LJUBAV OSJENČENA RATOM
U Sarajlićevoj poeziji nisam do sada pronalazio izazove interpretativnoj imaginaciji i on je u mome čitalačkom doživljaju dugo bio pjesnik odveć ličan, ritmički glatko baladičan i elegičan, s jezikom koji ne nudi zakučaste igre i zavodljiva prenošenja do krajnjih rubova asocijativnih mogućnosti riječi. Takav doživljaj ove poezije ponio sam još iz srednjoškolskih i fakultetskih dana i njega je bezmalo uobličila kritika koja ju je označavala intimističkom, naglašavajući da je ona imala značajnu ulogu u poetičkim preobražajima književnosti na južnoslavenskom prostoru odmah iz Drugog svjetskog rata. Tako ga književnopovijesno situiravši, ta kritika kao da je obavila interpretativni posao za čitave generacije čitalaca, a Sarajlić je kasnije smještan i u estradne pjesnike koji su lomili poetski hermetizam neonadrelizma i neosimbolizma. I sam je pjesnik doprinosio takvome čitalačkom doživljaju, tim prije što je kasni Sarajlić postao kanonski pjesnik, veoma omiljen u široj čitalačkoj publici, pjesnik povišenog emocionalnog tonaliteta, estradne poetske geste, lirik koji plijeni, a svojom poezijom kao da uobličava ukus doba koje je došlo iza njega i koje je u težnji za postmodernom jednostavnošću znalo prezreti hermetičnu poeziju jezičkih igara.
More...
