We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
In the article the mechanism of tax certificates, allowing time to replenish the local budget through property taxation, to encourage taxpayers to tax compliance, promote investment and improve the liquidity of tangible assets in the region. Proved tax certificate has considerable potential for the formation of additional revenues of local budgets in Ukraine.
More...
Confirmed by their economic nature income tax is a form of payment for public services provided by local government in the territory. Income tax in Ukraine is the main financial resource for local governments. In terms of decentralization of public administration in Ukraine continues to implement the centralization of budgetary resources from income tax for individuals in need as soon as possible solutions.
More...
The Constitution of Bosnia and Herzegovina does not address the question of political parties, nor does a specific law exist regarding this matter. Therefore, political parties do not have particular authority in the constitutional system. The only legal basis so far is the state-level Law on Party Financing from 2000 and the Electoral Law of 2001. Political parties must have fifty founding members before registering as an association with the relevant municipal court. All political parties undergo a strict and complicated registration and investigation process to be able to stand for election for any political office (Art. 4.1-4.25 Election Law of Bosnia and Herzegovina). A political party needs 3000 signatures to enrol in elections for the Presidency or state-level House of Representatives.
More...
Ustav Bosne i Hercegovine predstavlja pravno-politički temelj postojanja i djelovanja Parlamentarne skupštine Bosne i Hercegovine. Stupio je na snagu 14. decembra 1995. godine, kao Aneks IV Opšteg okvirnog sporazuma o miru u Bosni i Hercegovini (tzv. Dejtonski mirovni sporazum). Društveno-politički uslovi i ciljevi njegovog donošenja višestruko su uticali na njegovu sadržinu. Osnovni ciljevi donošenja ovog ustava bili su zaustavljanje rata i stvaranje pretpostavki da država Bosna i Hercegovina vrši funkcije na cijeloj teritoriji i nad cjelokupnim stanovništvom.
More...
Proces demokratizacije u Crnoj Gori bio je obilježen burnim događajima od 1989. godine zaključno sa referendumom o obnovi državne nezavisnosti. Za razliku od nekih država (Češka, Mađarska ili pribaltičke zemlje), Crna Gora je imala znatno teže tranziciono iskustvo. Slično Rumuniji, Srbiji, Hrvatskoj, Gruziji, Ukrajini, Slovačkoj, Crna Gora je prošla kroz dvoetapnu tranziciju (1989–1997. i 1997–2000).
More...
Osnovna nadležnost parlamenata jeste donošenje zakona kao najznačajnijih opštih pravnih propisa i zbog toga je zakonodavnа nesumnjivo i najvažnijа funkcija parlamenta. Naime, upravo zbog svoje dominantne uloge donošenja zakona, zakonodavne funkcije, parlamenti se često sinonimno nazivaju i legislative (Orlović, 2007: 146). Ustavotvorna i zakonodavna funkcija su dve osnovne funkcije koje proizlaze i iz ustavnog definisanja Narodne skupštine RS kao najvišeg predstavničkog tela u Republici, preko koga građani ostvaruju svoju suverenost (čl. 98. Ustava RS, čl. 2. Zakona o NS).1 Dok se ova pitanja Ustavom uređuju načelno, Zakon o NS i Poslovnik NS uređuju detaljnije način njihovog ostvarivanja.
More...
Ustavom Bosne i Hercegovine u članu IV propisano je da Parlamentarna skupština Bosne i Hercegovine vrši zakonodavnu vlast. Oblik državnog uređenja, oblik državne vlasti i politički režim Bosne i Hercegovine dominantno određuju način ostvarivanja zakonodavne funkcije Parlamentarne skupštine. U ovom kontekstu, važno je analizirati nekoliko pitanja: ulogu drugih političkih institucija, Savjeta ministara i Predsjedništva Bosne i Hercegovine, u vršenju zakonodavne funkcije; značaj federalnog državnog uređenja Bosne i Hercegovine za ostvarivanje zakonodavne funkcije; uticaj političkog režima konsocijativne demokratije na vršenje zakonodavne vlasti, posredstvom posebnih mehanizama odlučivanja propisanih Ustavom. Osim ovih aspekata vršenja zakonodavne funkcije, koji bi se mogli označiti kao pravno-politički, postoje i politički aspekti, koji se tiču partijskog sastava domova Parlamentarne skupštine, uloge nacionalnih političkih elita u vršenju zakonodavne funkcije, uloge skupštinskih komisija, pojedinih poslanika, odnosno delegata, i druga pitanja, koja su djelimično ili nisu nikako uređena pravnim aktima, a utiču na vršenje ove funkcije.
