Policja jako zasadniczy oskarżyciel przed sądem w sprawach o wykroczenia — kolizja uprawnień z innymi organami, w tym z prokuratorem
Artykuł dotyczy uprawnień Policji jako oskarżyciela publicznego przed sądem w sprawach o wykroczenia. W tekście poddano analizie możliwą kolizję uprawnień Policji jako oskarżyciela publicznego z innymi organami, które w zakresie swego działania, w tym w trakcie prowadzonych czynności wyjaśniających, ujawniły wykroczenia i wystąpiły z wnioskiem o ukaranie. Z artykułu wynika konieczność dokonania interpretacji obowiązujących przepisów w kierunku ich praktycznego zastosowania i ograniczenia spornych przypadków kolizji między różnymi oskarżycielami publicznymi w prawie wykroczeń. W opracowaniu zakwestionowano kierunek wykładni, który utożsamia udział w sprawie z osobistym stawiennictwem oskarżyciela na rozprawie lub posiedzeniu jako niemający oparcia w obowiązujących przepisach oraz pozostający w sprzeczności z wykładnią funkcjonalną. „Udział w sprawie” i „fizyczne stawiennictwo” nie są określeniami synonimicznymi. Termin „stawiennictwo” zawiera się w określeniu „udział w sprawie”, jest jego elementem, ale go w całości nie wypełnia. Udział w sprawie należy interpretować szerzej — jako stawiennictwo, ale też może być realizowany w każdy sposób, z którego wynika chęć realizowania uprawnień oskarżyciela publicznego przez dany organ, np. złożenie pisma informującego o zamiarze udziału w sprawie w charakterze oskarżyciela publicznego, złożenie wniosku formalnego, złożenie wniosku dowodowego czy wniesienie środka zaskarżenia. W związku z tym, że dotychczasowe stanowisko wywołuje trudności w praktycznym stosowaniu prawa, zaproponowano de lege ferenda nowelizację art. 17 § 5 k.p.w. poprzez nadanie mu nowego brzmienia, zgodnie z którym udział w sprawie organu, który złożył wniosek o ukaranie, jest dopuszczalny tylko do chwili wywołania sprawy i wyłącza wówczas Policję od udziału w sprawie.
More...