AZ AZONOSSÁG ÉS A MÁSSÁG REPREZENTÁCIÓI AZ IDENTITÁSKÉPZŐ NARRATÍVÁKBAN

Author(s): Imre Ungvári Zrínyi / Language(s): Hungarian Publication Year: 0

The analysis of social and individual representations of sameness and otherness involves all major aspects of anthropological and cultural studies. The elements of identity revealed in people’s narrative structures bind together and mediate the actual states of the self with personal history and the community relations of the life-world. The canonic interpretations of sameness and otherness in a community are not just elements of imagination, but as stereotypic expressions influence the people’s conception about themselves, their community and their fellows. To avoid the threat of prejudicious thinking behind the Hungarian–Romanian, Hungarian–Jewish and Hungarian–Rom narratives of identity is of utmost importance to not accept uncritically the representations of social categorization.

Giriş: Çokdisiplinli Posthümanizm/ler

Author(s): Pelin Kümbet,Sümeyra Buran / Language(s): Turkish Publication Year: 0

Posthümanizm Serisinin ikinci editöryal kitabı olan Çokdisiplinli Çalışmalarda Posthümanizm, bilimsel, teknolojik, çevresel, medikal ve aynı zamanda sosyokültürel gelişim, değişim ve dönüşümler ışığında, posthümanist teorilerin ve yaklaşımların çokdisiplinli çalışmalarda nasıl kavramsallaştığını ve evrimleştiğini incelemektedir. Bu bağlamda bu kitap, posthümanizm ile çeşitli farklı disiplinler arasındaki ilişki ve etkileşimi posthümanist kuramsal yaklaşımlar çerçevesinde derinlemesine analiz ederken, posthümanist yaşamların yansımalarını bu farklı çeşitlilikteki disiplinlerde tartışmakta ve bunların nasıl vuku bulduklarını mercek altına yatırmaktadır. Bu yenilikçi çalışmada posthümanizmin feminizm, ekoeleştiri, biyo-politika ve transhümanizm gibi çağdaş kuramlarla sinema, sahne sanatları, tiyatro, performans, dans, müzik, biyosanat, biyoetik, felsefe, tıp, mühendislik, uluslararası ilişkiler ve siyaset bilimi gibi birbirinden birçok yönden ayrılan farklı disiplinle ve yaklaşımla olan yakın ilişkisi, bu kuramlara katkıları ve bu kuramların posthümanizmden nasıl beslendiği incelenmektedir. İnsan ve insan olmayan yapılar arasındaki uçurumlar azaldıkça, teknolojik, biyolojik ve çevresel etkenler arasındaki sınırlar aşındıkça ve en önemlisi yerleşmiş ve genel geçer “normal” ve/veya “doğal” algısına meydan okuma farklı disiplinlerde de yaygınlaştıkça, bu disiplinlerdeki posthüman yaklaşımlar bir dizi etik, felsefi, sosyal, politik, kültürel ve sanatsal soru ve yaklaşımı da beraberinde getirmiş ve çözüm yolları aramıştır.

Posthümanist Edimsellik: Maddenin Nasıl Maddeleştiğini/Önem Arz Ettiğini Kavramaya Doğru

Author(s): Karen Barad / Language(s): Turkish,English Publication Year: 0

Language has been granted too much power. The linguistic turn, the semiotic turn, the interpretative turn, the cultural turn: it seems that at every turn lately every “thing”—even materiality—is turned into a matter of language or some other form of cultural representation. The ubiquitous puns on “matter” do not, alas, mark a rethinking of the key concepts (materiality and signification) and the relationship between them. Rather, it seems to be symptomatic of the extent to which matters of “fact” (so to speak) have been replaced with matters of signification (no scare quotes here). Language matters. Discourse matters. Culture matters. There is an important sense in which the only thing that does not seem to matter anymore is matter.