More...
Kada je Crna Gora ušla u zajednicu sa Srbijom pod nazivom Savezna Republika Jugoslavija došlo je do donošenja novog Ustava koji je odražavao novu realnost. Ranije jedinstvo zakonodavne i izvršne vlasti predviđeno Ustavom Socijalističke Republike Crne Gore iz 1974. godine zamijenjeno je načelom podjele vlasti. Član 5 Ustava iz 1992. godine kaže: „Vlast Crnoj Gori uređuje sepoo načelu podjele vlasti na zakonodavnu, izvršnu sudsku. Zakonodavnu vlast vrši Skupština, izvršnu vlast Vlada a sudsku vlast sudovi“. Ovim je postavljen princip koji važi i danas u nezavisnoj Crnoj Gori, u čijem Ustavu je takođe sadržan: „Vlast je uređena po načelu podjele vlasti na: zakonodavnu, izvršnu i sudsku. Zakonodavnu vlast vrši Skupština, izvršnu vlast vrši Vlada, a sudsku sud“ (Ustav Crne Gore, čl. 11). Tako je u oba ustava Crne Gore u višepartizmu predviđeno da Skupština vrši funkciju zakonodavne vlasti, tj. donošenja zakona (što uključuje i ratifikaciju međunarodnih ugovora, kao i drugih akata sa zakonskom snagom, npr. budžeta i završnog računa budžeta, ali i izmjene Ustava osim članova za čiju izmjenu je neophodan referendum).
More...
U ovom poglavlju se bavimo kontrolnom funkcijom srpskog parlamenta, odnosno mehanizmima kontrole izvršnih i drugih oblika vlasti koji su na raspolaganju najvažnijoj predstavničkoj instituciji. U prvom delu poglavlja bavićemo se baviti zakonskim okvirom kontrolnih mehanizama, dok ćemo u drugom delu veću pažnju posvetiti empirijskoj građi u pokušaju da utvrdimo u kojoj meri se ostvaruju zakonski predviđene funkcije. Dva osnovna izvora empirijske građe su statistički izveštaji o radu Narodne skupštine i podaci koje smo sakupili preko dubinskih intervjua sa narodnim poslanicima i predstavnicima međunarodnih organizacija. Ovi intervjui predstavljaju veoma značajan uvid u način na koji poslanici razumeju kontrolnu funkciju i njene najvažnije mehanizme, kao i njihova pojašnjenja o načinima funkcionisanja parlamenta u ovom kontekstu i zbog toga ćemo im pokloniti veliku pažnju.
More...
Sveobuhvatno sagledavajući, jedna od temeljnih nadležnosti parlamenta je zakonodavna funkcija koja podrazumijeva usvajanje, neusvajanje, izmjenu i dopunu ustava, zakona i drugih općih pravnih akata, usvajanje proračuna, ratificiranje međunarodnih dokumenata itd. Druga temeljna funkcija podrazumijeva funkciju kontrolne naravi koja pretpostavlja „discipliniranje“ rada izvršnih organa vlasti utjecanjem na izbor i opoziv nositelja izvršnih organa vlasti, kontroliranje javne potrošnje, utvrđivanje obaveze podnošenja izvješća i prava postavljanja zastupničkog pitanja, pokretanja interpelacije itd. Navedene dvije funkcije su ujedno i najvažnije, te se pozitivnopravno, uobičajeno, utvrđuju u nadležnost parlamenta. Ostale funkcije, u većem obimu, ovise od oblika državne vlasti, a napose kada se radi o izboru nositelja izvršnih organa vlasti te ustavnog ustrojstva i ustavnih rješenja u pojedinim državama. Pri utvrđivanju vrsta kontrolnih funkcija, Pobrić (2000) navodi da se sredstva kojima parlament vrši kontrolu nad vladom mogu podijeliti u dvije skupine. Jednu skupinu čine sredstva putem kojih se pokreće politička odgovornost vlade u parlamentu, dok drugu skupinu čine sredstva putem kojih se parlament obavještava o radu vlade (u koja spadaju zastupnička pitanja, interpelacija, anketna povjerenstva i parlamentarni odbori) (230). Sukladno ovoj podjeli bit će analizirane kontrolne funkcije Parlamentarne skupštine BiH.
