We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Ovoj temi vraćamo se prije svega zato što je percepcija Drugog svjetskog rata na Balkanu, pa i na prostorima BiH drugačija nego u ostatku Evrope. Dok je Drugi svjetski rat u u Evropi već odavno historija, kod nas se još uvijek čini nezavršenim. U najgorem obliku nam se i ponovio, nakon sloma komunizma i dolaska demokratije, u ratnom požaru od 1992.–1995. godine. U političkom vokabularu i političkoj stvarnosti BiH kao da traje i danas, možda žešće i opasnije nego na drugim prostorima – kao i priča o fašizmu i antifašizmu...
More...
Ove godine se navršava ravno dva tisućljeća od završetka velikog ustanka iliropanonskih naroda protiv rimskih osvajača. Taj događaj, koji se naziva još i Panonsko-dalmatinski ustanak ili Veliki ilirski ustanak, antički su pisci nazvali Bellum Batonianum, Batonovim ili Batonskim ratom, po imenu dvojice vrhovnih vođa ustanka. To je prvi historijski dokumentiran rat na prostorima današnje Bosne i Hercegovine, ali i prvi u historijskim izvorima zabilježen čin herojskog otpora stranim osvajačima na našim prostorima. Batonov ustanak, kojeg su rimski pisci nazvali “najvećim od svih vanjskih ratova poslije Punskih”, nije samo predstavljao teško iskušenje za rano Augustovo carstvo – štaviše, njegove posljedice po dalji razvoj rimske vanjske i unutarnje politike su toliko značajne i duboke da ih na ovome mjestu nemamo prostora elaborirati.
More...
Ovim uvodom u suStini Ja sam veó najavio o čemu ću govoriti.Naime,moja je ambicija da skrenem pažnju na angažman intelektualca,posebno onog intelektualca koji djeluje u provinciji ,posebno pojedinca, ili, možda grupe, koji snagom Intelakta razaznaje potrebu utjecaja na svijest naroda i upućuje na akciju.
More...
DESET GODINA u životu jednog naroda, jednog grada, jedne čaršije, u historijskom smislu zehra je božja. Toliko je opet veliko da se ne bi moglo smjestiti ni u kakvu knjigu. U slučaju “Gračaničkog glasnika”, to se makar pokušalo: za deset minulih godina iz štampe je izašlo 20 svezaka i 2.500 stranica teksta o Gračanici. To je mnogo više nego što je zapisano o ovoj čaršiji od njenog postanka – do pojave ovog časopisa.
More...
Gračanica je Grad sa Dušom. Ta činjenica o Gračanici poznata je odranije. Tu činjenicu u novije vrijeme, dobrim dijelom, učinio je općepoznatom, jasnom i bjelodanom – upravo, povod ovome tekstu: Časopis za kulturnu historiju “Gračanički glasnik”. Dajući priliku ljudima, objelodanjujući povijesne fakte, istraživanja i dokumente, sjećanja na događaje i ljude, istraživanja, ali i bilježeći stvarnost zbivanja – “Gračanički glasnik”, osvijetlio je duhovnost Grada i okruženja, njegovih ljudi i njihovih života i sudbina, međusobnih odnosa i rezultante koje su isti producirali u prostoru i vremenu. Tako je gračanička duša od metafore i ezoterične, metafi zičke kategorije – definitivno – postala očiglednom i stvarnom, došla šira i dublja, snažnija i - gospodstvenija, što ne reći. U Gračanici su oduvijek živjeli ljudi koji su imali duha, razuma, obrazovanja, poglede koji daleko sežu i, dobre, istinske i duboke veze s inozemstvom.
More...
Iz optike i duhovne pozicije bošnjačkoga svijeta postoji predislamsko i islamsko doba. Predislamsko doba je vrijeme džahilijeta ili neznanja, odnosno, vrijeme utjecaja svakovrsnih džahila. Islamsko doba počinje pojavom Muhameda s.a.v.s. i objavljivanjem časne knjige Kur’an, tj. Objavom Znanja i Svijesti o sebi i Stvoritelju Svega, koju muslimanima donosi Njegova Riječ. Njegova Riječ, Jest, Njegova Milost Ljudima.
More...
Ilekroć zaczynam pisać o Witkacym, przychodzi mi na myśl słynne zdanie Konstantego Puzyny, że artysta wyżywi jeszcze niejedno pokolenie witkacologów. I oto stale tak się dzieje – Witkacy wciąż jest młody i modny.
More...