Posthümanizm/Transhümanizm Çerçevesinde Yapay Zekâyla Desteklenmiş Çevreci ve İklim Dostu Enerji Kavramına Yaklaşım

Author(s): Selman Çağman / Language(s): Turkish Publication Year: 0

Yaşamakta olduğumuz dünyada, nüfus artışı, teknolojik gelişmeler ve sınırlı doğal kaynakların tüketilmesi sebebiyle küresel ısınma, iklim değişikliği, sıcaklıkların artması, tarım arazilerindeki verim düşüklüğü gibi küresel ölçekli çevresel sorunlar ortaya çıkmıştır. Teknolojinin de ilerlemesi teknolojide kullanılan kaynak ve enerji tüketimi talebini hızlandırmış, bu talep insanın yaşadığı dünyadaki sınırlı kaynakların hızlı tüketilmesi problemini ve çevresel sorunları beraberinde getirmiştir. Teknoloji, sadece hızla artış gösteren çevresel sorunlara sebebiyet verme-miş aynı zamanda da insanı kendisine bağımlı hale getirmiştir. Teknolojinin insan hayatının vazgeçilmez bir parçası haline gelmesi, konfor için daha fazla teknoloji bağımlısı haline dönüşen ve bunun sonucu olarak da değişen insan için farklı yaklaşımlar ve söylemler; posthümanizm ve transhümanizm (hümanizm’den evrilerek) ortaya çıkmıştır. Posthüman/insan sonrası dönem olarak adlandırılan bu dönemde teknolojik gelişmelerin gölgesinde, insan-teknoloji-makine (robot) arasındaki bağ hiç olmadığı kadar yakınlaşmıştır. Posthüman çerçevede “[i]nsanlar, çeşitli yaşam biçimleri tarafından oluşturulan melez (hybrid) varlıklardır ve artık diğer yaşam biçimlerinden ayrı olarak ifade edilemezler. Ancak sosyal, kültürel, ekolojik ve politik güler içinde insan ve insan olamayan varlıklar içten-etkimeli olarak ifade edilmektedir” (Kümbet 2020b 70).

Müzik ve Posthüman

Author(s): Elif Aykanat Özcan,Yunus Yapalı / Language(s): Turkish Publication Year: 0

İnsan varoluşundan beri mutlak bir anlam arayışı içindedir. Bu yüzden, kimi zaman doğayla kurduğu ilişkileri, kimi zaman da doğa olaylarını, kendince bir yaklaşımla tanımlama çabasında olmuştur. İnsan, kimi zaman doğayı çözümlemeye çalışırken ondan korkmuş, kimi zaman beslenmiş, kimi zaman onu kutlamış, kimi zaman da onu alt etme arzusu baskın gelmiştir. İnsanın becerilerinin artması, alet yapabilmesi, kullanabilmesi ve sanayi ve teknolojideki atılımlılarla birlikte düşünce biçimi değişmiş, insan bir zamanlar parçası olduğu doğayı ve kendinden başka tüm yaşam formlarını arka plana koyarak, kendini önceleyen bir yapıya bürünmeye başlamıştır.

