We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Struktura Ane Karenjine u velikoj meri se razlikuje od strukture Rata i mira, gde je Tolstoj svoje osnovne misli izražavao u formi opširnih publicističkih ili istorijskih „odstupanja". U novom romanu on teži ka strogoj objektivnosti pripovedanja. „Ne mogu da koristim ni patos, ni rasuđivanja", govorio je o strogom samoograničavanju koje je u tom delu primenio na sebi.
More...
U Belkinovim pričama Puškin ispoljava novatorsku poetiku i, u vezi s njom, svojevrsnu filozofiju života. Potrudiću se da i jednu i drugu skiciram u šest teza.
More...
Када је, после Единбурга, Њујорка и других фестивала, на БИТЕФ-у 1987. године гостовао Театар стари из Кракова, са представом Злочин и казна, Анджеја Вајде, многи од нас били су фасцинирани одличном инсценацијом, надахнутом и промишљеном игром Јежи Радзивиловича у улози Раскољникова, као и нама до тада готово непознатог Јежи Штура, који је изванредно глумачки приказао иследника Порфирија Петровича.
More...
Nema mnogo čega uzbudljivog u pozorišnom zeitgeistu kada se Višnjik ispostavi kao podrazumevana univerzalnost, odnosno kada predstava nastala po ovoj drami ispadne samo još jedno uprizorenje skaske o jalovom voćnjaku i slovenskoj duši. Govorimo o Čehovu kao pozorišnoj konvenciji sa stažom od davnih dana čije postavljanje na scenu, što je uostalom slučaj sa svakom režijom, zahteva pogled na savremenost. Valjalo bi, naravno, da taj pogled bude i specifičan.
More...
У многим културвим срединами увијек je било подухвата, почесто и систематских, да се исправе и „пречисте“ текстови дјела која улазе у културно насљеђе. Такви широки a, такође, и дубоки редакцијски захвати, на којима су понекад окупљане бројне снаге (познат je, на примјер, у историји руске културе и књижевности широки покрет те врсте из времена Ивана Грозног), «мали су, судећи по резултатима, своје пуно оправданье. Имали би га у неким случајевима, несумњиво, и данас.
More...
Letters are the texts in which an aesthetic aspect is not so important to the reader as the cognitive one. These letters need critical analysis and meaningful review, the identification of names and dates, the revelation and interpretation of the events described in them. The article studies a letter of one of F. M. Dostoevsky’s correspondents, A. V. Zimenko. On December 19 1864 he wrote to the writer acting as the editor of the Journal “Epokha” with a request to pay him the rest of the fees for the short novel “Butuzka”, published in the journal “Vremya” (“The Time”) (1863, No. 2 and 3). Dostoevsky entered into correspondence with him. But the real author of “Butuzka” was writer I. A. Salov. The article presents archival and memoir evidence of professional life of Zimenko in “Russkiy Vestnik” (“The Russian Bulletin”) and other journals, reconstructs the history of relationships of Zimenko and Salov. The appeal of Zimenko to Dostoevsky in the given letter should be considered as the request of the mediator Salov. The question of eventual meetings of Salov with the brothers Dostoevskys needs studying. The correspondence between the Dostoevskys and Zimenko reveals the editorial practice in the journals “Vremya” and “Epokha”, allows us to find out some circumstances of the publication of Salov’s work “Butuzka” and the role of his friend and mediator Zimenko in this process who was a gifted poet, secretary of several well-known periodicals, M. N. Katkov’s assistant in 1856–1858, 1861–1863.
More...