Rękopis uświadamiał mi zawsze istnienie dziwnej, niejasnej pozycji ontologicznej tego typu zapisu tekstu, którą jedynie antybinarna, chwytająca ulotne stany pośrednie terminologia Leśmianowska mogłaby najbliżej oddawać. Rękopis nie znosi opozycji. Jest on paradoksalnie zarówno brudno-, jak i czystopisem (zostanie przepisany „na czysto” na maszynie, rozprzestrzeni się w setkach wydruków komputerowych albo będzie trwał jako jedyny, niepowtarzalny ślad istnienia Autora, potwierdzając wyjątkowość jego miejsca na ziemi), należy do sfery ciała (pismo utrwala nacisk ręki, pracę ciała zaangażowanego w pisanie), ale i wykazuje związki z duchowością (ujawnia stany psychiczne piszącego, nerwowość, spokój lub rozchwianie emocjonalne). Rękopis stoi na pograniczu sztuk, zwłaszcza plastyki, literatury i teatru. Kolorowe linie atramentu czy tuszu, rozplanowanie tekstu w przestrzeni, czasem ozdobne duże litery, dopiski, glosy, puste lub zapisane przestrzenie papieru itp. tworzą specyficzną sceno-grafię rękopiśmiennego tekstu. Rękopis może być oglą- dany jak obraz, równocześnie jak teatr, który epatuje dynamiczną grą autorskiego gestu utrwalonego w sile i jakości zapisu, każący, zwłaszcza u twórców malarzy i plastyków, przenosić linię i kształt sygnatury na motywy obrysów tworzących obraz. W moim odczuciu rękopis jest śladem (w znaczeniu Derridiańskim) płynnie przekazującym swoistą grę powstawania i wymazywania, w pozornie stabilnej przestrzeni dokonujący zapisu dynamiki przepływalności, pamięci wahania (skreślenia, wymazania, korekcje, palimpsesty, zapisy na odwrocie, nieśmiałe wcinanie tekstu uzupełnień, wzięcia w nawias itp.) i siły decyzji (podkreślenia, pogrubienie liter, zwiększony nacisk ręki prowadzącej pismo, obrysowania, ujęcia w ramki itp.). Rękopisy są materialnym przedmiotem (można je podrzeć, zalać, zdrapać, porysować, zmiąć i unicestwić), ale też stanowią synonim niezniszczalności myśli, trwania na przekór materii, wbrew upływowi czasu, przeciw cenzurze polityki, czasu, pamięci („rękopisy nie płoną”). W takim sensie także są śladem – wrażeniem trwałego dotknię- cia tajemnicy (rysu niepowtarzalności człowieka mimo ułomności nietrwałej materii).
More...
Kiedy ma wyjść kolejny numer „Przestrzeni Teorii” ogarnia mnie zawsze niepokój, o którym myślę coraz częściej w kategoriach „estetyki re-”: rozmytych granic tożsamości, niejasnych konturów tekstu, dramatycznych ram dyskursów (którą związać można z określeniem rozmaitych gier przemieszczeń, aktów zawieszonych między konstruowaniem a niszczeniem, działań powtórzonych bądź budujących napięcia wewnętrznie sprzeczne), estetyki obejmującej akcje restartu, pola reinterpretacji, obszary rekontekstualizacji, a nawet procesy recyclingu. Co bowiem oznacza zwolnienie pisma do druku? Nieuniknione i nieuchronne przyjęcie jego zamkniętej, gotowej postaci. Poczucie, że nic nie da się już zmienić. Niemożność dokonania ani korekcji ani korekty. Stabilność i statyczność. Ale też świadomość tego, czego nigdy nie pozna czytelnik – materiału odrzuconego, niezrealizowanego pomysłu, niejednoznacznej wersji układu spisu treści, nowego artykułu, który nadszedł tuż po zamknięciu numeru, a przecież tak bardzo prowokującego, by czytać go w porządku zamkniętej już całości. Milkną redakcyjne spory o aksjologię, o stylistykę, o tematykę. Nasilają się dialogi wewnętrzne, słyszalnych już potencjalnych głosów dochodzących z pola odbioru.
More...
Czytanie jest tęsknotą za dialogiem, wielogłosowością, odbiorem sceny pisma, kontaktem z drugą osobą, odmiennym istnieniem, innym tekstem, tajemnicą, transcendencją. Lektura otwiera paradoksalną przestrzeń wielogłosu ciszy i milczenia. Czytanie buduje dramaturgię sceny, ogarnia pustkę niezapełnionej kartki, natłok znaków i zapisków na glosie, przypadkowy (konieczny?) rysunek na marginesie, zakomponowany obszar strony. Między wygłosem roli a gwarem antraktu stwarza interakcję z widzami, „wpuszcza” w pole pomiędzy tekstem a aktorem gest, oddech, spojrzenie. Byt tekstu stając naprzeciw osoby, sprawia, że w procesie lektury litera i postać wtapiają się w siebie. Akt takiego czytania jest aktem oddania siebie tekstowi i tekstu sobie.
More...
The anniversary issue of the journal is diverse with new subjects, anniversaries and a large part Terminology and the Present. Our foreign colleagues, terminologists Heribert Picht and Sergiusz Griniewicz, publish articles in Terminology not the first time; the first author writes about societal concepts and the second author deals with principles and perspectives of terminological activities. Ágota Fóris, who became a member of the editorial board from the current issue, together with co-author Péter Gaál, write about new possibilities provided by new mobile devices in teaching terminology. Anita Nuopponen presents a subject which has not been researched in Lithuania yet – social media as a tool for terminological activities and dissemination of terminological information.
More...
In 2014 the terminology community of Lithuania has been remembering the life and work of the terminologist Kazimieras Gaivenis to mark what would have been his 80th birthday. From the first issue of Terminologija (the first issue came out under the title of Terminologijos vagos in 1994) to the seventh inclusive Gaivenis was the member of the editorial board of the journal and the editor-in-chief of issues 2–7. The 21st issue of Terminologija is dedicated to him. His activities and works are reviewed in four articles: the first introduces Gaivenis as a person and scientist, the second comments on his input to the development of modern Lithuanian, the third provides an overview of his work at the Terminology Commission which was active between 1945 and 1971 and the fourth introduces his corrections and suggestions in regard to Lithuanian medical terminology.
More...