Posthümanist Ekoeleştiri ve Covid-19: İnsanmerkezcilik Sonrası Doğaya Bakış

Author(s): Erden El / Language(s): Turkish Publication Year: 0

2019 senesinin sonu ve 2020 senesinin başı dünya tarihine Covid-19 salgınının ortaya çıktığı zaman olarak geçmeye adaydır. Covid-19 salgınının patlak ver mesinden önce insanlığın çok ilerlemiş olduğu ve bu tip ölümcül salgınların bir daha olmayacağı düşünülüyordu. Salgın hastalıklar geçmişte kalmış ve tıp biliminin ilerlemesiyle tarihe karışmış fenomenler olarak değerlendiren anlayışlar da mevcuttu. Eskiden cüzzam hastalarının nasıl tecrit edildiğini eleştiren, bugün BCG aşısı sayesinde artık sorun olmaktan çıkan verem hastalığından, İspanyol gribi ve veba salgınlarından bahseden söylemler oldukça yaygındır. Fakat unutulmamalıdır ki bilimsel gelişmelere rağmen Covid-19 salgını insanlık tarihinin şu ana kadarki en büyük pandemilerinden biridir. Bu gerçek, insanlığı doğa ve onun insan dışı varlıklarla olan ilişkisini sorgulamaya teşvik eder. İnsan dışı bir varlık olan Corona virüsünün insan vücudunda ölüme kadar varabilecek tahribatlara yol açması insan bedeninin kırılgan bir yapıya sahip olduğunu ve diğer varlıklarla arasında hiyerarşik olmayan bir bağlantı olduğunu göstermektedir. Bu araştırmanın savı, doğa ile insan ve insan dışı varlıkların aralarındaki ilişkilerin yeniden düzenlenmesi/gözden geçirilmesi gerektiğidir. Edebi eserlerde doğanın nasıl yer bulduğunu araştıran ekoeleştiri ve ona posthümanist bir yorum getiren posthümanist ekoeleştiri bu görevi ayrı ayrı veya birlikte üstlenmektedir. Elbette 1978’- den beri kavram olarak ekoeleştiri bilim dünyasında yer almaktadır ve son dönemde yapılan posthümanist ekoeleştiri tanımı ile birlikte bu iki kuramsal çerçeve göz önünde bulundurularak bu bölümde, posthümanist ekoeleştirinin Covid-19 ile bağlantısı kurulmaya çalışılacaktır. Bunu yaparken de insan ve insan dışı varlıklar arasındaki karşılıklı ilişkiyi irdelemek amaçlanır

Pek İnsanca Bir Teşebbüs: Posthümanizm ve Etik

Author(s): Emine Aydoğan / Language(s): Turkish Publication Year: 0

Çağımızda “insan-dışı, insan-olmayan ve insan karşıtı, insanlık-dışı, ve insandan sonra gelene ilişkin söylemler ve temsiller” git gide artış göstermektedir (Braidotti, İnsan Sonrası 12). İnsan terimi etrafında yinelenen bu söylemlerden hareketle oluşturulan posthuman kavramı son dönemlerin en popüler kavramlarından biridir. Posthuman ya da insan sonrası kavramı, post- ya da sonra ekini işin içerisine dâhil eden “her kavramsallaştırma gibi, kavramın krizine, insanın bu tarihsel anda bir açmazda bulunduğuna” gönderme yapar (Öztürk 5). Bu kriz tek yönlü olarak ilerlemez. Francesca Ferrando Posthuman kavramı ile ilgili açıklamasında çağdaş akademik tartışmalarda insan kavramının bütünsel bir şekilde yeniden tanımlanması noktasında öne çıkan bir kavram olarak posthuman’ın bünyesinde farklı bakış açılarını barındırdığını ve bu yönüyle de insanlarda kafa karışıklığına neden olduğuna dikkat çeker (“Posthumanism, Transhumanism, Anti-humanism” 26). Bu bağlamda Posthuman kavramının kullanıldığı farklı kuramlardan biri de Posthümanizm’dir.

Posthümanizm ve Cinsiyet Sorunsalı

Author(s): Muhsin Yanar / Language(s): Turkish Publication Year: 0

“Kelime olarak Arapça ans, ins, kökünden gelen insan, insanlık, tüm insanlar anlamlarına gelir. Kaynaklara göre kelime, Aramice/Süryanice ināş veya anāşā sözcükleriyle eş kökene ve aynı anlama (insanlık, tüm insanlar, insana ait) sahiptir. İnsan (human) kelimesinin Batı’lı (Avrupa(lı) merkezli) kullanımı ise insana ait, insanlar (kadınlar dahil), insanoğlu gibi anlamları içeren Yunanca anthropos kelimesini referans gösterir. Bununla beraber, eski Fransızca’daki (12. yy), humain, umain ve sonrasında humaine, humaigne (15. yy ortası) olarak dönüşmüş kelime bizlere bugünkü kullanıma dair etimolojik bilgiler verir. İnsan olan(lar), insan/lar, insanoğlu olarak çevrilmiş “human being/s” kelimesinin kullanımı ise neredeyse 17. yy sonlarına denk gelir. Kelimenin insanoğlu olarak Türkçe çevirisi araştırmacılar, bilim insanları ve nihayetinde günümüz kitlelerince problemlidir. 1 Modern, postmodern ve posthümanist görüşler, tanımlayıcı, belirleyici, yer tayin edici, zamanla ayrıştırıcı, ayrımcı, istisnacı vb. anlamlar içeren bu kelimeyi yeniden anlamlandırıp tanımlamaya çalışmışlardır. Konuya dair daha önce kaleme alınmış eserlere tekrar dönen bu görüşler, insana dair onto-epistemolojik bilgi ve argümanlar üretmişlerdir. Bu argümanlara geçmeden daha önce yazılmış bazı görüşleri ele almanın gerekli olduğu kanısındayım.