More...
Duga dominacija jedne političke partije, koja je imala ključni uticaj na djelovanje izvršne i zakonodavne vlasti u Crnoj Gori, od početka višestranačja uticala je da pozicija parlamenta bude prilično marginalizovana u odnosu na izvršnu vlast. Skupština je prevashodno služila za potvrđivanje onog što je već odlučeno u izvršnoj vlasti. Ovakav odnos je dodatno ojačan činjenicom da je DPS predstavljao transformisani SKCG, sa naslijeđenim načinima funkcionisanja iz perioda jednostranačja. Posebno otežavajući faktor bila je činjenica da je prvih 14 godina rada crnogorskog parlamenta pratilo postojanje „vezanog“ poslaničkog mandata, gdje su crnogorske partije u potpunosti kontrolisale poslanike sa svoje liste. Eventualno odstupanje u stavovima u odnosu na partijsko rukovodstvo bilo bi sankcionisano, jer je isključenje iz partije povlačilo gubljenje poslaničkog statusa.
More...
Transparentnost je reč koja se poslednjih dvadesetak godina toliko koristi da je 2003. godine proglašena za „reč godine“ u Vebsterovom (Webster) rečniku New World College. U prilog transparentnosti najčešće se iznosi nekoliko argumenata. Prvo, transparentnost se smatra snažnim antikoruptivnim mehanizmom i ključnim elementom efektivnih i efikasnih javnih politika. Drugo, slobodan pristup informacijama od javnog značaja predstavlja i važan kriterijum demokratičnosti društva. Treće, pravo na pristup informacijama od javnog značaja predstavlja fundamentalno ljudsko pravo i nužan je partilac svih drugih prava. Bez pristupa informacijama nije moguće ostvarivanje drugih socijalnih i ekonomskih prava i pravde (Florini, 2007: 1–4, Hood i Heald, 2006).
More...
Transparentnost se obično definiše kao princip kojim se javnosti omogućava sticanje informacija o strukturi i operacijama datog „entiteta“. Ona se često posmatra kao sinonim za otvorenost i otkrivanje, mada se mogu naći suptilne razlike među ovim terminima. U javnom diskursu, transparentnost se posmatra kao javno dobro slično pravu na javni govor i privatnost (Etzioni, 2010: 389). Transparentnost rada vlasti danas se povezuje s vrstama političkih sistema. Da li su demokratski sistemi transparentniji od drugih? Mnogi smatraju da postojanje izbora nije dovoljno da bi se određeni politički sistem definisao kao demokratski, već da se transparentnost mora uključiti u određivanje vrste političkog sistema. Također, na teoretskoj ravni postoje veze između vrste režima i volje stvaraoca politika da na kredibilan način učine dostupnim varijable bitne za stvaranje politika. Na empirijskoj ravni taj odnos između vidljivosti (odnosno, odsustva) relevantnih podataka za stvaranje politika povezan je sa vrstom režima, odnosno određenjem političkog sistema (Hollyer, Rosendorff i Vreeland, 2011: 1191– 1205).
More...
Uloga nacionalnih parlamenata država kandidata za članstvo u EU znatno se promenila tokom poslednje dve decenije. Dok su pre 1990-ih parlamenti bili mahom neefikasni i nezainteresovani za pitanja evropskih integracija, tokom poslednje decenije 20-og veka parlamenti počinju više da se interesuju za evropska pitanja, uspostavljaju odbore za evropske integracije i počinju da kontrolišu napredak Vlade u procesu evropskih integracija (Raunio, 2009). Evropske integracije su posebno doprinele razvoju različitih formi interparlamentarne saradnje, koje su omogućile razmenu iskustava i znanja među poslanicima različitih država, što je posebno doprinelo razvoju nadzorne uloge parlamenata. Parlamenti se tako- đe smatraju najvažnijim akterima u procesu usvajanja evropskog zakonodavstva (Raunio, 1999).
More...
