angels were manufactured by the famous artist from Cluj, Sámuel Nagy.
More...
Keywords: social enterprise; financing; The National Programme for the Development of Social Economy
W artykule pokazano, w jaki sposób definiowane jest przedsiębiorstwo społeczne w Polsce i jakie podmioty mogą spełniać tę definicję. Wskazano, jakie są główne źródła finansowania przedsiębiorstw społecznych, a na podstawie dostępnych, fragmentarycznych badań omówiono praktyczne ich wykorzystanie i kondycję finansową przedsiębiorstw społecznych. Kondycja ta nie jest najlepsza, a dominującym źródłem finansowania większości przedsiębiorstw społecznych są środki publiczne. Na tej podstawie sformułowano ogólne konkluzje i wyzwania dotyczące finansowania przedsiębiorstw społecznych w Polsce. Najważniejszą jest skuteczne wykorzystanie Krajowego Programu Rozwoju Ekonomii Społecznej do wzmocnienia kondycji finansowej przedsiębiorstw społecznych i budowania ich niezależności od środków publicznych.
More...
Keywords: active social policy, social economy; innovation; positive organizational behaviour
Polski system walki z wykluczeniem społecznym jest oparty na podmiotach ekonomii społecznej. Są to w większości podmioty prowadzone przez organizacje pozarządowe i inicjatywy spółdzielcze, które realizują działania rynkowe nie nastawione na zysk, ale na realizację celów takich jak reintegracja ich podopiecznych lub pracowników. Tym samym organizacje te są z założenia inkubatorami innowacji w walce z problemem wykluczenia społecznego. Celem artykułu jest określenie istoty i uwarunkowań innowacyjności podmiotów ekonomii społecznej takich jak centra integracji społecznej i spółdzielnie socjalne. Autorzy starają się odpowiedzieć na pytanie, w jakim stopniu organizacje te mogą wykorzystać w stymulowaniu swojej innowacyjności teorie zarządzania stworzone dla organizacji biznesowych. W szczególności chodzi tu o koncepcję pozytywnego zarządzania, inspirowaną nurtem Positive Organizational Scholarship, w tym przede wszystkim budowanie pozytywnych relacji w pracy. Podstawą empiryczną artykułu jest badanie etnograficzne przeprowadzone w trzech podmiotach oraz badanie focus group interview przeprowadzone w trzech grupach przedstawicieli podmiotów ekonomii społecznej. Analiza pozyskanego materiału wskazuje, że niska innowacyjność badanych podmiotów i fakt, że innowacyjność to często pojęcie nieobecne w codzienności instytucji (poza koniecznością wpisania jej we wniosku w staraniach o dotacje grantowe) jest m.in. efektem błędów w zarządzaniu, obejmujących utrzymywanie dużego dystansu władzy i braku dbałości o pozytywne relacje pracowników. Paradoksalnie, zarządzający i pracownicy badanych podmiotów uznają jednocześnie związek pozytywnych relacji w pracy z innowacyjnością za oczywisty. Nie przekłada się to jednak na skuteczne wywoływanie tego sprzężenia. W poszukiwaniu remedium, niezbędne jest zatem większe otwarcie kadr zarządczych tych podmiotów na inspiracje płynące z ugruntowanych praktyk biznesowych.
More...
Keywords: social economy; co-operative; retrospective study; Basque Country; Mondragon
The article presents the motives and the development process of the co-operative enterprise Mondragon. The historical overview accompanied by brief description of the co-operative movement and its business activities has been mainly focused on cooperative response to societal and market challenges affecting the enterprise resilience in turbulent environments. The applied methodology is based on retrospective analysis of theoretical resources and annual reports of Mondragon. The research centre MIK [Mondragon Innovation & Knowledge] specializing, inter alia, in cooperativism and entrepreneurship analysis has coordinated the data collection, selection and final interpretation, additionally providing valuable historical facts and updated information. The case study has unveiled the key cooperative actions throughout the Mondragon’s development stages, which can be inspirational in the cross-country mutual learning process with reference to the policy objective no 2 of the Social Business Initiative launched by European Commission to increase the visibility of social economy entities and to identify good practices to be potentially reproduced, aligning social economy development process across countries.
More...