Posthümanizm Bizi Kurtarabilir mi?

Author(s): Kevin LaGrandeur / Language(s): Turkish,English Publication Year: 0

Our world is in trouble. Climates are changing, oceans rising, storms becoming more extreme and unpredictable, more animals are becoming extinct, the gap between rich and poor is increasing, as is social disruption, and dangerous wars are looming. Things don’t look promising. Can posthumanism rescue us, our fellow living things, and our planet from demise? Maybe.

За интерпретацията на ценностите в творчеството на Радослав Цанов

Author(s): Tatyana Batuleva / Language(s): Bulgarian Publication Year: 0

Can scientific knowledge help us to save humanity? In her article, Batuleva shows that for Radoslav Tsanoff scientific knowledge is an undeniable value, an unconditional good, and yet we cannot fully trust it without a preliminary clarification of the question of how knowledge relates to other values, what is its effect on individual human experience on the one hand, and on the social existence on the other. Batuleva displays how Tsanoff's theory of values serves as a foundation and a link between the ethical, scientific and socio-political discourses. The original optics he has chosen, aims to inscribe moral imperatives in scientific, economic and political relations. This leads him to build a new scale of values, because without a "vital moral principle", any economic or political reform would lose its positive charge.

Balkanische Rhapsodie: Janko Janev

Author(s): Nina Dimitrova / Language(s): Bulgarian Publication Year: 0

The article is devoted to the intense literary and public activities of the Bulgarian philosopher Yanko Yanev in Germany from the mid-1930s and until his death in 1944. Yanev was educated in Germany and defended a doctoral thesis under the supervision of Heinrich Rickert. He is the author of numerous important studies on Nietzsche, Hegel, Goethe, Hölderlin, Novalis, Schopenhauer, etc. The article is focused on Yanev’s metaphysi-cal inquiries, which brought him to perceive a kinship between the Balkans and Germany. The author discusses Yanev’s rejection of the claims regarding the Slavic nature of Balkan people, claims he considered a Russian insinuation. Also commented on is his view that the Balkans is a construct, in the creation of which this Bulgarian thinker invested his romantic attitudes and imagination.

Nadčasovost a neohraničenost myšlenek Jana Patočky

Author(s): Radovan Rybář / Language(s): Czech Publication Year: 0

The paper tries to define what Patocka’s could understand as a Socrates personality. In the individual parts of the paper, based on the content analysis of selected texts about Patocka’s, the reader acquaints himself with the basic contours of Patocka’s thinking, that the complex philosophical speech interprets his understanding of the phenomenology of the essence of Patocka’s asubjective phenomenology. He explains Patocka’s understanding of Socrates’s soul-lover, and in this context he explains the subsequent relationship of philosophy and politics. The contribution leads to contemporary European issues of the sense of the crisis in modern times. The conclusion at the end comes to the belief that man only enters history by living in opposition to any arbitrarily ruling power present. In this spirit they are Patocka’s philosophical thoughts are timeless and not bound by any pre-given or life-unverified sense. One should realize the moral basis of truth in an unprejudicary and still open mind.