Bosna i Hercegovina (BiH) je jedna od rijetkih država u svijetu gdje imamo ovako izraženu koncentraciju međunarodnih aktera. Naravno, ovo stanje proizlazi iz same strukture političkog sistema. Međunarodni akteri nisu vanjski čimbenici koji utiču na sam politički sistem, pa tako i na Parlamentarnu skupštinu Bosne i Hercegovine (PS BiH) kao najviše zakonodavno tijelo, nego su integrisani u političku strukturu države. Nakon izbijanja ratnih sukoba 1992. godine, u BiH međunarodni akteri preuzimaju ulogu medijatora. Ipak, više mirovnih planova propalo je zbog činjenice da najmanje jedna od sukobljenih strana nije prihvatila ponuđena rješenja (Gromes, 2007: 142–170).
More...
Poslovnikom Skupštine Crne Gore definisano je da nadležnost za uređenje međunarodnih odnosa Skupštine Crne Gore pripada Odboru za međunarodne odnose i evropske integracije. Ovaj odbor prati i, po potrebi, inicira usklađivanje pravnog sistema Crne Gore sa evropskim pravom; prati izvršavanje prava i obaveza Crne Gore koje proizlaze iz međunarodnih ugovora i akata Savjeta Evrope; razmatra programe pomoći i saradnje Evropske unije; razmatra i druge akte i pitanja iz nadležnosti Skupštine u ovoj oblasti; razmatra predloge zakona o potvrđivanju (ratifikaciji) međunarodnih ugovora; predlaže platforme za razgovore sa stranim delegacijama i razmatra izvještaje o ostvarenim posjetama, učešću na međunarodnim skupovima i studijskim posjetama iz svoje nadležnosti; daje mišljenje o kandidatima za ambasadore i šefove drugih diplomatskih predstavništava u inostranstvu; donosi godišnji program i tromjesečne detaljne programe međunarodne saradnje; sarađuje i razmjenjuje iskustva sa odgovarajućim radnim tijelima u drugim parlamentima i međunarodnim integracijama, osnivanjem zajedničkih tijela, grupa prijateljstava, preduzimanja zajedničkih akcija, usaglašavanjem stavova o pitanjima od zajedničkog interesa.
More...
Srbija, Bosna i Hercegovina i Crna Gora imaju zajedničku prošlost u tom smislu što su sve tri države proizašle iz bivše SFRJ (Socijalistička federativna Republika Jugoslavija, 1941–1992, Druga Jugoslavija). Nakon dezintegracije SFRJ, Srbija i Crna Gora su jedno vreme nastavile zajedno u okviru SRJ (Savezna Republika Jugoslavija, 1992–2002, Treća Jugoslavija) i u državnoj zajednici SCG (Srbija i Crna Gora, 2002–2006). Sve tri su sada nezavisne države, sve teže ka članstvu u EU, sve su nekonsolidovane demokratije, ali i svaka ima svoje osobenosti. Srbija je, nakon referenduma o nezavisnosti Crne Gore (2006), nastavila kao nezavisna država i pravna sledbenica državne zajednice. Ustavom iz 2006. Srbija je unitarna država, sa dve autonomne pokrajine: Vojvodina i Kosovo i Metohija. Srbiju u celini, ali i njen parlament, opterećuje nesklad između ustavnog i faktičkog statusa Kosova. Naime, nakon 1999. faktički je suspendovan suverenitet Srbije nad Kosovom. Ovo je naročito pojačano nakon jednostrano proglašene nezavisnosti Kosova od 17. februara 2008. Problem Kosova se odražava kako na pitanje „nedovršene“ i nezaokružene države, tako i na reprezentativnost parlamenta. Narodna Skupština Republike Srbije je jednodomna (unikameralna) sa dvesta pedeset poslanika.
More...
Etno-mobilizacija bi se, jednostavnim jezikom, mogla definirati kao „zbijanje vlastitih redova”, unutar jednog etno-nacionalnog korpusa, radi postizanja određenog cilja odnosno vršenja nekih vanrednih poslova, najčešće radi „organiziranja odbrane od neprijatelja“ odnosno otklanjanja uzroka ugroženosti. Ona podrazumijeva dovođenje pripadnika jedne etničke grupe u stanje pripravnosti, spremnosti, mobilnosti, pokretljivosti, pomičnosti, što bi trebalo biti pretpostavka vršenja određenih radnji i/ili prepreka i brana iznenadnom ili najavljenom „napadu” druge, „suprotstavljene” etničke grupe ili grupa.
More...