Keywords: social economy; social state; social security; corporate social responsibility;
Miejsce ekonomii społecznej sytuuje się w trójkącie: państwo – rynek – społeczeństwo obywatelskie. Celem artykułu jest określenie miejsca ekonomii społecznej na tle polityki społecznej państwa. W artykule, w oparciu o analizę historyczną, dokonano przeglądu najważniejszych koncepcji polityki społecznej państwa (od liberalnych po socjalne) oraz określono znaczenie sektora ekonomii społecznej w rozwiązywaniu problemów społecznych we współczesnych realiach w Polsce. W konkluzji stwierdzono, że ekonomia społeczna jest komplementarna wobec polityki społecznej państwa, funkcjonuje w warunkach alokacji rynkowej lub redystrybucyjnej, wykazuje tendencje od biernego do aktywnego wsparcia
More...
Keywords: social entrepreneurship; development; subject and scope of the analysis
Tło rozważań: Przedmiotem rozważań w artykule jest zagadnienie rozwoju przedsiębiorczości społecznej. Składa się ono z dwóch zakresowo nieostrych i treściowo wieloznacznych terminów. Z jednej strony przedsiębiorczość społeczna jest młodą, wymagającą poznania dziedziną badań, która wzbudza międzynarodowe zainteresowanie różnych środowisk od końca XX wieku. Z drugiej zaś strony, rozwój jest kategorią zakorzenioną w tradycji badań społecznych oraz debacie publicznej. Cele: Celem artykułu jest systematyzacja wiedzy na temat znaczenia obu wskazanych powyżej pojęć oraz przedstawienie wybranych sposobów analizy zagadnienia opisanego jako rozwój przedsiębiorczości społecznej. Metody: Do realizacji celu wykorzystano metodę analizy i syntezy literatury przedmiotu. Wyniki: W świetle przeglądu literatury analiza rozwoju przedsiębiorczości społecznej może dotyczyć przedmiotu, uwarunkowań, procesu i wyników. Konkluzje: Podjęte dotychczas w Polsce prace badawcze świadczą o wzroście zainteresowania i uznania dla niniejszego zagadnienia. Jednocześnie nasuwa się wniosek o konieczności rozwijania w kraju, we wskazanych obszarach, prac o charakterze empirycznym i teoretycznym z wykorzystaniem dorobku nauk ekonomicznych, społecznych i prawnych.
More...
Keywords: social innovation; social innovation lifecycle; social economy entities; managing social innovation
Zmiany społeczne, potrzeby jednostek i rodzin oraz nasilające się problemy społeczne wywołują konieczność poszukiwania nowatorskich rozwiązań, które przyniosą korzyści społeczne, w sposób bardziej efektywny zaspokoją potrzeby i rozwiążą problemy społeczne. Innowacje społeczne – nowe rozwiązania, generowane i wprowadzane bardzo często przez podmioty sektora społecznego – stanowią wyraz społecznej odpowiedzialności i przynoszą pozytywne efekty zarówno w skali mikro, jak i makrospołecznej. Celem artykułu jest zaprezentowanie modelu zarządzania innowacjami społecznymi, w którym główną rolę odgrywają podmioty sektora społecznego, zaliczane do ekonomii społecznej. W artykule wykorzystano metodę desk research, w ramach której dokonano analizy dokumentów unijnych, materiałów źródłowych oraz aktów prawnych. Przeprowadzone analizy wykazują różnorodność ujęć innowacji społecznych oraz ich odmienność od innowacji technologicznych. Specyficzny cykl życia innowacji społecznych wymaga określonego podejścia w zarządzaniu innowacjami społecznymi. W tym kontekście wskazać należy na podmioty sektora ekonomii społecznej, które jako struktury tworzone dobrowolnie, oddolnie, niezależnie od władz publicznych mają duże możliwości w zakresie wdrażania rozwiązań innowacyjnych.
More...