The Question of Aggressivity in Nietzsche and Pyschoanalysis

Author(s): Yunus Tuncel / Language(s): English Publication Year: 0

The subject of aggressivity has had a lukewarm reception in psychoanalysis starting with Freud who acknowledged the existence of death drive and aggressivity associated with it only in his late works, starting with Beyond the Pleasure Principle (Freud, 1990). Freud gives his own reasons as to why accepting the presence of aggression in the human soul and culture is difficult, especially in his Civilization and its Discontent (Freud, 1961).It should be noted here that thinkers have had difficulty facing the truth of aggression—therefore, Freud in his early resistance was not an exception but rather a norm--and it was only with Marquis de Sade and Nietzsche that we start seeing a reversal in this fundamental area of human life and society. In this article, I will not address the way De Sade deals with the problem, but rather start with Nietzsche’s ideas and then move on to Alfred Adler and Sigmund Freud. The main point I would like to make here is that aggression is a fundamental trait in human character and soul and, if we are to address the problem of violence, we need to accept this existential fact and find ways to channel aggressive drives and inclinations into those cultural formations and practices, which enhance human life rather than diminish it. This is a point with which these three thinkers would agree with.

Selbstreinigung durch Wahrheit / Самоочищение Правдой

Author(s): Leonid Jekel / Language(s): German,Belarusian Publication Year: 0

Етнорелигиозните предразсъдъци на лишените от свобода

Author(s): Emil Angelov Madzharov,Yoanna Rosenova Andonova-Tsvetanova / Language(s): English,Bulgarian Publication Year: 0

The report presents and analyzes the results of the empirical study of religious tolerance, ethnic prejudice and the religious identity of prisoners. Interpreting the relationships of personal ethno-religious characteristics with the personal and socio-demographic profile of convicts serving their sentence. The role of the prison subculture and groups as a mediator in relation to their ethno-religious prejudices and their interaction with the personal-psychological and socio-demographic parameters of the prisoners is specially emphasized.

О БЕЗУМИИ

Author(s): Lev Nikolayevich Tolstoy / Language(s): Russian Publication Year: 0

Вот уже много месяцев, особенно в последнее время, что я получаю не менее 2, 3 ежедневно (нынче было три) писем, в которых молодые люди, молодые девушки пишут мне о том, что они решили покончить с собой, но почему-то обращаются ко мне в надежде, что я избавлю их от этого каким-то моим советом. Письма эти бывают трех различных характеров. Первый самый обыкновенный: сельская учительница ради служения народу желает бросить свои занятия (она, мол, не достаточно образована для просвещения народа) и идти на курсы. И желание ее так сильно и так благородно, как она думает, что она решила покончить с cобою, если желание это не будет исполнено. Или восторженный юноша, готовый покончить с собой, если ему не помогут развить свои, как он чувствует, могучие силы. Или изобретатель, желающий осчастливить человечество, или поэт, чувствующий свою гениальность, или девица, желающая умереть или поступить на курсы, или женщина, влюбленная в чужого мужа, или мужчина, влюбленный в замужнюю женщину. Письма различные по полу, возрасту, положению, но во всех их одна черта, общая всем этим людям. Черта эта – слепой, грубый эгоизм, не видящий ничего, кроме своей персоны. «Повсюду несправедливость, жестокость, обманы, ложь, подлость, разврат, все люди дурны, кроме меня, и потому естественный вывод, что так как моя душа слишком возвышенна для этого порочного мира или порочный мир слишком гадок для моей возвышенной души, то я не могу больше оставаться в нем»

ЧТО ЗНАЧИТ «СТАТЬ САМИМ СОБОЮ»?

Author(s): Nikolai Fedorovich Fedorov / Language(s): Russian Publication Year: 0

«Что говорит тебе твоя совесть?» – спрашивает обновитель ветхой заповеди языческой розни и, не дожидаясь ответа, решает: «Ты должен стать тем, кто ты есть!» А между тем, к изумлению нашего архиблудного сына, все ответы на предложенный вопрос начинаются тем, что у всех есть общего: все согласно, единодушно называют себя сынами, и даже родства не помнящие не отвергают, что и они имели отцов, что и они – сыны, внуки, правнуки, потомки. Даже сам враг единства, говоря о наследственных способностях, признает отечество и сыновство. Но когда этот самозванный законодатель обращается к совести других людей, он забывает обратиться и к своей. И благодаря такому забвению он превращается из законодателясвоевольника в послушное орудие Дельфийского демона и заповедует, что «каждый сам должен создать свою истину, свою мораль».