The paper is devoted to the interpretation of a composite text entity in A.P. Sumarokov’s journal “Trudolyubivaya Pchela” (“The Industrious Bee”), which is symbolically designated on the basis of its themes (love, marriage, fashion) as the female metatext. Its emergence was conditioned by personal reasons: his adultery, parting with wife, strong emotional shock, as well as the need to comprehend a new hard life experience and to get rid of it through sublimation – literary works. The basis of this metatext is the peculiar love meta-plot consisting of 76 works relating to 12 genres (elegy, epigram, eclogue, idyll, song, satire, ode, mythological story, parable, lamentation, heroide, rondeau). The dynamics of their emergence in journal issues, arising intertextual relations, and (meta)plot peripeteias refer us to the romance novel slighted by A.P. Sumarokov as a critic. A.P. Sumarokov and his virtual “self” of the love meta-plot, having got over all love vicissitudes, overcome grievances, cope with pangs of love, and try to understand the “other” – the woman and her experience of love, and this is the final meaning of the metatext. The genre forms and subjects developed by the world literature, as well as the simple common sense, helped A.P. Sumarokov to get over his inner problem without consolidating bitter frustrations and a feeling of deadening emptiness as a spiritual and literary experience. Two main genrethematic “modi” of the famle metatext in “Trudolyubivaya Pchela” – an elegiac and epigrammatic, are defined in the further analyses. The first is to create the image of love as pleasure-suffering, the second finds internal fears and A.P. Sumarokov’s complexes, and both turn out to be the sublimation of the passions overwhelmed him, the forms of solution to the problem of «physicality» and its verbal expression. In conclusion, the problem of A.P. Sumarokov’s sexism along with the methodological question of the relationship between literary texts and the modus vivendi of the writer is introduced.
More...
Ukidanje kreposnog prava i sloboda za milione bivših obespravljenih kmetova dočekala je nespremno ogromno carstvo i golemu armiju novoslobodnih u zemlji sa još duboko ukorijenjenim feudalnim shvatanjima i strukturalno nezrelim društvom, zaostalim u odnosu na tadašnju kulturološku avangardu, opterećenim anahronim odnosima i autokratskim državnim aparatom, što je uslovilo da upravo ta sloboda u zemlji neslobodnih bude uzeta kao svojevrstan psihološki eksperiment u podneblju sa specifičnim osebujnim poimanjima azijatskog i eurocentričnog civilizacijskog kruga. Kao socijalna statika, dinamika i morfologija, na sociološkoj razini će se uspostaviti analiza predočenih oblika, fenomena i pojava u jednom duhovnom i spoljnom svijetu koja se prikazuje i predstavlja opštem čulnom opažanju, kao naročito teško objašnjiva ili rijetka prirodna anomalija; poput racionalnog sklopa u svrhu proučavanja uslova i zakona razvitka ljudskog društva, kao i trajanja i čvrstine izvjesnih stanja određene narodne zajednice. Upravo na takvoj jednoj ruskoj pozornici, prepunoj raznolikih tipoloških obrazaca, nenadano nametnutih u javnom djelovanju i fenomenološkom okruženju, dolazi do nagle navale višeslojnih i polisemičnih ideja i shvatanja, semiotičkih struktura, komunikativnih percepcija, te konceptualnih modela sa kojima se novo društvo i novi svijet teško nosio.
More...
Soviet history, since just after the October Revolution until the present day, has been full of myths created by the communist ideology and politics. In the past, these numerous myths (together with utopias) helped people to believe in the existence of a paradise on the Earth. The most popular of these myths are the myth of the victim, the myth of a hero fighting for ‘the peace in the whole world’, the myth connected with the figure of a Leader, Teacher showing how people have to speak, behave and act, the myth of the Great Patriotic War… The last one is especially well known all over the world because Soviet politicians always consider themselves winners who had regained freedom. These days the Great Patriotic War myth is used or even overused in the Russian Federation because people are looking for an event which could connect all former Soviet nations. Books written by Russian authors are the proof of this tendency.
More...
