Od redakcji
By the Editor

Summary/Abstract: „Paratekst: to, dzięki czemu tekst staje się książką i jako książka trafia do czytelnika, czy też – ogólniej – publiczności”: taką definicję sformułował Gérard Genette we wprowadzeniu do Seuils – książki poświęconej elementom paratekstowym (Genette 1987: 7-12; przeł. E. S.). Francuski literaturoznawca zalicza do nich „periteksty” (tytuł, nazwisko autora, przedmowę, motto, dedykację, przypisy...) oraz „epiteksty” (recenzje, wywiady nt. dzieła, korespondencję...). Nie są one zwykłymi „uzupełnieniami” umieszczonymi wokół tekstu; nie stanowią też tylko swego rodzaju „strefy przejściowej” między tekstem, a tym, co nim nie jest. Dla Genette’a parateksty stanowią miejsce „transakcji”, w którym realizuje się pewna strategia oddziaływania na odbiorcę, mająca prowadzić do dobrego przyjęcia tekstu i jego lektury właściwej, a więc takiej, jaką zakłada autor i jego sprzymierzeńcy.

• Details
• Contents