Wymagania składniowe nazw osobowych w {SNO}
Syntactic Requirements of Personal Names in {SNO}

Summary/Abstract: Dla każdej nazwy osobowej pierwotne są te użycia, w których występuje ona w funkcji orzeczenia jako orzecznik (czyli w funkcji predykatywnej). Inaczej mówiąc: każda nazwa osobowa pierwotnie służy przede wszystkim przypisaniu komuś właściwości bycia kimś, np. {On jest nauczycielem}. Liczne nazwy osobowe otwierają prawostronnie „puste miejsca” (wymagają uzupełnienia składniowego), np. {On jest nauczycielem matematyki}. W literaturze przedmiotu zjawisko to występuje (obok wspomnianego „wymagania składniowego”) pod różnymi nazwami: konotacji, walencji czy kompletywności. Pospolite nazwy osobowe prymarnie są predykatywne, jednak ich drugim, równorzędnym w stosunku do pierwszego rodzajem wymagań jest referencjalność (wyznaczoność). Przez referencję rozumiem takie użycie nazwy osobowej, aby służyła ona zarazem do powiedzenia, że ktoś jest kimś, i do wskazania na osobę lub grupę osób, którym ta właściwość została przypisana. W wypadku pospolitych nazw osobowych do tego celu służą m.in. imiona własne w postpozycji (po nazwie osobowej), zaimki oraz liczebniki w prepozycji (przed nazwą osobową), a także zmiana pozycji – z pozycji przeznaczonej dla dictum tematycznego na pozycję dla rematu wypowiedzi.

• Details
• Contents