Ünlü Rus edebiyatçısı Tolstoy Moskova’nın güneyinde 1828 yılında zengin bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş, pek parlak olmayan bir eğitim hayatı geçirmiş, oyun ve eğlenceye düşkün olmakla birlikte çok okumakla ve özellikle Pascal, Platon, Rousseu gibi yazarları okuyarak hürriyet tutkunu olmakla tanınmış bir yazardır. Doğu dillerini okumuş, sonra bir süre hukuk tahsili yapmışsa da bu da onu tatmin etmeyerek düzenli öğretim hayatını bırakmıştır. Düzensiz yaşamına bir çeki düzen vermek amacıyla askere yazılmış bir süre orduda kalmış bu esnada Kırım savaşına katılmıştır
More...
Danas je ravno deset dana kako sam se očovječio i vodim zemaljski život. Moja usamljenost je vrlo velika. Nemam potrebu za prijateljima, no trebam govoriti o sebi, a nemam s kim govoriti. Same misli su nedostatne, i one nisu sasvim jasne, razgovijetne i točne, dok ih ne izrazim riječima: treba ih postrojiti u red, kao vojnik ili telegrafske stubove, protegnuti ih kao prugu, podići mostove i vijadukte, postrojiti nasipe i brane, načiniti u poznatijim mjestima postaje – i tek tada će sve postati jasno. Taj robijaški inženjerski put naziva se u njih, čini se, logikom i, prema tome, je i obvezan za one koji žele biti pametnim; za sve ostalih on nije obvezan, i oni mogu lutati koliko god hoće. [...]
More...
Дивљи крај у брдима. На стени која је скоро савим окомита, на малој, једва приметној избочини, налази се некакав човек у очајничкој пози. Како се тамо створио, тешко је објаснити, али се до њега не може доћи ни одозго, ни одоздо. Кратке лествице, конопци и мотке показују да је покушавано да се непознати спасе, али без успеха. [...]
More...
Да ли сте некада обратили пажњу на сјај априлског сунца? Његова светлост се не растапа у ваздуху, као светлост летњег сунца, када се плаво небо претвара у златоткани покров, у који је болно погледати заслепљеним очима. Није оно слично ни сетном сунцу јесени, нежном опроштајном осмеху који тако тужно сатреперава са бледоплавом и елегичном бојом умирућих листова; далеко је оно и од пригушеног љубичастог сунца децембарских залазака, које кроз смрзнуто стакло баца крваве мрље на бели зид, хладног, суморног, које се жури да што пре побегне од пребледелих равница севера. [...]
More...
ŽENA se njiše u ritmu. Oči su joj zatvorene. Čini se da nije svesna ničega. Do hipnotišućih pokreta vlastitog tela. Užasno je lepa. Posle nekoliko trenutaka, njene oči blesnu i poluosmeh joj se izmigolji na licu. Nežno stavi prst na usne. Šššš! Šššš! Šššš! Priđi bliže. Pogledaj u moje oči! Uvek sam bila fascinantno biće, znaš. Nežna, senzitivna, osetljiva. Bila sam mudrija od svojih godina. I tako gipka kad sam uvijala svoje graciozno telo. Činiće ti zadovoljstvo da me gledaš kako plešem – zar ne? Da plešem za tebe? Da se uvijem u prsten? Da li da bljesnem svojom krljušti i da se umotam u klupko? Da li da te zgrabim svojim čeličnim telom u nežni, hladan zagrljaj? Jedan od mnogih! Jedan od mnogih! Šššš! Šššš! Pogledaj u moje oči! [...]
More...
Сада се нико тога не сјећа, али питајте бар Острво, и сигурно ће да вам каже: “Да, да, то је било тако, биле су двије луне на небу, двије нераздвојне сестре - Жута и Лазурна.” Жута - старија, разборитија, а млађа - нестална: сад се задржи у неком сазвијежђу, сад нађе неки тамнији, дебљи облак, сакрије се иза њега - а њена сестра је тражи по цијелом небу: “Е-хеј! Лазурна Лун-ооо!” [...]
More...