Keywords: communication; internal and external communication; social enterprise; public relations
W świecie organizacji skuteczna komunikacja jest jednym z elementów sukcesu czy trwałości organizacyjnej. Dotyczy to także przedsiębiorstw społecznych, które dzięki komunikowaniu mogą nie tylko uruchomić działalność gospodarczą, ale także informować otoczenie o społecznych celach swego działania. Celem opracowania jest charakterystyka i ocena procesów komunikowania się przedsiębiorstw społecznych w Polsce, w szczególności komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej, stosowania narzędzi komunikacyjnych i identyfikowalnych barier w tym obszarze. W artykule wykorzystano wyniki badań jakościowych, opierających się na studiach przypadku, które stanowiły, dobrane celowo, polskie przedsiębiorstwa społeczne. Badania wykazały, że sposoby komunikowania kształtują się w analizowanych przedsiębiorstwach wraz z kulturą organizacyjną; zachowania organizacyjne i związane z nimi procesy komunikacyjne przypominają bardziej organizacje pozarządowe niż klasyczne przedsiębiorstwa. Dominują komunikacja bezpośrednia, horyzontalna, niesformalizowana. Przeważa używanie tradycyjnych narzędzi komunikacji, bezpośredni kontakt z odbiorcą oraz słabe wykorzystanie nowych mediów. W efekcie, większość przedsiębiorstw społecznych wymaga większej świadomości i skupienia na skuteczniejszym komunikowaniu, w celu osiągnięcia celów ekonomicznych i społecznych.
More...
Keywords: cooperation; value; methodology; non-government organizations; business
Tło rozważań: Dla organizacji pozarządowych współpraca z biznesem jest tak samo istotna, jak realizacja wspólnych działań z administracją rządową. Kluczowa w świetle zasad współpracy jest znajomość podstaw metodycznych takiej współpracy.Cele: W związku z powyższym celem artykułu jest opracowanie wskazówek postępowania pozwalających na zwiększanie wartości ze współpracy dla każdego partnera. Ponadto dokonano syntezy opisu korzyści i barier współpracy.Metody: Do realizacji celu wykorzystano metodę analizy literatury przedmiotu oraz raportów diagnostycznych poświęconych badaniu stanu współpracy organizacji z biznesem w Polsce w latach 2011–2015. Umożliwiło to nie tylko przedstawienie kilku metodyk postępowania, ale także wskazanie metod pomocniczych.Wyniki: W świetle literatury przedmiotu występuje dodatni bilans nakładów i efektów współpracy między organizacjami pozarządowymi a przedsiębiorstwami, jednak pod warunkiem poprawnej pod względem metodycznym realizacji partnerstwa. Wartość współpracy tworzy się już na etapie planowania.Konkluzje: Nasuwa się wniosek o konieczności wdrożenia do organizacji pozarządowych zarządzania relacjami z biznesem.
More...
Keywords: collective action; social capital; rational choice theory; institutionalism;Elinor Ostrom;
M. Olson w „Logice działania zbiorowego” zauważył, że działania jednostek na rzecz grupy często stoją w konflikcie z ich egoistycznymi interesami. Utrudnia to podejmowanie działań zbiorowych i powoduje, że optymalne z punktu widzenia całej grupy rezultaty niekoniecznie są osiągane. Z tego względu, teoria wyjaśniająca mechanizmy podejmowania działań zbiorowych ma doniosłe znaczenie. Celem niniejszego artykułu jest teoretyczne wyjaśnienie zachodzenia działań zbiorowych na gruncie współczesnego instytucjonalizmu, a przede wszystkim myśli E. Ostrom.Niniejszy artykuł ma charakter stricte teoretyczny. Objaśniono w nim założenia teorii racjonalnego wyboru I i II generacji i przedstawiono, w jaki sposób przekładają się one na mechanizmy działań zbiorowych. Współczesna teoria działań zbiorowych E. Ostrom rozwija koncepcję działającej jednostki o elementy wyjaśniające interakcje i długookresowe relacje pomiędzy podmiotami – normy, instytucje i kapitał społeczny. Dzięki temu jest w stanie spójnie opisać instytucjonalizację sytuacji działania zbiorowego i może być aplikowana do wyjaśniania różnorodnych problemów społecznych.
More...
Keywords: social economy; co-production; public services
W reakcji na krytykę dominującego w ostatnich dziesięcioleciach rynkowego paradygmatu usług publicznych, rozwijają się koncepcje proponujące korektę modelu rynkowego lub odejście od niego na rzecz całkowicie nowych wzorców funkcjonowania administracji usługowej. Do pierwszej kategorii można zaliczyć promowanie udziału podmiotów ekonomii społecznej w zapewnieniu usług publicznych, podczas gdy drugi kierunek reprezentuje zwłaszcza koncepcja obywatelskiej koprodukcji usług publicznych. W artykule przedstawiono porównanie teoretycznych założeń obu wizji. Prowadzi ono do wniosku, że koprodukcja i udział przedsiębiorców społecznych w zapewnieniu usług publicznych to koncepcje nie tylko w wielu punktach zbieżne, ale też komplementarne.
More...