ЧТЕНИЯ О БОГОЧЕЛОВЕЧЕСТВЕ

Author(s): Vladimir Sergeyevich Solovyov / Language(s): Russian Publication Year: 0

Я буду говорить об истинах положительной религии – о предметах очень далеких и чуждых современному сознанию, интересам современной цивилизации. Интересы современной цивилизации – это те, которых не было вчера и не будет завтра. Позволительно предпочитать то, что одинаково важно во всякое время.

ИДЕЯ СВЕРХЧЕЛОВЕКА

Author(s): Vladimir Sergeyevich Solovyov / Language(s): Russian Publication Year: 0

В последней книжке московского философского журнала (январь – февраль 1899), в разборе одного недавнего перевода из Ницше, В. П. Преображенский, знаток и любитель этого писателя, замечает, между прочим, что, «к некоторому несчастию для себя, Ницше делается, кажется, модным писателем в России; по крайней мере на него есть заметный спрос».

О ВСЕМИРНОЙ ЛЮБВИ

Author(s): Konstantin Nikolayevich Leontiev / Language(s): Russian Publication Year: 0

Не пора ли уж перестать писать о Пушкине и о всех тех, кто блистал и действовал на его московской тризне? Довольно!… Общество русское доказало свою «цивилизованную» зрелость, поставило Пушкину дешевый памятник, – по-европейски убирало его венками, по-европейски обедало, по-европейски говорило на обедах спичи. По обыкновению своему, интеллигенция наша ровно, по этому поводу, ничего не выдумала своеобразного. У подножия монумента великого русского творца не обнаружилось ни одного молодого и оригинального таланта ни в ораторском искусстве, ни в поэзии; говорили речи и стихи, и вообще, действовали тут все люди прежние, с давно определившимися взглядами и давно известные; блистали люди, которых молодость прошла при прежних условиях, более сходных с условиями, развившими самого Пушкина. Враждебно ли или сочувственно относятся все эти таланты к старому порядку и его остаткам – все равно; они все обязаны этому поруганному прошлому как впечатлениями своими (то есть содержанием своих творений), так и умственными силами своими, трудившимися над воспроизведением этого содержания, данного русскою жизнью… Нового ничего!… Ни изобретательности в форме чествования, ни какой бы то ни было ум поражающей свежей мысли, либо вовсе неслыханной, либо давно забытой и просящейся снова в жизнь. Многое из сказанного и написанного по этому поводу было где-то и когда-то, наверное, тоже сказано или написано теми же самыми лицами или иными, и гораздо лучше, и полнее. Один только человек, как слышно, выразился по поводу пушкинского празднества вполне оригинально: это – граф Л. Толстой. Печатали, будто он, отказываясь от участия в этом празднестве, сказал: «Это все одна комедия!» 1 Я не думаю, чтоб это было так. Отчего ж комедия? Вероятно, многие были искренни в своем желании почтить память Пушкина… И хотя мне очень нравится эта независимость графа Толстого, его капризное пренебрежение к современности нашей, но я не вижу нужды соглашаться с тем, что все это – притворство и комедия. В искренность я готов верить; я желал бы видеть только во всем этом больше национального цвета, побольше остроумия и глубины. Все это, быть может, и очень тепло; но тепло как пар, не замкнутый в какую-либо форму. Тепло, даже горячо, порывисто, но рассеялось скоро и не осталось ничего. Все надежды, все мечты, и мечты вовсе не картинные! Правду сказали в «Вестнике Европы» (я где-то это прочел), что и в том «смирении», которое хотят признать уже довольно давно отличительным признаком славизма, есть много своего рода самохвальства и гордости, ничем еще не оправданных…2 Довольно об этом. Больше всего сказанного и продекламированного на празднике меня заставила задуматься речь Ф. М. Достоевского. Положим, и в этой речи значительная часть мыслей не особенно нова и не принадлежит исключительно г. Достоевскому. О русском «смирении, терпении, любви» говорили многие, Тютчев пел об этих добродетелях наших в изящных стихах3 . Славянофилы прозой излагали то же самое.